The final chapter

14 februari 2016 - Negombo, Sri Lanka

Onze reis loopt ten einde. Wie had gedacht dat de tijd ooit zo voorbij zou vliegen. Na net geen dertien maanden hebben we 17 verschillende landen op vier verschillende continenten bezocht. De bus was ons meest gebruikte vervoersmiddel, maar ook het vliegtuig, de auto, de trein, de boot en natuurlijk de benenwagen waren sterk vertegenwoordigd. Al deze vervoersmiddelen brachten ons meer dan tachtigduizend kilometer ver en dat is ongeveer 2 keer de aarde rond. Natuurlijk moest er ook geslapen worden en dat deden we op meer dan honderd uiteenlopende locaties. Van hotels, hostels, guesthouses en bij mensen thuis tot familie, vrienden, campings, stranden, vulkaan, natuurparken, busstations en in de jungle. Naast al het natuurschoon dat we hebben mogen bewonderen hebben we natuurlijk ook veel geleerd over de verschillende culturen en levenswijzen in deze landen. Het heeft ons niet veranderd in hoe we zijn, maar wel in hoe we bewust  met spullen omgaan (eten, drinken en alles wat geld kost) en hoe we over het leven denken. Wat eigenlijk het meeste opvalt, is dat bijna nergens het gemiddelde inkomen zo hoog is als bij ons in Nederland. We zijn erg dankbaar dat we deze reis hebben kunnen maken, want 95% (en dan ben ik zuinig) van alle lokale mensen die we hebben ontmoet zullen nooit in staat zijn om dezelfde reis te maken. Hoe lang en hoe hard ze er ook voor zouden sparen, het gaat gewoon nooit gebeuren. Daar tegenover staat het geluk. Bijna al deze mensen die ongeveer net zo veel (of minder) verdienen als dat een dertienjarige bij ons de Donald Duck zou bezorgen, stralen zo veel geluk uit. Dankbaar dat ze deze nieuwe dag met hun familie onder 1 dak kunnen doorbrengen. Dankbaar dat ze hun eigen groenten kunnen verbouwen of hun eigen meubels kunnen maken. En dat zijn wij ook, dankbaar! Ze zeggen wel eens 'het geluk is met de dommen'. En nu wil ik deze mensen zeker niet dom noemen, integendeel zelfs (als er een ramp zou gebeuren waardoor iedereen ter wereld zou moeten overleven zonder hulp van geld of derden dan zouden dit de mensen zijn die zouden overleven). Deze mensen weten gewoon niet beter en kunnen zo intens gelukkig worden van de kleine dingen in het leven. Ik heb een simpel voorbeeld bedacht. Wij, de rijke landen, de 1% van de wereldbevolking  die het finacieel zo veel beter heeft dan de rest van wereld, wij spelen in de Premier League, de Primera Division of de Bundesliga. Elke actie die we maken wordt uitgebreid onder de loep uitgemeten en stevig bekritiseerd door verschillende analisten. Als er wordt gewonnen is iedereen door het dolle heen, maar dat is meestal maar voor korte duur, want de focus moet op de volgende wedstrijd. Als er wordt verloren dan is het trammelant, spelers worden de grond in geboord, spreekkoren reizen van de tribunes en de spelersbus weet maar net optijd weg te komen voordat alle ruiten vakkundig worden ingekegeld. Ook moet de scheidsrechter het vaak ontgelden (de regels) en hoe je het draait of keert het is eigenlijk nooit goed wat het arbitrale trio doet. En eigenlijk is dat ook heel logisch met de omzet van de meestal tientallen miljoenen die er binnen één club omgaan, het grote geld dat schept hoge verwachtingen. Dan heb je nog de overige 99% van de wereldbevolking. De groep waar we dit jaar zo goed kennis mee hebben gemaakt. Die spelen in de vijfde klasse van het zondagvoetbal. Vers uit de kroeg verzamelen deze maten zich meestal in de vroege uurtjes op hun geliefde lokale sportpark. Tijdens de wedstrijd is men serieus, soms hardhandig maar altijd met plezier. Het gaat ook helemaal nergens over. Opstootjes of ruzie's zijn (meestal) na de wedstrijd snel vergeten en de uitslag doet er eigenlijk niet meer zoveel toe. Het meedoen en samenzijn is belangrijker. De negatieve gevoelens worden snel vergeten (of verdronken) en de rest van de week wordt er met een lach terug gekeken op de stuntelige acties van de keeper of de struikelpartijen en schwalbes van de rest van het team. Met deze mensen is het lachen geblazen, tot het pijn doet in je kaken. Wat wij als een noodlottig drama zien kunnen zij (bij wijze van spreken) als een geintje doen ervaren. En dat is mooi om te zien. We hebben nu zo veel meer waardering voor wat we thuis hebben. Voor ons is eigenlijk alles mogelijk, net zoals deze reis. We willen steeds meer en soms vergeten we dan waardering te hebben voor wat we wel hebben. Wij hebben geen plastic huis, eten niet elke dag rijst of rotti, wij hebben al eens in een auto gereden en bezitten er meestal 1 of meerdere,  wij kunnen uit eten met familie en vrienden, wij schieten met oud en een nieuw soms een compleet jaarsalaris (van de andere 99%) de lucht in. En ga zo maar door. Ik denk dat zo ons huidige gevoel goed omschreven word en ik geloof er in dat we dit vast kunnen houden. In een jaar reizen leer je meer dan in 10 jaar thuis, we kunnen het iedereen in ieder geval aanraden. Over een paar dagen komen we thuis dus het is tijd om deze blog af te sluiten. We zijn er trots op dat alles is bijgehouden en ook van onze laatste maand zwerven over de wereld zullen we onze belevenissen beschrijven. Opnieuw bezoeken we  twee eilanden (we hebben inclusief de laatste twee voet gezet op maar liefst dertien eilanden!) en deze keer een eiland in de golf van Thailand genaamd Koh Lanta en ons laatste paradijsje Sri Lanka. We gaan genieten van onze thuiskomst, we hebben iedereen zo gemist! 

Koh Lanta.
Koh lanta is één van de vele eilanden in de golf van Thailand. Het eiland ligt op ongeveer 2,5 uur varen van de havenstad Krabi en al vroeg in de ochtend stappen we op de boot. Het eiland is geliefd onder de Zweedse reizigers, dit vanwege de opnames van het programma Expeditie Robbinson, maar dan de Zweedse versie natuurlijk. Het eiland is een stuk minder gericht op comazuipen en mushroomshakes dan de omliggende eilanden Koh Phi Phi (bekend van de film The Beach) en Phuket . Maar desondanks kan er genoeg gedronken, gelachen en gechilled worden. Het is een groot eiland met langs de kust verschillende dorpjes die veelal op tourisme gericht zijn. Omdat het hoogseizoen is besluiten we voor deze keer wat te boeken en dat pakt goed uit. We hebben een uitermate relaxte kamer voor een goede prijs in het dorpje waar we aanmeren. Eigenlijk het eerste wat we doen is de hangmat meenemen naar het strand en al snel hebben we een plekje gevonden tussen twee palmbomen. We zijn nog altijd niet erg gekleurd dus het is oppassen, want de zon in dit deel van de wereld is erg sterk. We genieten heerlijk van de zonsondergang en het enorme strand om ons heen. Een lokale man met zijn kleine zoon zet overal vallen in het water met de hoop dat die zich zullen vullen met krab. Een ideaal plaatje, waar het niet dat het zoontje op den duur met onze spullen begint te gooien en alles wil verstoppen. Zucht daar gaat onze rust ;)

Het is heerlijk toeren over Koh Lanta en met de motorbike kun je vrijwel overal komen. Langs de gehele kust vind je overal stranden die soms bebouwd zijn met kleine strandhuisjes van stokken en palmbladeren. Aan de zuidkant van het eiland bevindt zich een natuurpark waar je tegen betaling een aantal hikes kunt doen. We besluiten dat niet te doen. We hebben genoeg gehiked! Daar komt nog eens bij dat de kronkelige wegen die over het eiland lopen omringd zijn door tropische natuur. Palmbomen, bananenbomen, kleine vijvers en prachtige bloemen. Koh Lanta is echt een tropisch paradijs. Voeg daar nog een beetje geluk aan toe en het kan zomaar zijn dat je verschillende dieren tegenkomt onderweg. Zo ook wij, stelletje gelukzakken!  Na een "vermoeiende" stranddag staarde ik dromerig voor mij uit terwijl ik de scooter over de kronkelde weg aan het sturen was. Blijbaar zat mijn geliefde achterop wel op te letten, want van uit het niets klonk de schreeuw : OLIFANT! Vol in de remmen, en ja hoor twintig meter naast ons stond een volwassen Aziatische olifant. Er waren ook twee mensen bij het enorme dier en van hun kon je banenen kopen om te voederen. Ontzettend slim van deze mensen, want de olifant leeft vrij maar zal altijd terug komen om eten. Achja zo lang het arme beest maar niet gevangen gehouden wordt en we kopen hem een tros bananen. De olifant rolt zijn slurf dankbaar uit en pakt het fruit één voor één uit onze hand. Na de snack krijgt de olifant doormiddel van een tuinslang een heerlijke douche en wij kunnen weer verder.
Ook gebeurde het dat we tijdens het  rijden een hele apenfamilie de weg over zagen steken. Uiteraard stopten we snel en om de camera en gopro te pakken. Als de voorste aap het sein geeft dat alles goed is, steekt de rest over. Via de bosjes klimmen ze in de electriciteitsmast en huppelen ze vrolijk over de draden. Een enkele aap komt dichterbij en begint de vuilzakken van het naastgelegen restaurant open te scheuren en te doorzoeken naar eten. Hij draait alles om, maar vindt niks. Wat zijn het toch een slimme beesten, ongeloofelijk om te zien.

Tijdens het aapjes-kijken stopt ook het spaanse koppel Brian en Carla. Omdat we Spanjaarden tegenwoordig kunnen verstaan hebben ze nog een extra streepje voor bij ons. Helemaal als ze dan vertellen over het live-reggea concert van komende avond en het feest is compleet als je daar in de buurt in de zee kunt zwemmen met lichtgevende plankton. We zijn verkocht en besluiten die avond richting het dorpje van de Spanjaarden te gaan. 
Van de honger komen we veel te vroeg aan en besluiten op het strand te genieten van een pilsje en onze zelf-samengestelde pizza. Beter kan niet. In het donker onder de sterren, samen aan de pizza en een lekker pilsje aan de branding van de zee. Op dit moment is er niks beters. Na het eten dommelen we al bijna weg, maar we moeten wakker worden we gaan naar het reggea concert. De boomhutbar ligt vol met kussens en het vult al snel op met mensen. Onze nieuwe Spaanse vrienden zijn er ook bij en we genieten van een pilsje en de verrassend goede band. Maar stiekem waren we al bij onze hoofd bij de lichtgevende plankton. De band is afgelopen en we halen Brian uit zijn hobby (filmen) en hij neemt ons mee naar het strand. Hier is het pikkedonker, en dat moet ook. We duiken snel het water in en het is meteen duidelijk. Overal waar we bewegen licht de plankton als een neongroene verlichting op. We trappelen met onze benen en armen en als een soort game-acteurs begeven we ons in ons eigen fantasiespel. Het is zo ontzettend mooi. De plankton geeft een soort waarschuwing voor zijn soortgenootjes af door licht te geven, en wij maken hier dankbaar gebruik van van. De hele zee zit er vol mee en als het donker genoeg is kun je het goed zien. Helaas blijft het donker op de GoPro maar het plaatje blijft voor altijd in onze gedachten. We bedanken Brian en Joke rijdt terug naar huis. De pilsjes en al de indrukken zijn me fataal geworden en neem verstandig plaats achterop. Gelukkig komen we net voor de storm thuis en zodra we ons dorp binnenrijden begint het te gieten. Wat kun je veel meemaken op deze mooie wereld is het enige waar we nog aan kunnen denken, en voldaan vallen we in slaap.
Dat was ons bezoek aan Koh Lanta. Een echte aanrader voor een strand/natuurvakantie. Er is veel ruimte en rust en als je de plekken weet is er ook tijd voor een feestje. De supermarkten zijn vanwege de vele Zweden goed gevuld met Europeese producten en eigenlijk is alles goed te betalen. Hopelijk verandert de op dit moment onder constructie zijnde brug (die Koh Lanta met het vaste land gaat verbinden) niet te veel, want we hebben er erg van genoten hoe het nu is. We nemen de boot terug naar Krabi, waar we weer in ons geliefde guesthouse terecht kunnen. De vrouw zien we als onze tijdelijke moeder (het was ook een schat van een mens) en ze luistert aandachtig naar onze verhalen. In het guesthouse wordt ook  een lokale radiozender gerund en dat is tof om te zien. Helaas kunnen we niet langer blijven. Het vliegtuig naar Sri Lanka roept ons en voor we het weten zitten we weer in de bus onderweg naar de luchthaven van Bangkok en laten we Thailand achter ons.

Sri Lanka.
De vlucht van Bangkok naar Colombo (hoofdstad Sri Lanka) verloopt spoedig. Ook de tussenlanding en het zes uur wachten op de luchthaven van Kuala Lumpur is alles behalve een straf. Maar als we uiteindelijk na 30 uur reizen (vanaf Krabi) rond middernacht landen in Sri Lanka zijn we toch erg opgelucht. Het is middernacht, we hebben nog geen lokaal geld of een plek om te slapen. Gelukkig hebben we wel een gps die ons verteld dat we in de buurt van de badplaats Negombo zitten. Een tuktuk brengt ons er via de pinautomaat heen en na een beetje zoeken vallen we rond 2 uur 's nachts uitgeteld in slaap in onze kamer. Wat we allemaal gaan doen zijn zorgen voor morgen, eerst even bijslapen.

Sri Lanka officieel Democratische Socialistische Republiek Sri Lanka en voorheen Ceylon, is een land in Zuid-Azië. Het land is een eilandstaat in de Indische Oceaan en telt 22.000.000  inwoners. Sri Lanka is ongeveer even groot als België en Nederland bij elkaar.

Tegenwoordig is het een multi religieus land, waar bijna een derde van de bevolking andere religies dan het boeddhisme aanhangt, met name het hindoeïsme,christendom en islam. De Singalesegemeenschap vormt de meerderheid van de bevolking, met de Tamils als grootste etnische minderheid, geconcentreerd in het noorden en oosten van het eiland. Het is bijzonder om te zien hoe alle religies hier (nu) in vrede samenleven. Daar kunnen alle verschillende bevolkingsgroepen bij ons nog wat van leren. Sri Lanka staat bekend vanwege de productie en export van thee, kinine, koffie, rubber, kaneel en kokosnoten. 

Sri Lanka werd in het begin van de 16e eeuw gekoloniseerd door Portugal en Nederland, alvorens het gehele land in 1815 onder het bestuur van het Britse Rijk kwam. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende Sri Lanka als een belangrijke basis voor de geallieerde troepen in de strijd tegen het Japanse Keizerrijk. Aan het begin van de 20e eeuw ontstond een nationalistische politieke beweging, met als doel het verkrijgen van politieke onafhankelijkheid, die uiteindelijk in 1948 door de Britten werd verleend na vreedzame onderhandelingen.

Sinds de jaren 70 van de 20e eeuw leidden strubbelingen tussen de Tamil-minderheid en de Singalese meerderheid tot een burgeroorlog, die dertig jaar duurde. Tienduizenden mensen kwamen daarbij om. Sinds aan het einde van het eerste decennium van deze eeuw is de vrede  hersteld, herstelt  van de gevolgen van de burgeroorlog en maakt het reclame voor een aantrekkelijk vakantieland.

En dat is het zeker! We hebben helemaal niks gemerkt van de recente bloederige geschiedenis en de bevolking is er trots op dat nu iedereen in vrede leeft. 
Aangezien we de helft van de tijd op de prachtige stranden van dit eiland doorbrachten, even wat uitleg over onze ervaringen in dit paradijs.

De mensen.
De bevolking van Sri Lanka is geweldig. Hun gedrag is bij vlagen hylarisch, en we hebben ons altijd overal welkom gevoeld. Natuurlijk zijn er enkele uitzonderingen in de vorm van tuktuk chauffeurs, verkopertjes en hebben er heel wat mensen een aardig drankprobleem, maar laten we daar niet al te veel woorden over vuilmaken. Overal waar we kwamen wilden mensen met ons praten en met ons op de foto. Hello how are you? Hello goodbye! How many time Sri Lanka? Foto? Your country? Zijn de meest gestelde vragen. Wanneer we de weg zoeken worden we altijd geholpen en de meeste personen vragen dit keer eens bijna altijd een eerlijke prijs voor hun waar aan "foreigners". We worden vrienden met een aantal families en ze zijn allemaal stuk voor stuk geweldig aardig. Hun uiterlijk is typisch. Een westers uiterlijk maar dan met een donkere huid. Soms moeten we erom lachen en stellen we ons voor, wat als deze mensen een blanke huid zouden hebben? Het zou er niet raar uitzien. Een typische uitdrukking die je hier constant ziet is het schudden van het hoofd. Ze knikken geen ja of nee, zoals wij dat kennen. Ze maken een soort schuinknikkende beweging en daar bedoelen ze mee, oké! In het begin een beetje verwarrend, maar na twee weken zijn we het gewend en knikken we vrolijk mee.

Het eten.
Over het eten niks te klagen. Verschillende rotti's, coconutcurries en kotthu (een soort met groenten en ei versneden rotti) is overal te krijgen. Het is altijd goed op smaak en spotgoedkoop. Enkel na een maand is het wel genoeg geweest en zijn we weer toe aan wat anders. Westers eten vind je overigens ook in de toeristische plaatsen, maar dat is meestal duur en zeker niet zo smakelijk als de lokale lekkernijen. Verder zijn de inwoners  ook dol op cake, brood en vers fruit, en dat is er dan ook in overvloed. 

De natuur.
De natuur op het eiland is van grote schoonheid en ontzettend divers voor zo een klein eiland. Langs de gehele zuid-west en oost-west kust vind je ontzettend mooie stranden. De goudkleurige zandstranden zijn vaak langgerekt en ondanks dat het hoogseizoen is, is het nergens ontzettend druk. De golven zijn vaak metershoog en dat maakt het een surfers paradijs. Honderden "coole" surfdudes en chicks bevinden zich van vroeg in de ochtend tot zonsondergang in het water op zoek naar de perfecte golf. Zelf zijn wij niet zo fanatiek en ik hou me er in de hele maand maar een paar uur mee bezig. Maar op het einde lukt het me toch aardig om een golf te pakken. Wat we beiden veel leuker vinden is het wachten op een golf die ons oppakt en ons tientallen meters verder terug het water in smijt. Joke maakt geweldige foto's van de krulling van deze fantastische natuurverschijnselen en vaak belanden we uitgeput, maar voldaan terug op het strand. 
Op het eiland vind je ook verschillende natuurparken. Eigenlijk is het hele eiland (op de grote steden na) 1 groot natuurpark. Luipaarden, olifanten, apen, krokodillen, varanen, ontzettend veel verschillende vogels en wilde zwijnen. Je kan een safari doen of gewoon rondtouren rond het eiland. De luipaarden en olifanten vind je eigenlijk alleen in matuurparken, maar de andere dieren vind je overal en dat is fantastisch. Ook de zee zit vol met vissen en ook kun je hier het grootste zoogdier ter wereld spotten, de blauwe vinvis. In het binnenland vind je de bergen en de vele theeplantage's en watervallen. Het is hier een stuk koeler, maar wonderschoon maar daarover later meer.

Het verkeer.
Het verkeer in Sri Lanka is het meest gekke dat we hebben meegemaakt. Het stuur zit dit keer niet aan de verkeerde kant terwijl er ook nog eens aan de verkeerde kant wordt gereden zoals in Myanmar. Het is niet zo ontzettend druk als in Viëtnam. Maar nergens in onze bezochte landen gold zo de "wet van de sterkste" en dit met name bij buschauffeurs en vrachtwagens. Ze voelen zich de koning op de weg en vliegen overal langs met voor deze smalle wegen ongekende snelheid. Inhalen in een blinde bocht met 2 naast elkaar is hier gewoon de normaalste zaak van de wereld. Je wordt constant door ze afgesneden en ze komen tuuterend voorbij. Heel vaak zien we bijna ongelukken en worden we met ons scootertje door de al claxonerende bussen en vrachtwagens aan de kant gedrukt. Hier snappen we echt niks van, hoe kan het dat als deze aardige mensen in een groot voertuig stappen veranderen in levensgevaarlijke tuuterende monsters. We hebben de vraag vaak gesteld aan mensen maar verder dan, they want to be on time and for more money kwamen we niet. Gelukkig hebben we het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht en verder is het heerlijk touren op dit eiland. Overigens is er overal goede verbinding met de bus en trein en als je derde klas reist is het spotgoedkoop. Voor nog geen 50 cent zit je meer dan een paar uur in de trein.

Onze route
Onze route  loopt vanaf centraal zuid-west (Colombo) langs de kust naar het zuidelijkste puntje. Waar we vanaf daar het binnenland intrekken en eigenlijk de cirkel rondmaken om vervolgens op onze laatste bestemming in ons laatste land aan te komen Negombo.

Al het vorige nog niet wetende ontwaken we uit een diepe slaap in ons hotel in Negombo. Ons plan is om ons eigenlijk niet te druk meer te maken om wat we allemaal willen zien en doen, maar het gewoon te laten gebeuren. Na een kijkje op het strand besluiten we in ieder geval wel al dat dit een vanwege het nabijgelegen vliegveld strategische plek is om onze reis af te sluiten. En daarom gaan we hier gelijk weg. De bus werkt hier heel makkelijk, je staat gewoon in de rij omder het bordje van waar je naar toe wil, er komt een bus en als die vol is vertrek je, simpel! Al snel komen we dan ook aan in Colombo de hoofdstad, die staat in ieder geval voorlopig nog niet op het programma en al pratend met de bevolking begeven we ons naar het treinstation. We kopen een kaartje voor de tweede klasse richting Hikkaduwa en dat blijk eigenlijk overbodig. De trein is overvol en we moeten toch staan. Het uitzicht maakt het allemaal goed en omdat we in een leuk gesprek belanden met twee Zweden een Braziliaan en een Nicaraguaan vliegt de tijd voorbij. De trein rijdt vlak langs de eindeloze blauwe zee aan het strand, een prachtig gezicht. 

Hikkaduwa
Hiladuwa is (zo blijkt later) ontzettend populair onder de Russische tourist, die hier typisch 'Russisch drinken' en op het strand liggen. We vinden een goedkope plek om te slapen en niet veel later tijdens de zonsondergang zien we temidden van tientallen lokale mensen en een aantal toeristen een babyzeeschilpadden uitzet. Ongeveer honderd baby schildpadjes trappelen hun eerste stapjes richting de zee. De door het aan het strand gelegen koraalrif gebroken golven duwen ze terug op het zand maar uiteindelijk lukt het ze om onder luid applaus de zee in te raken. Geweldig! Nieuw leven! Het snorkelen in het koraal rif is geweldig en doet ons denken aan Belize. Direct aan het strand zijn honderdduizend miljoen miljard vissen, allemaal verschillende soorten. Ze komen in scholen op je af en zwemmen in formatie om je heen. Nog niet eerder hebben we dit zo dicht bij het strand gezien en zijn er zeker van dat de kleine schildpadjes hier goed kunnen opgroeien.
Verder bewonderen we in deze badplaats de verschillende groote varanen die jagen op muizen en insecten rond om ons guesthouse en hebben we lol met de lokale bevolking op het strand. Na twee dagen besluiten we om weer een plekje verder te gaan en stappen we opnieuw op de trein. 

Galle
De historische binnenstad Galle (spreek uit als gol) is een oude Nederlandse nederzetting. De authentieke straten zijn bebouwd met klassieke huizen in Nederlandse stijl en ook enkele straatnamen zijn nog nederlands. Je vind hier ook een oude protestanse kerk en dit alles is gebouwd temidden in een ontzettend groot fort aan de kust. Een ontzettend stevig fort van de muren weerstonden zonder problemen de tsunami van 2004 en alles is daardoor intact gebleven. We slenteren rond door de stad en genieten van het prachtige uitzicht vanaf de stadsmuren. Tegen de avond vult de lucht zich met epische wolken en we fantaseren hoe het vroeger hier moest zijn geweest. Vroeger toen onder andere de schepen Klein-middelburg en Vlissingen hier aanmeerden. In enkele antiekwinkels vind je oude Nederlanse  delftsblauwe-borden, beschuitbussen en oude florijnen. Nog steeds komen er spullen bij, omdat het mogelijk is in de buurt naar oude scheepswrakken te duiken. Ook komen we hier de Braziliaan en de Nicaraguaan weer tegen en dat is weer even lachen geblazen. Twee typische mensen waar we dat in ieder geval hard om kunnen, en zeker een welkome afwisseling tussen al de Nederlandse en Chinese reizigers. We liggen ook een dagje naast de stadsmuur aan het strand en dat is ontzettend relaxt. We beginnen steeds meer te beseffen dat het einde van onze reis dichterbij komt dus we gaan weer een stukje verder.

Midigama 
Midigama is een heerlijk dorp! Een rustig dorp met enkel een paar verwilderde surfers, 2 winkeltjes een treinstation, een surfshop en een kloktoren en een aantal guesthouses voor surfers gelegen aan de oceaan. We stappen uit de trein en een brak, maar grappig engels sprekende jongen biedt ons een kamer aan. We moeten even wachten tot de sleutel er is maar al pratende met de lokale bewoners is dat geen straf. Uiteindelijk zitten we spotgoedkoop in een appartement met zee-uitzicht en dakterras vlak aan het strand. En de eigenaar is een fantastisch aardige man met een geweldige familie. Ze zijn zo blij dat we er zijn en willen alles voor ons regelen. Voor de rest slaapt er niemand in de twee andere kamers dus we hebben het rijk voor ons alleen. Elke dag komt er wel iemand van de familie langs met hun kinderen en willen ze vanalles van ons weten. En wij eigenlijk ook van hun, een lokale ervaring. Midigama ligt vlak bij de meer toeristische plekken Weligama en Merissa. Tussen de plaatsen door vind je een tiental stranden en we houden ons hier dan ook makkelijk bezig. Lekker bakken op het strand, door elkaar geshaked worden door de meters hoge golven. Lekker surfen, sporten of foto's maken. Ook is Merissa de plek waar je kunt gaan walvisspotten, de blue whale wel te verstaan. Een beetje jammer maar enigzins begrijpelijk feit is dat dit al een beetje wordt uitgemolken. Er zijn vele tientallen boten die allemaal dezelfde veel te hoge prijs vragen. Dit voelt gewoon niet goed. Het laatste wat we willen is om voor veel geld volgepakt te worden op een bootje met allemaal Chinezen met een gigantische camra en een oranje hesje(niet dat we daar iets tegen hebben maar daar hebben we gewoon geen zin in). Daarom besluiten we om alle tourboek office's links te laten liggen en we begeven ons naar de haven waar alle boten inmiddels liggen na een ochtend walvisspotten. De mensen willen niet helemaal eerlijk atwoorden waarom het een vaste prijs is en voor alle boten. Ze gebruiken de overheid als smoes, maar het lijkt een besluit dat al de walvisspotters samen hebben gemaakt om meer te verdienen. Na wat rondvragen komen we toch bij een boot aan die ons al fluisterend een 30% goedkopere plek aan kan bieden en hij garandeert ons een rustige boot, als we er maar over zwijgen. We vieren het als een kleine overwinning, de aanhouder wint!
Vroeg in de ochtend begeven we ons terug naar de haven waar we de kapitein cash betalen. Hij steekt de centen lekker in zijn zak en iedereen is blij. Het blijft lang stil op zee en afgezien van een koppel gigantische zeeschilpadden die de liefde bedrijven hebben we nog niet veel gezien. Gelukkig wint de aanhouder opnieuw en niet erg lang na elkaar spotten we een groep springende dolfijnen (dol fijn) en uiteindelijk de blue whale! Een gigantische staart slaat over in het water, wat een beest. We krijgen het dier redelijk op de foto en blijven het een tijdje volgen. Elke tien minuten komt hij (of zij) terug boven om adem te halen om vervolgens honderd meter diep te duiken. De blue whale is het grootste zoogdier ter wereld. In het verleden werd er zoveel op gejaagd (voor zijn vetten en oliën) dat het dier bijna uitsterfde. Maar tegenwoordig wordt dit wonder goed beschermd en kan het vrij leven (meestal) in de diepe wateren van de wereld. Het was een fantastische ochtend en zeker geslaagd. Moe maar voldaan keren we terug naar de haven.

Midigama is echt een plek waar je gewoon drie weken zou kunnen blijven, die tijd hebben we helaas niet meer. We besluiten terug te keren als er tijd over is en gaan nu weg van de stranden. Richting het plaatsje Tissamaharama (afkorting Tissa) en het nabijgelegen Yale natuurpark voor een safari.

Tissamaharama.
Een accommodatie vinden in Tissa is niet lastig. Al in de bus onderweg worden ons meerdere safari's en slaapplekken aangeboden. We besluiten eerst maar wat te eten en dan rond te wandelen. Tijdens het eten  krijgen we toch een goed aanbod en we besluiten mee te lopen. Bij het huis doen we goed onderhandelen over een safari en we zijn al snel verkocht. We kunnen ook blijven slapen in een mooie kamer dus dat is mooi meegenomen. We hebben de rest van de avond vrij en besluiten te gaan wandelen. Onderweg komen we tuktuk-chauffeur Denzil tegen. Dit is één van de weinige uitzonderingen van alle tuktuk-chauffeurs. Deze man is zo aardig en spontaan en we mogen hem betalen wat we willen. Hij weet een goede plek waar we grote fruitvleermuizen kunnen zien en tegen zonsondergang gaan zijn we op de plek. Een fantastische plek. Een aantal bomen hangen vol met de grote vleermuizen. Ook wel bekend als flying foxes. En langzaam maar zeker beginnen ze te ontwakken. Waneer het tijd is voor tienduizenden andere vogels in de buurt om hun slaapplek op te zoeken ontwaken de duizenden vleermuizen uit hun slaap en vliegen weg. Een goede opwarmer voor morgen. We bedanken Denzil en spreken met hem af dat hij ons de dag na de safari komt ophalen, hij weet nog wel wat plekken in de buurt.
De volgende ochtend voor zonsopgang is het tijd om te vertrekken. We laden onszelf in de tot jeepsafari omgebouwde Toyota Hillux en begeven ons naar het park. Hier is het om half zes al een drukte van jewelste, maar gelukkig waren we daar voor gewaarschuwd. Iedereen wil vroeg in de ochtend omdat poesjes (luipaarden) dan het meest actief zijn. En dat blijkt. Niet lang na binnenkomst, waneer het al licht is en we de eerste jeep vast zien zitten in de modder is het zo ver. Op zo een dertig meter afstand bovenop een rots likt een luipaard zich schoon. Het moment duurde mischien maar een minuut maar het was indrukwekkend. Wat een indrukwekkend beest. We crossen verder door de soms diepe modder en al snel komen we nog een luipaard tegen. Langzaam loopt hij over de weg en kruist hij ons pad. We hebben geluk, als er al een luipaard wordt gespot is het meestal "luierend" en niet lopend. De bijzondere dieren die we die dag nog tegen komen waren een aantal olifantenfamilies en onze eerste neushoornvogel, een prachtig beest. Verschillende apen, wilde zwijnen, arenden, pauwen, herten, ijsvogels, bijen-eters en krokodillen. We lunchen bij de rivier en ik word bijna aangevallen door een wild zwijn als ik op zijn blijkbaar favoriete plekje even een plaspauze wil houden. Gelukkig weet ik hem net te ontwijken en terwijl een paar apen de jeep van een groep Chinezen leegrooft, gaan wij weer opweg. Opnieuw zien we vele olifanten en vogels en tegen vijf uur is het tijd om te gaan. We zijn ontzettend voldaan en kapot van alle indrukken. Maar het was het allemaal meer dan waard.
De volgende dag rijden we met Denzil langs verschillende weilanden. Hij legt ons ontzettend veel uit over de natuur en het leven op Sri Lanka. We spotten papagaaien en ooievaars en heel veel andere vogels. Ook laat hij zien hoe hij thuis met zijn familie leeft. Een welkome afwisseling van het strand en de volgende dag trekken wij verder de bergen in.

Nuwaru Eliya.
Een oud Engels stadje op ongeveer 2000 meter hoogte. Uiteraard is het hier een stuk kouder en gelukkig weten we snel een nieuwe trui te scoren. We slapen bij een familie thuis. Ze zijn omtzettend aardig en koken daalh curry met hoppers voor ons (een soort broodachtige gefrituurde pannenkoek) en haar typische Sri lankese stem zullen we nooit vergeten (we eat hoppers everyday cause it's cheap). We kopen chocolade en fruit voor de kinderen en daar zijn ze dolblij mee. Een goede plek om te slapen. Veel goedkoper dan de dure hotels in de stad en je leert toch wat meer over het leven hier.
De stad zelf is voor Sri Lankese begrippen ontzettend mooi. Dat komt vooral omdat de Engelsen hier vroeger er hun thuishaven van hebben gemaakt. Honderden oude Engelse huizen en bakkerijen zijn hier gevestigd. Ook hielden ze natuurlijk ontzettend veel van thee en ze lieten plantage's aanleggen. We wandelen tot buiten de stad en bezoeken we het theehuis Pedro. Hier leren we het complete productieproces van thee en genieten van het uitzicht en een kopje echte thee. Uiteraard worden de arbeiders ontzettend weinig betaald en worden de grote bazen er alleen maar rijker van. En ondanks dat het werk zwaar is (er moet per dag 18 kilo jonge bladeren worden geplukt) en het salaris laag (3 euro per dag) is, zijn de plukkers blij dat ze werk hebben en kunnen bijdragen aan het onderhouden van het gezin. We beklimmen ook nog een waterval en genieten van het uitzicht in deze fantastische streek.

Ella
We vervolgen onze reis naar Ella. Een iets lager gelegen dorpje dus de jas kan weer uit. In het dorpje zijn vooral toeristen en we wandelen wat rond en huren een scooter om in het gebied rond te kijken. We rijden naar Lipton seat. We volgen een kronkelende weg door de bergen waarna je wordt beloond met een fantastisch uitzicht over de thee plantages. Lipton seat is de top van een heuvel. Ze zeggen dat je vanaf hier de helft van het land kan zien. En ondanks de lichte mist is het inderdaad overweldigend en we snappen dat meneer Lipton dit vroeger een magische plek vond. Onze dag leidt ons ook nog langs een heilige waterval, fantastisch om te zien hoe de lokale bevolking zich hierin wast. We komen hier opnieuw de Braziliaan tegen, wat weer een hoop gelach oplevert. Op het einde van de dag gaan we nog langs de oude bakstenen 9 arches bridge. Die bekijken we vanuit de achtertuin van een gezin. De jongste hyperactieve zoon spreekt goed Engels en vertelt ons naast zijn grappen en grollen over de historie van de brug. Naast Engels en Japans spreek hij ook een paar woorden Frans en Spaans. Uitzicht na uitzicht. We zijn het zo gewend om in een geweldig uitzicht te zitten. Ook de volgende trein richting Kandy die we nemen schijnt één van de mooiste ter wereld te zijn. En de bergen, theeplantage's en valleien zijn inderdaad prachtig. Maar we raken meer in gesprek met de familie die naast ons zit (3de klasse is zeker het leukst) een moeder met 4 dochters. Een hoop gegil en gedonder, maar niemand maakt zich er druk over. Naast dat het gegil onze trommelvliezen licht heeft beschadigd heeft het onze twaalf uur durende treinreis zeker versnelt en voor we het weten zijn we in Kandy.

Kandy/Colombo
Eigenlijk hebben we al besloten hier maar één nacht te blijven. Ondanks alle aanbevelingen van natuur en tempels hier in de buurt. Ons hoofd zit vol met ervaringen. Er kan zo goed als niks meer bij binnen tien dagen wacht ons vliegtuig en we willen graag nog naar het strand. Via Colombo komen we weer terug op één van onze favoriete strandbestemmingen ooit, Midigama.

Midigama 2.0
Ja we zijn weer thuis! Een gevoel van thuiskomen en we worden gelijk herkend door de lokale bewoners. Zoals eerder gezegd komen hier weinig toeristen en sinds we zijn vertrokken heeft ook niemand in ons appartement geslapen. We blijven hier vijf nachten en genieten ervan zoals je dat van je laatste vakantiedagen zou moeten doen. De golven zijn nog een slagje hoger, foto's een stukje mooier en het lukt me om direct een golf te "pakken" met een surfboard. We eten drie avonden bij een familie thuis en het eten was nog nooit zo lekker. Verschillende groenten curries en rijst. We mogen er niks voor betalen ondanks dat ze in een houten huisje wonen. Ze zijn zo gelukkig met ons bezoek en met het leven in het algemeen. Ze zijn blij met elkaar en wat ze hebben. Ondanks het gebrekkige Engels komen we toch een heel eind door de vertaling van neef Yelum en de surfshopeigenaar. We hebben echt een band met deze mensen en met pijn in het hart is het tijd om te gaan. Maar hier willen we zeker nog eens terugkomen. 

Het is sowieso tijd om te gaan.  Onze tijd zit er op. Bijna 13 maanden vol natuurschoon, nieuwe vrienden en wijze lessen. Iets wat ze ons nooit meer af zullen nemen. De beste investering in ons leven. Een nieuwe auto had ik waarschijnlijk al in de prak gereden en voor de 0,5% rente wil je het ook niet op de bank laten staan. Er komt ook een einde aan dit blog. Wij hopen dat als je één van deze eigenlijk veel te lange verhalen hebt gelezen je er van hebt genoten, er misschien wel iets van hebt geleerd of dat we je aangespoord hebben om te reizen. Dat zou heel mooi zijn. Eigenlijk is het blog vooral voor ons zelf voor later we gaan er een boek van maken, zodat we dit zeker nooit meer vergeten.

Nu is het echt tijd om te gaan. Groetjes vanaf het strand in Negombo, voor onze laatste twee dagen. Tot woensdag! Of Donderdag, of Vrijdag. Of waneer dan ook. Als je er maar van geniet!


People,

We think too much and feel too little. More than machinery ,we need humanity. More than cleverness, we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost. The aeroplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these inventions cries out for the goodness in man, cries out for universal brotherhood for the unity of us all.

You, the people, have the power, the power to create machines, the power to create happiness! You, the people, have the power to make this life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure. Then in the name of democracy, let us use that power.

Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men’s happiness.

Let us all unite.

Xxxx Doke

Foto’s

4 Reacties

  1. Rudy en carla:
    14 februari 2016
    Hallo Dominique en Joke weer zo een fantastisch reisverhaal, met een supermooi slot!!!!!
    We hebben elke keer genoten van jullie verhalen en mooie fotos, maar volgende week kunnen jullie het ons zelf vertellen!!!
    Nog 3 nachtjes slapen!!!!!!
    Tot woensdag
  2. Benny:
    14 februari 2016
    Hoi Dominique en Joke heb genoten van jullie reisverhalen ik wens jullie een goede vlucht terug naar huis ik zie jullie weer wel eens bij Willem en Evy .gr Benny
  3. Winnie & Kenneth:
    14 februari 2016
    Ooo wauuuw ! Ook de laatste blog weer met plezier gelezen ! Dit kunnen ze jullie zeker niet meer afnemen en hopelijk kunnen jullie dit gevoel vasthouden en ons er ook zo af en toe terug aan herinneren ;)! Tot woensdag of donderdag of vrijdag of... goeie reis !
  4. Sjosss:
    27 februari 2016
    Awesome report and very detailed.
    It was great to have met you in Burma.
    You both are making a positive difference in the world.
    Heads up!!!