*Hallo en welkom bij weer een nieuw hoofdstuk van Doke op reis.!

10 maart 2015 - Natales, Chili

 

In dit deel nemen we jullie mee naar de stad Valdivia, cruzen we over Isla de Chiloë, nemen we de Navimag ferry van Puerto Montt naar Puerto Natales. Waarna we een barre, maar wonderschone tocht gaan hiken in Torres del Paine, het nationale park van Puerto Natales.

 

Maar zoals gezegd gaan we eerst naar Valdivia, een stad met een flinke historie:

Valdivia is een regiohoofdstad en gemeente in de Chileense provincie Valdiviain de regio Los Ríos. Valdivia telde in 2012 zo'n 272.733 inwoners. In 1642 vertrok Hendrik Brouwer in opdracht van de WIC met een vloot naar Zuid-Amerika, om de haalbaarheid van een vestiging aan de westkust van Zuid-Amerika te onderzoeken. Hij veroverde Valdivia en het eiland Chiloé, maar overleed in 1643 in Chili waarna de kolonie weer in Spaanse handen kwam.

Op 22 mei 1960 vond nabij Valdivia de zwaarst gemeten aardbeving ooit plaats; 9,5 op de schaal van Richter. Er vielen duizenden doden en de kustgebieden van Japan, Hawaï en de Filipijnen kregen te maken met verschillende grote tsunami's. De stad zelf werd compleet verwoest en werd vervolgens opnieuw opgebouwd.

 

Tegenwoordig is Valdivia een studentenstad die word aangemerkt als één van de gezelligste van het land. We hebben wel zin in wat gezelligheid dus na wat zoeken, stallen we ons op een camping net buiten de stad. Deze is gelegen in een grote "put" naast de weg. De grond is een beetje drassig maar het is hier lekker warm en voor 2 personen kost het ons omgerekend 10 euro per nacht, ideaal!

We zijn erg moe en hongerig van de reis en we besluiten wat te eten bij een restaurant in de buurt. Een backpacker op zoek naar een camping, breng ik nog even naar de onze, vervolgens rij ik weer terug en na een heerlijke verse maaltijd kruipen we in bed, want we zijn benieuwd naar de stad!

De volgende morgen staan we vroeg op en na een stevig ontbijt vertrekken we met de bus richting de stad. Dat gaat overigens heel makkelijk, want om de 10 min passeert er een bus en je hand opsteken is voldoende om deze te laten stoppen. Na een kwartier via grote ondiepe wateren en over een stalen brug belanden we in het centrum van de stad. We beginnen bij de vismarkt, een grote overdekte markt aan het water, vol met vishandelaren met prachtige vis die ze al roepend aan de man brengen. Afval wordt vervolgens over de schouder in het water gegooid waarna verschillende zeehonden, zeeleeuwen en reigers het dankbaar opeten. Een waar genot om naar te kijken. Verse zalm voor 4 euro per kilo en mosselen zo groot als de palm van m'n hand gaan voor 1 euro per kilo over de toonbank. Zo goedkoop, dus we besluiten dat we de volgende morgen voor vertrek verse vis halen voor ons avondmaal op onze volgende camping.

De stad zelf biedt vele toeristische rondvaarten aan die je de stad laten zien en omliggende eilandtjes. We besluiten deze te laten voor wat het is en de stad verder te voet te verkennen. Naast de vele restaurantjes, cafe's en winkeltjes is er eigenlijk niet veel te bekennen. Een beetje teleurstellend, maar historische gebouwen ga je hier na de aardbeving natuurlijk niet vinden. Na een goedkope lunch, lopen we nog wat winkels in en uit. Waar we nog warme lamawollen vesten op de kop tikken voor de rest van onze reis. We besluiten iets te gaan drinken bij Cafe Housmann waar ze het lokale en "beste" bier van Chili schenken genaamd Kunstmann bier. Joke regelt even dat ze Roma-Feyenoord opzetten en samen met het bier en de wedstrijd hebben we dan toch een heerlijke afsluiter van een wat tegenvallende stad.

 

Isla de Chiloë

 

De volgende morgen vertrekken we richting Puerto Montt waar we een ferry van 15 min zullen  moeten nemen omdat Isla de Chiloë niet anders te bereiken is via land. Onze auto doet het nog altijd prima en na een relaxte reisdag vol grappen en grollen bereiken we 2 uur voor zonsondergang de ferry, die ons voor 18 euro in vijftien minuten met auto en al naar het eiland brengt. Op het water zie je de diversiteit in diersoorten die het land rijk is goed terug. Een tiental verschillende vogels pikken vis uit het water en iedereen probeert dit schouwspel vast te leggen op beeld, wat zelden lukt want de beesten zijn pijlsnel. Een grote pelikaan kruist relaxed de boot en een aantal zeehonden dansen met het schip mee, geweldig ! Eenmaal aangekomen rijden we de boot af het eiland op. Opnieuw een eiland met een geschiedenis, de originele inwoners zijn de Mapuche, een inheemse indianensoort die zich na vele jaren vechten tegen de Spanjaarden gewonnen moesten geven. Een bloederige tijd waar nog veel van terug te vinden is op het eiland in de vorm van standbeelden en oude forten. Maargoed het word donker dus we gaan snel op zoek naar een camping.. en die vinden we al snel op een heuvel met een uitzicht wauw! Snel zetten we de tent op en steken we de barbeque aan om van de heerlijke vis te genieten die we in Valdivia hebben gekocht. De volgende dag besteden we onze dag in het vissersdorpje Ancud. Wat hardlopen, skypen met friends en familie en uitzoeken wat we allemaal nog gaan zien op dit eiland. We hebben 7 dagen voor de wekelijkste boot van uit Puerto Montt vertrekt dus voor het eerst zitten we met een tijdschema, we hebben namelijk nog geen ticket en de boot is volgeboekt.  We willen het dus zeker 2 dagen voor vertrek bij het hoofdkantoor in de stad proberen. Maar nu willen we dus eerst de stranden zien, pinguïngs, de hoofstad Castro en lekker relaxen en genieten van de natuur.

Na een helse nacht waarin we niet hebben kunnen slapen, omdat onze 18-jarige buurman met zijn kleine broertjes en zusjes het nodig vond om tot 6 uur 's ochtends keiharde muziek te draaien ondanks ik het vriendelijk ging vragen, was het dronken broekie niet in staat zich een beetje in te houden. Reden genoeg dus voor mij om om 7 uur het alarm van onze auto herhaaldelijk af te laten gaan, samen met claxoneren en een prachtige serenade op onze kookpan was dit een vermakelijke wraak voor zijn nachtelijke avontuur. Zijn dag zou nog lang en pijnlijk zijn ( evil laugh :D). Die van ons niet, er was namelijk geen warm water dus we pakken in alle vroegte alles in en besluiten te vertrekken. Joke belt de eigenaar, legt alles uit en we hoeven niet te betalen. We hebben immers niet geslapen en niet warm kunnen douchen.

We zijn weer op weg. Op weg naar het noord-westen van het eiland waar de stranden zijn en de pingnuigns te vinden zijn. Na ongeveer een kwartier rijden kwam ik er tot overmaat van ramp achter dat de koeling van de auto niet werkte. Gelukkig zag ik dit optijd en stoppen we aan de kant van de weg was de enigste optie. Alles bijgevuld tot het perfecte, een beetje water, een drupje olie (dat lust onze wagen graag) maar het mocht niet baten, want 100 meter verder stonden we weer stil.

Een behulpzame voorbijganger legt ons uit dat er lucht en of vuiligheid in de koelslang onderaan zit en dat die er uit moet. Ik begin de slang te "masseren" en na een half uur stevig doorknijpen wil ik het bijna opgeven tot dat.. bloepbloep het waterreservoir in 1 keer leegstroomt in de slang. Vreugde!! Ik ga verder en in totaal hebben we er 3 liter bij moeten doen. De dop van de intercooler zat niet goed vast wat komt door de vele hobbelige wegen waardoor het geen gesloten systeem meer was en het water dus ging koken, maar we kunnen verder. De auto gromt van geluk en rijdt beter dan ooit. Vaker checken dus! We zijn al moe gestreden, maar het is pas het begin van de middag en we besluiten door te gaan. Langs het spaanse fort dat nog heel goed bewaard is gebleven. Hier neem ik gelijk even een duik in de frisse zee. Boven op het fort zien we in de verte toninas springen, dit is een kleine dolfijnsoort, terwijl het hele fort bewoond wordt door honderden hummingbirds oftewel Kolibries. We vervolgen onze weg naar Pinguineros waar we (samen met honderden andere toeristen jammer) pinguïngs spotten op het strand. We nemen geen toeristische boot tot vlak bij de dieren, maar spotten ze vanaf het strand. Het begint te wennen al dit natuurschoon en vol positieve energie rijden we verder, op de foto's kan ik het landschap beter uitleggen dan hier op tekst. Een foto zegt immers meer dan 1000 woorden! Na een lange dag belanden we afgeladen met eten op het strand 'Energetica', beroemd om zijn rotsen die bekend staan als "magische rotsen". We rijden over het strand!!! Dat eindeloos lijkt, we zijn betoverd en zoeken een plek om te kamperen totdat ik ons vast rij ik het losse zand. Oeps ! Ik stap uit Joke neemt het stuur over en ik duw de auto terug op het harde zand. We besluiten hier niet te kamperen door het grote verschil van eb en vloed en we rijden nog een stuk verder naar een strand waar we achter de duinen kunnen staan. Net voor het donker hebben we alles opgezet en na het eten kijken we de zonsondergang op het strand.. This is life!!! 

De nacht verloopt iets minder voor mij, ik word getroffen door buikgriep en alles wat daar bij hoort. Wat volgt was een dagje recoveren voor mij en een dagje zonnen voor Joke. Mag ook wel eens.. Ik kruip voor zonsondergang in bed en de volgende morgen voel ik mij dankzij goede zorgen stukken beter. Maar goed ook, want de auto zit zo diep vast in het losse zand (Joke was nog niet helemaal scherp:p) en het was aan mij om hulp te halen. Ik volg de tractorsporen die ik zie. Ze gaan recht een berg op en na een uur klimmen kom ik aan in een weiland vol koeien, Damnn!!! De beesten kijken me verontwaardigd aan en ik besluit terug te lopen. En ja hoor, daar was de boer op zijn tractor. Ik spring op het voertuig en al snel bereik ik onze auto als de prins op de rode tractor wiehaaa ! Binnen no-time zijn we los en we vertrekken naar Castro de hoofdstad van het eiland.

Huizen in de zee ondersteund door palen en houten kerken en huizen vormen het straatbeeld. We nemen een toeristische boot om alles goed te zien ( ja ook wij moeten er eens aan geloven). We moesten lang wachten maar hadden weinig betaald en toch alles gezien dus al met al vond ik het de moeite waard. Aardige fotograaf leren kennen die wat fotos van ons heeft gemaakt en die ons toe zal mailen. We doen weer boodschappen en vertrekken weer richting de ferry die ons naar het vaste land zal brengen. We komen daar niet op tijd aan en zetten onze tent op. Op het strand vlakbij de ferry zodat we vroeg in de ochtend mee over kunnen gaan... 

Ohnee ik heb Joke aangestoken nu is zij ziek, ook buikgriep. Snel heb ik alles ingeladen en nemen we de ferry terug byebye Isla de Chiloë! Super mooi vredig eiland!!

 

We zoeken een hostel in Puerto Mont en onze volgende missie is dus een ferry ticket regelen. Het betreft een 4 daagse bootreis die ons langs de Andes en de fjorden van Chile naar Puerto natales zal brengen. Joke kan lekker uitzieken. Ik doe de was bij de wasserette en regel wat eten. En eindelijk een werkende warme douche !

Na een lange nachtrust en een schraal ontbijtje (ga in Puerto Montt niet naar hostel Polz, bagger) gaan we op ticketjacht. Zonder twijfel en positief belanden we op het hoofdkantoor van Navimag. Waarna onze reddende engel achter het bureau na een paar minuten overleggen ons een plaats op de Navimag ferry arrangeerd. Geweldig ! Onze auto kan ook mee en de volgende dag om 4 uur moeten we aanwezig zijn en kunnen we aan boord. Het is a 'once in a lifetime experience' en de foto's die we zien op internet beloven heel wat. En heel belangrijk.. het eten is all-in!.. Het is weer voetbaltijd ! Dit keer helaas een bagger wedstrijd die mede dankzij de hulp van onze grote vrienden van de UEFA in een deceptie eindigt voor Feyenoord. Jammer maar helaas en met een kater kruip ik in ieder geval in bed. Dromen over de mooie dingen die komen gaan !

 

De Navimag ferry 

 

Tijd voor een nieuw hoofdstuk! The Navimag 'Eden' zal ons in 4 dagen van Puerto Montt naar Puerto Natales brengen. Onze auto staat veilig op de boot en rond 6 uur worden we naar onze hut gebracht en krijgen we een korte instructie over hoe het werkt op een boot.

Dit schip heeft als hoofddoel het vervoeren van vracht, de passagiers komen op een tweede plaats. Verwacht dus geen luxe cruisse-achtige tafferelen. Als de bel gaat is er eten. Ontbijt om 8, 's middags om 2 en avondeten ook om 8. Na 4 dagen leef je voor die bel !

Het schip bestaat uit een achterdek, een middengedeelte waar gegeten werd en een voordek. Dat laatste was het mooiste gedeelte, je ziet alles op je afkomen. Wind, regen, mist werden afgewisseld met zon en warmte. Dit is Patagonië heerlijk! 

Een ander mooi aspect van dit schip is dat het niet beschikt over internet. Dat betekend dus dat het al heel snel gezellig werd (zelfs al is alcohol verboden) en al snel kwamen we in contact met mede reizigers die we al snel als reismaatjes gingen zien. Met hen zullen we nog heel wat meemaken.

De mensen die elkaar lagen trokken al snel naar elkaar toe we werden een echte groep van verschillende nationaliteiten: John en Eoifa uit Ierland, Michéle en Allessa uit Zwitserland, Emelie uit Engeland en Rachel uit de USA. Wij maakten het allemaal compleet en zo doende waren de nieuwe verenige naties geboren, jeuj!

Met hun waren we getuigen van de rit die de Eden maakte. Van het rustige, mistige begin tot de enorme fjörden waar het schip vlak langs ging. Een hoogte punt was ook dat het schip de grote oceaan in voer, gevolgd door een storm. Dat leek het einde van de wereld wel. Prachtig ! Tientallen regenbogen en smalle passages maakten de trip compleet en nog steeds als ik naar de foto's kijk, krijg ik kippenvel ! (Ik zal zo aardig zijn de mooiste bij te voegen). Na 4 dagen kwam Puerto Natales in zicht dus tijd om weer te pakken! Terwijl onze vrienden vertrokken en wij nog op de auto moesten wachten maakten we met hun de afspraak dat we dezelfde avond gezamelijk zouden gaan eten in de stad! Na al de verwennerij op de boot, moesten we het nu echt weer zelf gaan regelen. 

 

Puerto Natales is een echt backpackers stadje. Getuige de vele hostels en supermarkten die voornamelijk voorzien waren met gedroogd voedsel, chocola en pasta's.

De haven en vele gekleurde huizen maken het straadbeeld compleet. Ons hostel genaamd Shakana is heel huiselijk. Alles is van hout en de haard brand. We worden hartelijk ontvangen door een Bulgaar en zijn vriendin die hier in ruil voor verblijf aan het werk zijn. Geweldige mensen met een grappig accent en wat een gedrag haha het mooie is dat ze het zelf niet weten. We voelen ons al snel thuis. 

Het dicht bij gelegen park heet 'Torres del Paine' en het word aangeschreven als één van de mooiste parken van Patagonië. Onze nieuwe vrienden zouden dolgraag willen dat wij meegaan, maar zelf zijn we er vanwege het hoge toeristische gehalte nog niet uit.

Tegenover ons hostel vind zich een info-uur plaats waar we zullen beslissen of we het gaan doen.

Na dat uur en wat onderling overleg zijn we er uit. We gaan het doen ! Onze reisgenoten zijn dolblij dat we meegaan en we besluiten de dag met het afgesproken, gezellige etentje.

 

Torres del Paine National park

 

Nadat we nog een dag in de stad hebben gespendeerd met voorbereiden (campingspullen, eten, kleding en busticket) staan de we volgende ochtend met onze backpacks klaar bij de bus die ons naar het park zal brengen. Het betreft een 5 daagse tocht die 72 kilometer lopen zal beslaan en het is verstandig dat je voor elke dag genoeg eten en droge kleding mee brengt (wij aten elke dag mueslli als ontbijt, tussen de middag wraps belegd met smeerkaas en vlees en als avondeten raviolli gekookt in soep... ja elke dag...) Met de campingspullen erbij heeft dit dus een ongeveer vijftien kilo zware tas tot gevolg. Het is toch even wennen maar we slaan ons er wel doorheen en we zullen hier alleen maar sterker door worden toch? Even al het luie zweet er uit.

Na 2 uur bussen komen we aan in het park waar 'natuurlijk' 25 euro pp moet worden betaald en een veiligheidsvideo wordt getoond. Geen vuur maken nooit of te nimmer (in 2010 is een groot stuk van het park afgebrand hierdoor en staat er een celstraf op van zo'n 20 jaar). Alleen camperen op de aangewezen plaatsen en niet roken op de paden zijn hier de belangrijke punten. Ga ook niet voor de mooie foto voor je facebook profiel want hier in Patagonië kan elke fout fataal zijn. Dat beloofd wat !

Met onze groep vertrekken we naar Salto Grande een inmens brede waterval die buldert naar beneden met op de achtergrond wit besneeuwde toppen. Wat een begin ! Om 12 uur moeten we bij een soort mini-haven zijn die ons naar het begin van onze route zal brengen en dit was een mooie manier om de vrije tijd te besteden. Eenmaal op de boot aangekomen, keken we om ons heen we waren omringd door enorme bergen, groene heuvels en een diepblauw meer. Samen met de wolken die werden voortgeduwd door de harde wind was het net of we door een anzichtkaart gingen. Na 30 min varen kwamen we op de plaats van bestemming en kon de hike beginnen.

 

Dag 1 zou ons langs een stijl pad brengen, een 'lord of the rings' achtige omgeving, richting Gletsjer Grey. Dit is een giga gletsjer gelegen in een meer omringd door bergen. Sprookjes achtig heh? Ik zal de foto's de naam van de bezienswaardigheden geven zodat het nog enigsinds te volgen is! Na de hike is de voldoening enorm en de foto's en herinneringen zijn er om nooit te vergeten.

Volgegeten van de 'toen nog smakelijke ravioli' kruipen we in de tent en vallen we in een diepe slaap.

 

Dag 2

Regen regen regen en ook wind, heel veel wind. De helft van deze dag zou ons langs dezelfde route brengen ( de complete route die we lopen is een soort van grote letter W) Maar deze keer valt er niet echt van het uitzicht te genieten. Met moeite blijven we op onze benen staan en knokken we ons de berg terug op waarna we terug afdalen richting de valei waar de boot ons af had gezet, zo'n 10,5 km zit al in de benen.

Joke heeft het er moeilijk mee en 'waar zijn we in hemels naam aan begonnen' klinkt door de vallei ! Maar Joke ik ben trots op je, je hebt doorgezet en zelfs met die zware tas op je rug heb je jezelf er doorheengeslagen!

Het tweede deel van de dag lopen we richting Campimento Italiano nog ongeveer 10 km over ruig terrein en het weer wordt er niet beter op! Maar om elke bocht over elke heuvel of berg wacht weer een nieuw prachtig uitzicht heerlijk wat is het fijn om te leven! Om eindelijk na 20km zwoegen en zweten het kamp te bereiken beschut tussen de bomen. Het is koud en er is geen warm water. Maar de ravioli en al de aardige liefdevolle mensen die je tegenkomt warmen je op en doen je beseffen. Je moet het zelf doen maar we doen het allemaal samen♡.

 

Dag 3

 

Zonder backpack de Vallei de Frances oplopen, heerlijk. Omdat je dezelfde berg ook terug moet lopen kun je je backpack stallen en deze later ophalen.

Deze jungel achtige route van 12km hardloop ik samen met John een Ierse bikkel van 36 jaar met een ongeloofelijk gevoel voor humor en mischien nog wel meer conditie. We crossen over de stenen en in rap tempo gaan we omhoog en omhoog m'n benen branden maar ik geef niet af en al lachend komen we boven aan, wat een uitzicht de fotos zullen opnieuw voor zich spreken.

Nog even de stoute schoenen met John aangetrokken om een, wegens gevaarlijke omstandigheden, het verdere pad toch te nemen en we klimmen letterlijk een kilometer omhoog. Dit was kapotgaan, letterlijk stijl omhoog over gravel, mos en een snel stromende rivier. In de modder spot ik grote katachtige sporen, ongetwijfeld van een puma, een soort die in dit gebied voorkomt. Onze inspanning wordt beloond want we worden getrakteerd op wat voor mij het mooiste uitzicht ooit was BAM JONGUH! Al rennend vliegen we naar beneden door het bos en de nieuwe sport extreme jungle running is geboren. Terug bij het kamp hadden onze rustende vrouwtjes alles netjes ingepakt en konden we de laatste 2,5u samen vervolgen richting kamp Quernos! Een heerlijk kamp met een nog betere douche ! 

 

Dag 4

 

Dit beloofd de langste dag te worden dus als groep vertrekken we rond 8 uur in de morgen vanuit het kamp. Het word hier een beetje eentonig als ik weer vertel hoe mooi alles is. Wat ik wel kan vertellen is hoe goed je merkt hoe snel iets went. We voelen ons ervaren hikers en de pas zit er flink in wat resulteert in een vroege aankomst in campiento Torres de hoogst gelegen camping.

Weer 100 mooie beelden rijker en ik vind het wel mooi geweest voor vandaag en onder het genot van een wijntje die ik gekregen heb van iemand besluit ik te blijven. Terwijl Joke met de rest van de groep vertrekt naar Mirador Torres het hoogste punt van deze hike. 

Ik neem de gok dat het morgen lekker weer is en besluit daar de zonsopgang te zien. Joke kwam overigens terug met prachtige foto's.

Toen iedereen terug was was ik al lekker het laatste avondmaal aan het bereiden, Ravioli damn u ! maar de laatste keer dus we zagen de lol er wel van in.

 

Dag 5

 

Geen zonsopgang want het giet! onze slaapzakken zijn nat, alles is smerig we willen nog maar 1 ding, weg hier!! Op naar ons eindstation Hotel Torres genaamd. Voor deze tocht staat lekkerlijk 3 uur en met dit in ons achterhoofd rennen Joke en ik met backpack en al naar beneden. Zwaar getraind blijkbaar want al 2 uur later kwamen we aan yes wat een gevoel WE DID IT ! Zo trots als je maar kan zijn.

Het bier smaakte nog nooit zo goed en het eten 'like an angel pissing on your tongue' heerlijk.

Het beeld zal voor de rest alles vertellen ik hoop dat ook jullie er van genieten.

 

Ik kan iedereen dit aanraden, het is een gevecht mentaal en fyisiek. Maar de natuur, de uitzichten en de voldoening maken alles goed. Een echte levensles hebben we hier geleerd.

 

Met de bus terug iedereen in slaap. Recoveren in het zelfde hostel en plannen beramen waar we nu heen gaan!

 

And 2 all you people from the Navimag group... THANK YOU ALL its been an amazing time with u all. Thnxs lot's of LOVE and hope to see you again !

 

Thnxs voor het lezen iedereen. We missen jullie, elke dag meer.

 

XxX Doke

Foto’s

6 Reacties

  1. Rudy en carla:
    11 maart 2015
    Wat een geweldig verhaal en prachtige foto's, we leven zo helemaal mee met jullie!!! We zien nu al uit naar jullie volgende reisverhaal. Be careful, groetjes pa en ma.
  2. Sofie Van Hoyweghen:
    12 maart 2015
    Super mooie verhalen en foto's. Echt chapeau wat jullie allemaal al hebben gedaan ,goed weer,slecht weer,zwaar,... Ik kijk al uit naar de volgende verhalen en foto's. Enjoy xxx
  3. Lars:
    12 maart 2015
    Guapo y guapa, Jezelf, je horizon en de wereld verkennen, machtig mooi! En nog zo veel mooie ervaringen die voor jullie liggen :) Groetjes uit La Haya!
  4. Sofie:
    13 maart 2015
    Ik ben nooit jaloers, ik ben zelden jaloers, ik ben soms jaloers IK BEN JALOERS. geniet ervan xxx
  5. Lonneke:
    14 maart 2015
    Weer al een geweldig verhaal met prachtige foto's!! Geweldig om te lezen wat jullie allemaal zien en meemaken! Can't wait till the next story! X
  6. Saar:
    15 maart 2015
    Wow schattekes!!! Het zijn maar enkele foto's, maar wat een fantastisch stukje wereld hebben jullie bereisd! Ik ben net als Soof echt f*cking jealous of you two!!!! Do, jij moet schrijver worden, ik lees jouw verhaal niet alleen, ik kauw erop, proef het en smul ervan!!! Geweldig!!! Love you and be safe <3