Gringo en El Blanco in Santiago..

De eerste week

(20-35 graden en tot op heden nog geen wolkje te zien)

26 januari om 6 uur vertrekken wij richting het vliegveld onder begeleiding van onze vrienden richting brussels airport. We hebben nog zo veel gelachen en dat doet ons goed, dat stilt onze zenuwen. Waarvoor dank mensen !
Na een tocht van 27 uur ( sneeuwstorm in NY -> gelukkig mochten wij nog vliegen ) landen wij om 10 uur lokale tijd op aeropuerto de santiago. De bagegeclaim en douane gaan vlotjes. Honderden mensen staan te wachten op familieleden met bordjes met hun naam er op, te roepen en te zwaaien. Dit begint goed! Ik heb dit nog nooit meegemaakt, wat een indruk! Jammer dat de camera in mn tas zat en we bijna gedwongen werden om door te lopen.
Gelijk wordt er gevraagd of we een taxi willen, maar we hebben ons voorgenomen om ons geld aan leuke dingen uit te geven en niet aan makkelijke dingen. Dus we stappen in de bus en voor 2100 peso's (3 euro) rijden wij richting centrum.

Eenmaal aangekomen blijkt het nog een stuk lopen te zijn en met onze backpack op de rug en de rugzak op de buik lopen wij in de richting die de buschauffeur ons wees. Het is hier zo druk, maar op zich goed geregeld. Overal stoplichten voor voetgangers die als ze op rood staan aftellen hoelang (niet de chinees) je nog wachten moet en als ze op groen staan hoeveel tijd je nog hebt (3....2...1... betekend dus rennen!) Het gemotoriseerde verkeer is allemaal 1 richting en dat in combinatie met de goede wegen zorgt dat voor een vlotte doorstroming van het verkeer. Na een week ben ik ook van mening dat het hier beter werkt dan in menig europeese steden ( Parijs, Antwerpen en ja zelfs Hulst op zondag staat veel vaster dan hier). Enfin, wij op weg blijkt dat wij zowat de enige toeristen op deze route zijn, die ook nog blond zijn dus we worden veelvuldig bekeken/aangestaard. Best raar, maar ik moet er wel bij zeggen dat de meerderheid van de bevolking hier heel vriendelijk en behulpzaam is ! Na wat rondvragen komen we uiteindelijk in onze straat, Santa Lucia. Gelegen naast Santa Lucia Hill. De plek waar de stad is gesticht (anno 1541) Een fijn gelijknamig hostel met vriendelijke mensen verwelkomen ons. Onze kamer wordt ons direct toegewezen en we springen snel in de douche om de lange reis van ons af te spoelen...

De stad.

Santiago is een metropool met moderne gebouwen en oude vervallen bouwwerken, die je het grote verschil tussen arm en rijk laten voelen. Straatverkopers en muzikanten, bedelaars en zwervers en zakenmannen die ondanks de hitte en de smog er altijd in driedeligpak rondlopen. De afstanden zijn niet al te groot maar wil je je benen wat besparen neem dan de metro die is duidelijk, snel en goedkoop. De mensen spreken hier bijna geen engels.. wat een geluk dat Joke haar spaans binnen no time weer onder de knie heeft ( waarvoor respect ) want vooral mijn spraak laat nog te wensen over en verder dan begroeten en simpele dingen vragen kom ik nog niet (under construction). Volgens Joke spreken de mensen hier wel snel en binnensmonds en zal dat in andere landen alleen maar beteren.. let's hope so! Pero todo va a estar bien, no me doy por vencido.

Van maandag tot vrijdag is het hier heel de dag rushhour kris kras wir war geen seconde rust in het straatbeeld, maar al snel zijn we het gewend. En dan is het weekend, zaterdags al een stuk minder druk en op zondag serene rust heerlijk! 95% van de mensen is volgens mij vrij, parken worden niet besproeit het vuilnis blijft liggen en uit de straten klinkt 'chill' muziek. Op dit moment van schrijven liggen we in 1 van de vele groene parken die santiago rijk is en voor ons ligt iemand te blowen. Naast ons zit een homokoppeltje te 'bekken', een hond loopt relaxed voorbij en gaat een stukje verder liggen (veel zwerfhonden maar geen 1 mager en allemaal poeslief). De lagen van de bevolking leven door elkaar heen op Domingo (zondag) en daar houden we wel van. Uiterlijk vertoon is hier belangrijk eigenlijk net als bij ons en bij de door ons zo geliefde zuiderburen (de belgen;)). Auto's, tv's, kleding en meubels alles kan hier nog steeds op krediet en daar word veelvuldig gebruik van gemaakt. Wij zijn hier echt geen voorstander van en dit kan een man, vrouw, gezin of zelfs een heel land in de financiele problemen brengen. Doe maar gewoon normaal, maar het valt hier gewoon erg op. Voor de rest zijn de mensen erg aardig en behulpzaam.
Dit alles komt mede door de recente geschiedenis van Santiago. Deze is een stuk minder rooskleurig. Het land schudde onder het bewind van generaal Pinochet en het is raar dat bijna alle mensen van onze leeftijd hier mee te maken hebben gekregen. Hier willen we meer over weten en gaan daarom naar het 'museum memorial', waar we zelf kunnen zien we hoe het er drie decenia geleden aan toe ging. Iedereen die ook maar iets tegen het bewind had (of je stond ze gewoon niet aan) werd gevangen genomen gemarteld of gedood. Leven in een dictatuur, dat wens je niemand toe. Kinderen en volwassenen verdwenen zomaar en werden naar de vele martelplekken gebracht. Velen zijn nooit meer terug gevonden, maar uiteindelijk overwint toch (net als altijd) het goede en daar zijn we blij om want nu kan iedereen weer genieten van deze stad!

De auto

Ja daarom zijn we hier eigenlijk. Een auto kopen en zo Chile en Argentinie verkennen. Dit komt voor 85% door Joke, want met haar stralend blond en blanke uiterlijk en vlotte spaanse babbel krijgt ze veel gedaan, echt respect zonder jou had het veel meer tijd en geld gekost.
De eerste opdracht was een RUT nummer aanvragen waarmee je belasting betaald in Chile. Na 2 verkeerde instanties kwamen we bij de goede aan. Een soort interne zaken. Een ingewikkeld formulier maar met een beetje hulp van iemand uit het hostel is het RUT nummer een feit, we kunnen op auto-jacht!
De eerste dag bezoeken we allerlei autodealers. Maar allemaal net boven ons budget, teveel kilometers of te klein. Een enkele was goed en die hebben we dan ook opgeslagen. De volgende dag kopen we een advertentiekrant en na wat zoeken komen we bij uit een oude schoolbus. Natuurlijk gelijk afgesproken en de metro in. Aangekomen zag alles er goed uit alleen hij was niet gekeurd, dus jammer maar helaas. Ook moet je hier om personen te vervoeren een speciaal rijbewijs hebben, dus deze optie bleek dan ook geen optie meer te zijn. Op de terugweg kwamen we nog een toyota hillux tegen een soort monstertruck-achtige pickup en ik was natuurlijk meteen verkocht. Alleen was hij net buiten ons budget en we besluiten nog verder te zoeken weeh:,(
Onze uiteindelijke keuze vinden we op een giga wagenpark. Na een beetje rondwandelen zien we een Cheverolet LUV 2300 pickup en na een testrit en een aantal afspraken (die Joke voornamelijk maakt, ik voel me vandaag meer bodyguard en testpiloot) hebben we een deal. Als alles nu goed gaat ( papierwerk word aangevraagd maar volgens verschillende bronnen moet dat geen probleem zijn) vertrekken we woensdag richting de kust. Eindelijk de zee !

Al met al zijn we lekker aan het genieten en alles aan het regelen. Nog een tentje kopen en gaan met die banaan. Elke dag denken en hebben we het nog over jullie!! Maar het avontuur is eindelijk begonnen !
We spreken elkaar snel, hou jullie goed in de kou en doe een jas aan ofzo.

Groetjes en atentamente,

Doke