Ontdek zuid-oost Azië. Cambodia en Laos.

Het is alweer een tijd geleden dat ik wat geschreven heb. De komende twee dagen zijn we echter enkel bezig met reizen de ideale tijd dus om ons ondertussen erg uitgebreide verhaal weer up-to-date te brengen. Het is ondertussen meer dan een maand geleden dat we afscheid namen van familie en vrienden in Vietnam en we hebben weer zoveel moois gezien en meegemaakt. Gisteren bijvoorbeeld hebben we nog twee gigantische Aziatische olifanten gewassen, en in de komende twee dagen doen we er alles aan om zo snel en goedkoop mogelijk in Bangkok te komen. Vanaf daar vliegen we over 6 dagen naar Myanmar. Ongelooflijk toch? Waar we eerst bang waren dat misschien de verveling ging toeslaan, zijn we nu enkel dankbaar. Vooral als we er over praten, praten over wat we allemaal al hebben gezien. De lijst met natuurparken, watervallen, bergen, steden en dieren die we allemaal al op onze reis zijn tegengekomen is werkelijk eindeloos. Om nog maar te zwijgen over al die super chille (en minder chille) mensen die we op ons pad zijn tegengekomen. Daarom zijn we dankbaar en genieten we van elk moment.


Cambodja

We passeren de grens van Vietnam en Cambodja met de bus. Als je hier even 35 dollar 'visum' aftikt is er geen probleem en ben je een maand lang vogelvrij om te gaan en staan waar je maar wilt in dit boeddhistische land. Een aardig bedrag voor een stempel in je paspoort natuurlijk en ongetwijfeld verdwijnt er iets in de zakken van de douaniers, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn in Cambodja! Waar we in Vietnam nog de (meeste) letters op de borden konden lezen gaat deze vlieger hier niet meer op. Gekrulde streepjes die liggen, staan of zweven, met op elke letter wel een dakje of punt. Geen touw aan vast te knopen dus. Maar dat is fijn, op zoek naar het onbekende! Onze eerste stop is de hoofdstad Phnom Penh en vanuit hier gaan we ons oriënteren wat we hier nou eigenlijk allemaal willen doen.


Phnom Penh

Deze hoofdstad heeft ruim één miljoen inwoners, een schijntje dus waar we vandaan komen (Saigon telt 7 miljoen inwoners). We merken bij aankomst dan ook direct verschil. Nog steeds zijn er de inmiddels niet meer uit het straatbeeld weg te denken 'motorbikes' en 'tuktuks', maar hier zijn ze gewoon in mindere mate aanwezig. In plaats daarvan rijden er heel gare auto's maar ook spiksplinternieuwe SUV'S. Het liefst een Lexus, maar ook Toyota is sterk vertegenwoordigd. En waar de buitenwijken van de stad erg vervallen oogden (geen weg enkel zand en stenen met daarlangs kapotte huizen en alles speelt zich af op straat), is de binnenstad redelijk modern te noemen. Een hoop internationale banken en bedrijven worden afgewisseld door grote elektronica zaken en natuurlijk de klassieke boeddhistische tempels met daaromheen grote groene parken. Ook deze stad ligt aan de Mekon Delta rivier, een rivier die in onze ogen steeds belangrijker wordt voor zuid-oost Azië, een gigantische levensader.

Al snel vinden we een hostel in de bloedhete stad (35 graden is hier gewoon normaal) en gaan we de boel verkennen. We chillen in het gras voor het schitterende koninklijke paleis en drinken een drankje langs de Mekon. Hier zien we ook een kraampje staan met verschillende 'heerlijke' gefrituurde delicatessen. Zo zijn er sprinkhanen en kevers en natuurlijk mogen de tarantula's niet ontbreken. In het kader van nu we er toch zijn en je leeft maar 1 keer probeer ik een heerlijk krokante tarantula zoals je kunt zien op dit filmpje :  http://youtu.be/zTZpInYEbDA
Lekker smullen dus! Voor de volgende dag regelen we een tuktuk met chauffeur, die ons langs de belangrijkste plaatsen in en rondom de stad zal brengen. Dit regelen we trouwens op straat, omdat het in ons onsympathieke hostel voor dezelfde tour gewoon het dubbele kost. Samen met de 10% 'service-charge' die ze voor elk hapje en drankje durven vragen creëert dit hostel een vibe waar de meeste reizigers niet gelukkig van zullen worden. Snel alles verkennen en dan wegwezen dus !

De volgende dag staat onze trouwe tuk tuk chauffeur op het afgesproken tijdstip klaar voor ons uitzuigende hostel. Onze eerste stop wordt de Killing-fields (ook wel Choeung Ek genoemd) net buiten de stad. Zware stof, want deze onheilspellende plek staat synoniem voor de ergste recente tijd die je je maar voor kunt stellen, de tijd van het leger van de Rode Khmer onder leiding van zijn dictator Pol Pot.  
Over het geïsoleerde regime van Pol Pot  was aanvankelijk niets bekend, maar na verloop van tijd werd het voor de buitenwereld duidelijk wat er in Cambodja gebeurde. Tijdens het bewind van deze dictator Pol Pot werden rond de drie miljoen mensen vermoord en dit tussen 1975 en 1979 en andere landen hadden niets door. 
In Cambodja werden zo'n 400 velden gevonden, waar meerdere massagraven zijn. Ze liggen verspreid door het land. Deze moordvelden worden de "Killing Fields"genoemd. Eén van die velden is wereldberoemd, omdat deze vlak bij Phnom Penh ligt. Het is Choeung Ek en ligt in een Memorial Park. Ten tijde van het Rode Khmer bewind was dit gedeelte een moerasachtig gebied. Gevangenen van Tuol Sleng Gevangenis  werden per truck hier naar toe gebracht en vermoord. 

Om kogels te sparen sloegen de Rode Khmer kinderen dood door ze tegen bomen aan te slingeren of bij ouderen door hun hoofden met de achterkant van geweren in te slaan. Ook doodbloeden werd veel toegepast. In totaal zijn in Choeung Ek 8985 lijken opgegraven. De meeste schedels bevinden zich nog hier in de massagraven.

En waarom werd je nu eigenlijk gevangen genomen? Het beeld dat Pol Pot voor zich zag was het beeld van een zelfvoorzienend land. Iedereen zou op het land moeten werken, zonder betaling. De mensen uit de stad waren producten van de 'duivel' en schuldig aan het voedsel tekort wat er op dit moment in het land heerste. Door middel van propaganda rekruteerde Pol Pot zijn eigen leger. Mensen van het platteland geloofde hem en begonnen voor hem te vechten. Iedereen uit de stad moest het ontgelden. Pol Pot wilde weer beginnen bij het jaar 0, en iedereen die ook maar een strobreed in de weg stond werd opgepakt.

Als je aankomt bij de massagraven moet je entree betalen en krijg je een audioapparaat met een gesproken rondleiding mee. Als je verder loopt zie je een grasveld met bomen erin. er zijn kuilen in het grasveld. Dit zijn de massagraven. Hier en daar steekt nog een lapje stof uit de grond. We zien bordjes bij de graven: 389 of 427. Dit zijn het aantal slachtoffers, die in deze kuil gevonden zijn. Veel slachtoffers zijn nog niet opgegraven uit de ondiepe massagraven. Dit is te wijten aan het grote aantal slachtoffers. Het kan dus gebeuren, dat bij hevige regenval kleding, botten of tanden zichtbaar worden boven de grond. We zien een overdekt massagraf met ernaast een boom: "killing tree against which executioners beat children". Tegen deze boom werden de kleine kinderen met hun hoofdjes doodgeslagen voor de ogen van hun moeders die al geknield in het massagraf zaten. Echt heel erg ziek. We lopen over paadjes. Hier en daar zien we iets wit door de grond heen. We schrikken, want dit zijn menselijk botten !

De gesproken audio bestaat ook uit verhalen van slachtoffers en onwetende strijders van Pol Pot. Je wordt er heel erg stil van, en als ze op het einde van de tour de muziek laten horen die 's nachts klonk (om het geschreeuw van gevangen te overstemmen) met daardoorheen de dieselmotoren van generators, word je heel erg stil. Zelfs nu ik het typ voel ik weer de leegte vanbinnen. En dat te bedenken dat de partij van deze dictator zelfs nog subsidie heeft gekregen van de VN, onbegrijpelijk. We sluiten de tour af bij het monument. Een hoge tempel met in het midden een rechthoek van glas. Deze glazen rechthoek is gevuld met schedels en andere stoffelijke resten. Op elke schedel is onderzoek gedaan en ze zijn dan ook gerangschikt als volgt: schedel ingeslagen, overgoten met chemicaliën of keel doorgesneden. Het klinkt allemaal ontzettend erg, maar als je er zelf bent voelt het nog veel erger. Misselijk en vol indruk verlaten we deze onheilspellende plek.

Onze tweede stop is de Russian market. Ja de Russian market. Op één of andere manier is een land dat vroeger of tot op heden in dictatuurschap heeft geleefd in vriendschap verbonden met Rusland. Na Cuba en Vietnam vinden we ook hier Rusland terug. Het is overigens enkel de naam, want de markt zelf is een typische Aziatische toeristenmarkt. Overigens wel een leuke, waar we een hapje eten en een nieuw decoratiestuk vinden voor in ons huis bij terugkomst. Onze souveniers collectie begint ongekende vormen aan te nemen, en daar zijn we erg blij mee. Nu we de verschrikkingen van de killingfields een beetje weggespoeld hebben met shoppen en eten vertrekken we in onze tuktuk naar de laatste stop van vandaag de heilige tempel Wat Phnom. De tempel bevindt zich redelijk in het  centrum en dit historische bouwwerk ziet er dan ook prachtig uit midden in al dit moderne geweld. De tempel is bekleed met boeddhistische tekens en goud en midden in de tempel (een tempel betreed je trouwens altijd op je blote voeten) staat een enorme gouden Boeddha. Lokale mensen komen hier om te offeren. Eten, drinken, kaarsjes, bloemen en geld. Vooral geld, het 'volgende' leven (boeddhistische mensen geloven in reïncarnatie) blijkt niet goedkoop te zijn dus boeddha heeft het liefste geld. Er heerst een vredige sfeer in dit fantastische bouwwerk. Eenmaal terug bij het hostel besluiten we de volgende dag richting de kust te vertrekken. We regelen zelf een busticket bij het busstation (het hostel vraagde wederom ontzettend veel commissie) en de volgende dag vertrekken we naar Sihanoukville waar we een boot nemen naar een chill eiland Koh-Rong. 

De bussen in Cambodja zijn een verhaal apart. De afstanden zijn niet al te groot, maar de wegen zijn slecht. Ook houdt de chauffeur er af en toe vreemde gewoontes op na. 5x stoppen op twee uur is geen uitzondering. Rookpauze, daarna plaspauze daarna tanken om vervolgens te stoppen om wat te eten etc.. etc. Zo kan het dus gebeuren dat je net als ons ongeveer 3 uur extra over een rit van zes uur doet, waardoor je vervolgens net de boot mist naar het tropisch eiland van je dromen. Ach, shit happens en time is on our side dus we blijven een nacht in Sihanoukville voor we morgenochtend de eerste boot naar het eiland nemen. De kustplaats heeft een langgerekt strand. Dat strand is echter compleet volgebouwd met restaurants en bars. We chillen in de lounchestoelen en genieten van de dronken toeristen die elkander bijna in de brand steken met het net aangeschafte vuurwerk, dat verkopen ze hier gewoon op het strand. Twee meter lange Romeinse kaarsen voor een dollar en potten met een omvang die we in Nederland niet kennen. Ook de lokale kids overspoelen het 's avonds het strand in de hoop zo veel mogelijk van hun zelfgemaakte spullen te verkopen. Your my friend buy from me ! Kortom, op dit strand hoef je je geen moment te vervelen.

De chille vibes van Koh-Rong
Vroeg in de ochtend zitten we op de fast-ferry richting één van de vele eilanden voor de kust van Cambodja. Het eiland is bijna volledig jungle-achtig begroeid. Er is één dorpje en dit ligt dan ook gelijk aan de pier waar de boot aanlegt. Het dorpje bestaat eigenlijk uit barretjes, restaurants en guesthouses. Na al het reisgeweld van afgelopen maand (familie is lief, maar vermoeiend :p) besluiten we het hier een kleine week rustig aan te doen. De enigste dingen die je hier kunt doen zijn; relaxen op het strand, spartelen in het helder blauwe water, een wandeling  door de jungle naar de andere kant van het eiland waar weer een mooi strand is, genieten van de lokale natuurlijke rook en etenswaar of praten met de lokale bewoners die het grootste gedeelte van hun leven niet verder kunnen kijken dan dit kleine, maar gezellige eiland. Elke dag regent het hier keihard, echt keihard. Maar al snel is dat over, meestal na vijf minuten. Op één dag na dan. Toen regende het de gehele dag en heb ik ons vorige reisverhaal geschreven. Kies je momenten!
Na een goeie vijf dagen zijn we weer uitgerust en bijgekleurd. We rapen onze spullen bij elkaar, vegen het parelwitte zand van ons af en voor we het weten staan we weer op het vaste land in Sihanoukville. Hier nemen we de volgende dag een bus naar Koh-Kong. Een plek aan de Thaise grens zes uur bussen van waar we ons nu bevinden. De plaatsnamen lijken op elkaar maar daar houdt de vergelijking dan ook op.

Koh-Kong.
Zoals gezegd een plek aan de Thaise grens. De meeste reizigers komen hier dan ook voor de oversteek naar Thailand. Maar wij niet, wij komen hier voor de jungletrekking waar we al veel over hebben gelezen. We zijn niet de enige met dit idee, want in de bus leren we Fabian, Eden en Hannah kennen. Zij willen ook de jungle in. De reisagentschap die dit aanbied blijkt ook café, restaurant en guesthouse te zijn dus al snel zijn we van al onze wensen voorzien. Bij onze groep voegen zich nog de twee Espagñoles Eduardo en Jezus (de enige echte) en de twee Britse chicks Lorna en Sherry. We blijken allemaal ontzettend goed met elkaar op te kunnen schieten. De magie is aanwezig in deze schitterende verzameling van mensen en we hebben zo veel lol samen. Door de hevige regen van vandaag besluiten we voor 1 nacht in de jungle te gaan in plaats van de door ons vooraf bedachte 2 of 3 nachten. En na het avondeten spenderen we de avond op het balkon, wat een leven!
Vroeg in de ochtend vertrekken we richting het nabijgelegen natuurpark. Onze gidsen zijn Dina, Knee en Ping,  Dina spreekt goed Engels. We halen eerst ons eten voor de tocht op bij het restaurant van zijn ouders en niet lang daarna worden we langs de weg afgezet, waarna we recht de jungle inlopen. Een lange broek en sokken zijn nodig want er leven hier een hele hoop hongerige bloedzuigers die onze enkels als een waar feestmaal beschouwen. Onze gidsen geven ons informatie van allerlei bloemen, planten en dieren in dit gebied. Er zijn slangen en tarantula's maar ook tijgers en beren. De laatste krijgen we jammer genoeg (of gelukkig) niet te zien, maar terwijl Dina iets uitlegt over een speciale geneeskrachtige werking van een boom komt er een slang richting zijn aanwijzende vinger gekropen. Onze stoere gids schrikt zich een hoedje tot groot genoegen van de hele groep. Onze wandeling duurt ongeveer 5 uur, door de hete dichtbegroeide jungle. Onderweg leren we ook nog hoe we vallen moeten maken, altijd handig voor het geval we hier ooit eens vast komen te zitten. Na een goede vijf uur komen we dan aan bij ons kamp. Het is gelegen aan een kraakheldere rivier die vlak bij ons een stukje naar beneden stort. Een heerlijke waterval waar we genieten van het verkoelende water. De waterval is krachtig, maar het is mogelijk er onder te 'douchen' heerlijk. Ook springen we van boven het water in, dit ging echter niet bij iedereen goed. Jezus blijkt niet zo onsterfelijk wat je na het horen van zijn naam zou denken en na zijn sprong raakt hij de bodem. Hierbij (zo zou later blijken) brak hij zijn enkel. De gidsen maken een groot vuur en prepareren onze slaapplek. Dicht ritsbare hangmatten onder een groot plastic. Ons onophoudelijk gelach maakt even plaats voor medelijden met Jezus, zijn enkel is erg gezwollen maar meer weten we ook niet. Het eten word geserveerd op palmbladeren op de grond en bestaat uit boven het vuur geroosterd brood met groenten en kip, een ware sterrenmaaltijd onder de sterren in de jungle. Het is inmiddels pikkedonker geworden en samen met onze gidsen gaan degene die daar zin in hebben/of toe in staat zijn nog een wandeling maken. In het donker is alles anders, zo ook hier. Elk geluidje heeft iets spannends en al snel vinden we verschillende spinnen in hun indrukwekkende webben. Tarantula's en orb-spiders, we hebben ze allemaal in hun natuurlijke omgeving gezien. Bij terugkomst blijkt de voet van Jezus nog verslechtert, er is maar 1 optie over en dat is dat Dina en Ping hem terug brengen naar de stad. We nemen afscheid van hem en Eduardo en Dina en Ping nemen hem om en om op hun rug (Jezus is geen kleine jongen) de jungle uit. Knee is onze enige overgebleven niet engels sprekende gids en samen met onze groep beleven we met hem nog een schitterende avond, waarna we moe maar voldaan in onze hangmat kruipen.
Slapen in een hangmat is heerlijk, ondanks dat het best koud werd 's nachts staat iedereen zich al vroeg fris en fruitig te wassen voor het ontbijt. Nog steeds hebben we geen regen gehad en de blauwe lucht verraad dat dat op de terugweg ook niet gaat gebeuren. Knee wijst ons de weg de wildernis uit en onderweg komen we Dina tegen.  Hij ligt te slapen op een steen. Nadat hij Jezus in het ziekenhuis had afgezet is hij terug komen lopen om ons op te halen, een nachtje doorhalen dus. Dat is nou eens hart voor de zaak. Zoals verwacht voltooien we onze tocht droog en zitten we weer in het busje. We gaan eerst nog naar een waterval kijken die zeker de moeite waard blijkt te zijn. Tientallen meters breed en zeker 15 meter hoog naar beneden stortend watergeweld waar je heerlijk in kunt zwemmen. We springen allemaal in het water en laten ons meevoeren door de stroming. De enige manier om terug te komen is om van rots naar rots tegen de stroom te zwemmen om vervolgens een oversteek te maken vlak naast de waterval. Met trots kan ik vertellen dat dit niet alleen mij is gelukt maar ook Joke mijn supervrouw haalde het, tot ongenoegen van een Duitse mede aanwezige man. Degene die het niet haalden nemen een omweg waarna de toer erop zit. Het was fantastisch! En toen we terug bij de agency aankwamen begon het zo hard te regenen, dat we besloten met z'n allen in de regen te dansen. Tot genoegen van de lokale bevolking, want die haalden allemaal snel hun gsm boven om ons vast te leggen. Met Jezus gaat ondertussen ook alles goed, zijn enkel blijkt echter gebroken, maar gelukkig zitten zij op het einde van hun reis en kan hij zich in Mallorca laten behandelen. We nemen afscheid van iedereen, met pijn in het hart dit keer, want dit was een groep waar we zeker langere tijd mee door zouden kunnen brengen! Hannah, Eden, Fabian, Jezus, Lorna, Sherry en Eduardo bedankt!  Wij gaan verder naar Battambang. Een historisch stadje met tempels en veel natuur.

Battambang
Op de kaart ligt dit plekje niet eens zo heel ver verwijderd van waar we vandaag komen. Echter zijn we in Cambodja en dit betekend dat er niet overal wegen zijn. We moeten dus eerst terug naar de hoofdstad en daar kunnen we overstappen op de bus richting deze derde grootste stad van het land. Een rit die normaal 12 uur zou duren, duurt met de start/stop cultuur die hier heerst ongeveer 17 uur (die laatste uren zijn heel erg klote) en tegen 11uur komen we uitgehongerd aan in Battambang. We delen de tuktuk naar het hotel met een koppel uit Tsjechië, Barbora en Peter. Hele fijne mensen en toevallig vrienden van Fabian die met ons de jungletrek had gedaan. Een hoop gespreksstof dus, maar dat is voor later. Wij nemen een fijn hotel en zien wel waar het schip strand.
De volgende dag gaan we al snel de straat op om de stad te verkennen. Ondanks dat het de derde grootste stad van het land is, is het erg rustig op straat. Omdat hier weinig touristen zijn, worden we overal vriendelijk begroet. Vooral de lokale kids vinden het geweldig om naar ons te zwaaien. We lopen langs vele tempels en sommige bezoeken we dan ook. Rond de tempels wonen de boeddhistische monniken. Allemaal gehuld in hun oranje gewaad heten zij ons graag welkom in hun 'thuis'. Op onze route voetballen een paar kinderen en we zijn er niet vies van om een potje mee te doen. Tot groot genoegen van de kids. Wat een fijne kinderen zijn hier allemaal. Het leven speelt zich hier echt op straat af, niet al computerend of op de tablet. En al deze kids zijn super zelfstandig. Ze verkopen van alles en spelen langs de rivier, zonder hun ouders. Heel mooi om te zien. Na een dag vol tempels en winkels lusten we wel een biertje en onze tsjechische vrienden denken daar hetzelfde over. Het was daarom nog lang gezellig in Battambang.
Rond de stad is nog van alles te zien en doormiddel van een tuktuk gaan we dat allemaal de volgende dag zien. Barbora en Peter gaan ook mee en we gaan als eerste naar de bamboo train! Vroeger liep deze treinrails door tot aan Phnom Phenm, de hoofdstad. Zo werd hij voor lokaal transport gebruikt. Maar tegenwoordig is de bamboo train een touristen attractie geworden en dat merk je ook. Er liggen vier wieltjes op de rails waarna een platform van bamboo erop wordt gelegd. Al hobbelend zjoeven we zo door het platteland om na een 15 minuten op het eindstation aan te komen. Hier vinden we kraampjes vol met souveniers, toevallig ! We nemen dezelfde rails terug en telkens als er een tegenligger komt moet één van de platformpjes aan de kant en kan de ander passeren. Heel leuk zo een oude trein, maar het voelde meer als een touristenval.

Hierna komen we aan bij de killing cave. Die net als de killing fields ons herinneren aan de verschrikkelijke tijd waardoor dit land is gegaan. Overal in dit gebied staan tempels en boeddha beelden. Bovenop de heuvel staat nog een tempel en hier wonen honderden 'gibbons' oftewel mensapen. Deze apen zijn slim en behoorlijk terretoriaal. Als je te dicht bijkomt laten ze hun tanden zien en als je niet op je spullen let ben je ze kwijt. Tegen zonsondergang haasten we ons naar de laatste attractie van vandaag namelijk de bat cave. Een grot met een miljoen vleermuizen die na zonsondergang er allemaal tegelijk uitvliegen. We wachten gespannen samen met nog honderd geïnteresseerden aan de rand van de grot tot het grote moment daar is. Genietend van een gefrituurd krekeltje al dan niet met een frisse pint kijkend naar een miljoen vleermuizen. Klinkt goed, of niet dan? Als het bijna donker is verteld onze tuktukchauffeur dat ze vandaag laat zijn, hoe donkerder het wordt hoe lastiger om te zien natuurlijk. Maar het grote moment was eindelijk daar. Een onophoudelijke stroom van vleermuizen schiet uit de grote scheur in de berg. Het geluid is niet oorverdovend, maar het is zeker luid te noemen. Het is een geweldig schouwspel, opnieuw een klein wonder van moeder natuur. Als je al met een miljoen in een grot kan samenwonen dan moeten wij dat toch ook kunnen op aarde met al onze plek die we hebben?

We nemen afscheid van Barbora en Peter en de volgende dag vertrekken we naar de plek die voor vele het hoogtepunt is van Cambodia. Siem Reap, waar het grootste tempel complex ter wereld is gebouwd; Angkor Wat.

Siem Reap.
Siem Reap is een super toeristische stad in het noorden van Cambodia. Angkor Wat wordt door één miljoen mensen jaarlijks bezocht, en dat zie je natuurlijk ook terug in de stad. Overal peperdure hotels, belachelijke tuktuk prijzen en zelfs de sigaretten zijn hier duurder. We verblijven hier een aantal dagen en houden ons bezig met het gebruikelijke sightseeing. Joke volgt een pottenbakcursus(waar ze een geweldig wereldreis edition kommetje heeft gemaakt) en ik ga mountainbiken rond de stad. Het echte Cambodia is lastig te vinden hier, maar dat is begrijpelijk. Ons rest niks anders dan de volgende dag een fiets te huren en naar het wereldwonder te fietsen.

Angkor Wat
De tempels van Angkor Wat bestaan uit hindoeïstische en boeddhistische tempels in de Cambodjaanse provincie Siem Reap, en wordt beschouwd als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. De tempel is één van de belangrijkste overblijfselen uit de periode van het Khmer-rijk. Rond de tempel zijn nog tientallen andere historische tempels gebouwd, de cultuurliefhebbers kunnen hier hun geluk dan ook niet op. Je kan een dagkaart kopen voor 20 dollar, een driedaagse kaart voor 40 dollar of een weekpas voor 60 dollar. Ondertussen hebben we al zo veel tempels gezien dus we besluiten dat één dag genoeg is.

We fietsen het enorme park binnen en al snel duikt daar Angkor Wat op. En het is inderdaad prachtig en gigantisch. Alle muren zijn compleet gegraveerd met de meest uitgebreide tekeningen die ik ooit heb gezien. Torens, muren, binnenpleinen en een rondomliggende gracht. Het moet een prachtige tijd zijn geweest toen deze stad nog leefde, toen iedereen nog geloofde. Nu moet je oppassen dat je niet struikelt over een verdwaalde Japanner met een veel te grote 'kodak', maar als je daar doorheenkijkt zie je echt niks anders dan een hoogstaande architectuur uit de 12de eeuw.

We bezoeken nog meerdere tempels deze dag ook weer in het kader van nu we er toch zijn. Eerst de tempel Bay-An. Tientallen torens vol met boeddhistische afbeeldingen. Het doet me direct denken aan het podium van Tommorowland en ik durf er ook mijn hand voor in het vuur te steken dat de inspiratie voor deze podiums hier vandaan komt. Hierna gaan we door naar misschien wel de bijzonderste tempel Ta Prohm. Deze tempel is compleet begroeid met oerbomen. De wortels krullen om de bouwwerken heen om daarboven uit te schieten tot een enorme boom. Het is mij een raadsel hoe zo iets kan groeien. Ongelofelijk mooi. En blijkbaar dacht Angelina Jolie er ook zo over, want haar film Tomb Raider is hier opgenomen.

Tempels Tempels en nog meer TEMPELS! Het was mooi, het was prachtig, en ja we zijn erg blij dat we dit hebben gezien. Maar nu is het even genoeg geweest met religeuze bouwwerken. Die gaan we nog ontzettend veel zien in Myanmar, dus voor nu is het genoeg geweest. We nemen afscheid van Cambodja, niet ons favoriete land tot nu toe, maar we hebben er zeker van genoten! De volgende dag nemen we de bus naar Laos. Kijken wat dit land voor ons in petto heeft

Laos

We zijn erg enthousiast over Laos! Op het moment van schrijven zijn we net de Thaise grens overgestoken en wachten we op de trein naar Bangkok, die over 7 uur vertrekt. Een mooi moment om onze belevenissen te overzien en op te schrijven dus. In Laos lijkt het heel goed te gaan met de economie, veel beter dan wij vooraf hadden gedacht waardoor het ook iets duurder is dan Vietnam en Cambodja. Nog steeds belachelijk goedkoop voor Nederlandse begrippen, maar iets prijziger dan we gewend zijn.

De busrit van Siem Reap naar de Laotiaanse grens verloopt redelijk goed en zonder kleerscheuren. Echter zijn we weer een paar uur later dan gepland en bij de grens worden we lichtelijk opgelicht voor het verkrijgen van een VISA. De bus stopt vlak voor de grens en een man verteld ons heel haastig dat we 'omdat het zondag is' snel de papieren moeten invullen en 45 dollar moeten betalen. De man regelt dan het visum en dan kunnen we doorlopen. Op het moment zijn we erg gaar van de reis en net zoals de rest van de bus besluiten we mee te werken. Een kerel uit Engeland besluit het zelf te doen en achteraf hadden we hem moeten volgen. Hij betaalde uiteindelijk 8 dollar minder. De rest van de 30 personen besloot net als ons te betalen, reken de winst maar uit. Nu gaan we van 8 dollar niet dood, gelukkig. Maar het is toch zonde, want 16 dollar is voor ons twee nachten slapen! We zijn in ieder geval de grens over (de douane zelf heeft ons nooit aangekeken noch onze tassen gecontroleerd) en voor we het weten staan we in het haventje waar de de boot naar het eiland Don Det zullen nemen.

4000 islands/Don Det
Don Det (op T-shirts staat overal : Been there, Don Det) gelegen in het gebied Si Phan Don (beter bekend als de 4000 islands) is het bekendste eiland in dit gebied. Door een overvloed aan tourisme zijn de prijzen veels te hoog, ook voor laotiaanse begrippen. Na een dagje rondfietsen en rondlopen besluiten we dan ook dat het genoeg is en we gaan dan ook op zoek naar de volgende locatie waar we het echte Laos zien en niet het toeristische Laos. Ons oog valt al snel op het plaatsje Thakheak waar het mogelijk is om in 3, 4 of 5 dagen een grote tour met de motor te rijden, genaamd de loop. Aan ons ietwat tegengevallen avontuur op Don Det komt dus al snel een einde. We hebben er wel twee vrienden aan overgehouden, de Duitser Önur en de Finse Satu. Die nemen de volgende dag de bus naar Thakheak waar we dan samen 'de loop' zullen gaan doen.

Thakheak
De busreis naar dit plaatsje was er weer één uit duizenden. Om de haverklap stoppen we om de meest vreemde dingen in te laden. Op een gegeven moment komen er een tiental kinderen de bus binnen met xxl saté-prikkers, met daarop grote stukken vlees. Een hele kip of een stuk varken. Ze proberen het allemaal te verkopen maar komen bijna allemaal van een koude kermis thuis. De kids druipen teleurgesteld af en eenmaal buiten gooien ze het vlees op een houten tafel, wachtende op de volgende bus. Eenmaal aangekomen in Thakheak gaan we op zoek naar een hostel. De meeste zijn redelijk aan de prijzige kant maar uiteindelijk vinden er weer één naar onze zin. De bedden zijn kei, maar dan ook kei hard, maar dat nemen we voor lief.
De volgende dag terwijl we wachten op onze vrienden verkennen we het aangenaam rustige stadje. Het is opnieuw gelegen aan de Mekon rivier en het is eveneens de natuurlijke grens met Thailand. Een prachtig gezicht. Terwijl we een fruitsap drinken in Laos, genieten we van het uitzicht over de inmense rivier met aan de overkant Thailand. Na onze fruitsap regelen we alvast een scooter (110cc dus een motor maar in scootervorm) voor de komende 4 dagen bij Mr WangWang rental en we krijgen alvast een routekaart mee. Hier in Laos is echt geen rijbewijs nodig voor het besturen van deze machines verteld WangWang ons en we zijn gerust. Er wordt nog eens flink gefitnest in de lokale gym en gerelaxd op het balkon. Het is een feestdag in Thailand en er worden veel wensballonen de lucht in gelaten, een mooi gezicht van op afstand.

De Loop.
De volgende dag worden we fris en fruitig wakker en zijn we helemaal klaar voor onze scooterrit. Önur en Satu zijn inmiddels ook aangekomen en ze hebben nog twee mensen meegenomen, de Duitse Aurora en de Nederlandse Nienke. Alhoewel Nienke een beetje (naar mijn, Do's, inzien) een zeurpiet (sinterklaas style) is hebben we een uiterst gezellige groep om mee te gaan toeren. Na het ontbijt halen we de scooters op en stellen de navigatie in en we zijn vertrokken!

Dag 1:
Al snel laten we Thakheak achter ons en rijden we een bergzaam landschap in. De wegen zijn, op een paar putten na uitstekend en de scooters doen het prima op de kronkelende wegen. Werkelijk het ene verbluffende uitzicht na het andere knalt na elke bocht in ons gezicht. We stoppen dan ook regelmatig om wat foto's te maken en te genieten van het landschap. Dankzij mijn geweldige helm, waar ik de GoPro stevig op vast kan klikken hebben we fijne filmpjes kunnen maken. We eten onderweg en overal waar kinderen zijn wordt hevig naar ons gezwaaid en gelachen. De prijzen zijn weer normaal en we voelen ons thuis in het 'echte' Laos. Vlak bij ons eindstation rijden we volgens de navigatie een meer in. Het is echter een meer vol met verschillende eilanden die aan elkaar verbonden zijn. Het diep blauwe water met dode bomen erin, de kronkelende wegen, de begroeide bergen. Alles bij elkaar zjoeven we door een sprookje en in de namiddag bereiken we dan ook vol vreugde ons eindstation van vandaag. Een heerlijk Guesthouse in het plaatsje Tha lang. Hier komen zo wat alle deelnemers aan de Loop binnen en met een duik in het meer, een groot kampvuur en een lekker avondmaal brengen we de avond door. Het is nu al een goede keuze om de loop te rijden

Dag 2:
In de ochtend na een stevig ontbijt vervolgen we onze weg, het eindstation van vandaag heet Ban Nahin en dat is ongeveer 150 km verderop. Een stevige rit voor de boeg dus. Zeker als je meerekent dat na ongeveer 30 kilometer de geasfalteerde weg plaats maakt voor een groot 30 km lang bouwterrein. Tussen de stofwolken door proberen we zo veel mogelijk putten te ontwijken en dat gaat redelijk goed. Echter op een steil stukje afdaling dat tegen de stof behoorlijk nat is gespoten komt de vooroprijdende Joke ten val. Gelukkig was dit uit stilstand dus op een paar schrammen op de voet en knie na kunnen we verder crossen. Uiteindelijk bereiken we weer de geasfalteerde weg en nemen we een afslag naar een kleine verswaterbron genaamd de 'coolspring'. Deze plas water doet zijn naam eer aan, want naast helderblauw is het water ook ijskoud, een welgekomen verfrissing na het uren rijden in de palle zon. We passeren hierna nog enkele fantastische uitzichtpunten, waar we uitkijken over een vallei met bergen, waarna we eindigen in Ban Nahin. Hier vinden we een nieuw en uiterst prettig guesthouse waar we heerlijk slapen op de bedden zo zacht als een wolkje.

Dag 3
Dag drie staat in het teken van het bezoekem van de grot van Kong Lor. Om deze te bereiken rijden we door de vallei waar we gisteren uitzicht op hadden. Onderweg steken koeien over, lopen de kippen kriskras over de weg en worden we overal hartelijk begroet door de lokale bevolking. Uiteindelijk komen we bij de grot aan en we huren een bootje om ons door de zeven kilometer lange grot te voeren. Het is ongekend hoe eindeloos deze donkere grot voelt. Overal zijn stalagmieten en stalactieten die door de duizenden jaren heen bijzonder zijn gevormd. Het is hier erg fris en ondiep dus op een gegeven moment konden we niks anders dan uitstappen en de toch redelijk zware boot door het ondiepe stuk te trekken. Uiteindelijk is alles goed gekomen en na een bezoek aan het primitief, van de handenarbeid levende dorp aan de andere kant van de grot, varen we dezelfde weg terug. Hierna rijden we terug de vallei door, zo de bergen in om net voor zonsondergang bij onze laatste slaapplek te stoppen. Een ietwat rare Laotiaanse man heet ons van harte welkom. Engels spreekt hij niet, maar wel een beetje Frans (Laos is een oude kolonie van Frankrijk dus vandaar) en daardoor kan ons talenwonder Joke ons mooi helpen. De wat verwarde man vroeg eerst of we de scooters in het Guesthouse zouden willen zetten. Om er daarna nog een schepje bovenop te doen om ze in onze kamer te parkeren. Hier besluiten we niet aan mee te doen. Het stuurslot en kettingslot is zeker genoeg in het vriendelijke Laos. Uiteindelijk is het nog gelukt om onze eetwensen op handen en voeten uit te leggen bij het lokale eettentje. En na een hoop gelach is het tijd om te slapen. Morgen de laatste dag!

Dag 4
Deze laatste dag staat vooral in het terugkeren naar Thakheak. We nemen de hoofdweg van het land waar we in rap tempo doorheen knallen. Een poging om nog een meer te bezoeken loopt vanwege de erg slechte weg in het water. Stijl omhoog met rotsen, dat konden onze scooters niet aan dus we besloten terug te keren. Maar het was een erg geslaagde tour met super gezellig gezelschap. De landschappen en mensen onderweg zullen we zeker nooit vergeten. Op deze tour, die we zelf hebben geregeld hebben we het echte laos leren kennen! We nemen tijdens ons laatste gezamelijke avondmaal afschijd van Önur, Aurora, Satu en Nienke en vervolgen onze weg de volgende dag naar de hoofdstad Vientiane.

Vientiane
De weg naar de hoofdstad verloopt voor de verandering soepel en zelfs voor de afgesproken tijd komen we aan bij het busstation. We nemen een tuktuk naar het toeristengedeelte, waar eigenlijk alles wat er te doen is in deze stad zich afspeelt. We slapen dit keer bij een Indiër en voor de prijs slapen we redelijk goed. Vientiane is namelijk een redelijk dure stad. Een grote Mercedes of Ferrari is hier geen uitzondering. Het zakenleven bloeit hier overduidelijk. De oude Franse koloniale bouwstijl vind je eigenlijk overal in de stad terug. Zo zijn er verschillende echte Franse bakkers (een beetje duur, maar ontzettend lekker), is er een heuse Franse wijk, en in een park op de brede hoofdweg (Champselysee) staat zelfs een replica van de Arc du triompf. Heel mooi opgebouwd allemaal. De straten zijn in vergelijking met de afgelopen maanden erg schoon. In de binnenstad zijn de huizen niet kapot. Dit in tegenstelling tot de buitenwijken en de rest van het land. Het voelt allemaal een beetje Westers aan en dat is best wel een keer lekker. In de tijd die we hier besteden bezoeken we verschillende tempels, het koninklijke paleis en de gouden Stoepa, met de enorm gouden Boeddha ervoor. Helaas kunnen we niet dichterbij komen vanwege festiviteiten die de volgende dag plaats vinden, maar van een afstand is het ook al een indrukwekkend gezicht. Ook huren we opnieuw een scooter en brengen we een bezoek aan het boeddhapark. Het is een mooi park buiten de stad met een verzameling van verschillende Boeddha beelden. Van reuze liggende Boeddha, tot  zevenkoppige Boeddha. Het is er allemaal en op deze feestdag zijn er ook veel lokale mensen aanwezig die zichtbaar genieten van de aanwezige kunstwerken. We zouden gerust nog meer tijd in de stad willen doorbrengen, maar het is genoeg zo. Op de weg terug kopen we een bustticket naar Luang Prabang en het belooft een leuk ritje te worden!

Luang Prabang
Een leuk ritje! Jazeker, want deze nachtbus bevat heuse bedden. Ookal hebben we dit in Vietnam eerder meegemaakt, het is hier toch net een beetje anders. Het zijn tweepersoons stapelbedden en Joke en ik hebben het tweepersoonsbed bovenop, naast het grote raam waarin we heerlijk naar buiten kunnen kijken. Terwijl we heerlijk naar buiten kijken racet de chauffeur door de landweggetjes en bergen. Al hobbelend en schokkend vallen we in slaap, om na een goede nachtrust wakker te worden in Luang Prabang. Deze stad staat al twintig jaar op de UNESCO World herritatage lijst en dat wordt deze week dan ook gevierd. De markt is gevuld met kraampjes en er is elke dag een enorme night market waar ze eigenlijk alle soort van handgemaakte spullen kopen. Ook wij moeten er aan geloven. Armband, oorbellen, een grote houten schaal en sloffen. Onze backpacks zijn weer een stukje beter gevuld. Het is zeker terecht dat deze stad een UNESCO stad is. De klassieke Franse gebouwen worden afgewisseld met tempels. De twee eerste dagen dat we in de stad zijn zijn behoorlijk regenachtig. Een hele dag regen dat was even geleden, maar dat mag de pret niet drukken. We leren een paar aardige belgen kennen en zij nodigen ons uit te eten bij een erg goede pizzaria aan de rand van het stadje. Ook Aurora die we nog kennen van de Loop is aanwezig en ondanks de regen is het erg gezellig. De straten staan onder water als we terug lopen naar het hostel passeren we in de stortregen een bamboobridge van zo'n 50meter. Deze houten gammele brug loopt over de Mekon rivier. We hadden al zo iets van hoe kan dit goed gaan en onze gevoelens worden de volgende dag bevestigd. De brug waar we de vorige avond over gelopen hebben is in het midden van de nacht in het midden weggevaagd door de te wilde rivier. Hebben wij even geluk gehad!
Het hoofddoel waarom we eigenlijk hier zijn gekomen zijn olifanten ! En die gaan we dan ook zien, Laos is tenslotte het land van de olifant en we kunnen het land natuurlijk niet verlaten voor we ze echt hebben gezien. Buiten het schrikbarend feit dat hier vroeger tienduizend olifanten wild leefden en dit nu slechts tientallen zijn. Dit vinden wij echt heel erg.
Uiteraard huren we weer een scooter en gaan we op zoek naar het diervriendelijke olifanten verzorgcentrum in de buurt. De kronkelende bergweg leidt ons uiteindelijk naar het park. Omdat we dit op eigen initiatief doen en dus niet vergezeld zijn door een hele groep worden we hartelijk ontvangen. We kiezen ervoor om eerst rond te kijken en daarna gaan we een olifant wassen! Het park bestaat uit een voederplaats, een ziekenhuis, een informatie centrum, uiteraard een stuk Mekon rivier en aan de overkant een klein verblijf voor de jonge olifanten en daarachter de jungle, waar alle olifanten in de nacht slapen.  We kiezen er bewust niet voor een olifant te berijden, want dat vinden we erg zielig. Andere mensen doen dat wel, maar wij zijn hier met z'n tweeën dus we kunnen doen wat we willen. Zo'n grote bak op hun rug vinden we niks. Het hoogtepunt van de rondleiding zijn toch wel de jonkies. Met speels gemak werken ze al onze trossen bananen naar binnen. Telkens pakken ze er 1 om ze daarna met hun slurf naar binnen te werken. Het is zo leuk. Wat een slimme intelligente beesten. Alleen al dit samenzijn zal ik nooit vergeten, maar nu gaan we ze nog wassen! We klimmen op een verhoog waarna er voor ons beide een olifant aan komt gewandeld De verzorger zit achterop (zonder zwaar bouwwerk) en wij klimmen ieder in een olifant zijn nek. Deze metershoge, gigantische en tonnenwegende prachtige dieren marcheren rustig naar de rivier met ons erop. Stap voor stap gaan we vooruit en het is een geweldige ervaring. Mijn olifant knauwt onderweg rustig een paar planten naar binnen terwijl ik Joke in de verte al in de Mekon zie verdwijnen. Gelukkig maakt de eigenaresse van het park foto's van ons want wij hebben onze handen vol aan het wassen van deze dieren. Gewapend met een borstel en een emmertje borstelen we de dieren in no-time schoon. Als dank duikt die van mij onder water waardoor ik helemaal in het water beland en de olifant van Joke zuigt haar slurf meerdere keren vol met water om het zo naar achter op haar te sproeien. Olifantendouche! Het is heerlijk om wat tijd met deze prachtige dieren te hebben en het is geweldig dat er parken als deze zijn om voor de dieren te zorgen. Vaak worden ze nog gebruikt voor arbeid en worden ze geslagen en slecht behandeld. Ook hun ivoor is nog steeds een gewild souvenier voor de bezoekende Chinezen en Japaners. Ivoor zou volgens hun geluk brengen, maardat is natuurlijk gelul. Het is gewoon dierenmishandeling en wij hopen dat dat in de toekomst ook voor iedereen duidelijk wordt. Na deze ervaring bezoeken we nog een vlindertuin waarvan de twee eigenaars Nederlanders zijn, heel leuk. En later die dag nog een prachtige waterval, maar dat hebben we ondertussen al vaker gezien (we worden nu echt verwend). Maar de olifanten waren echt onvergetelijk!

En dat was niet alleen onze tijd in Luang Prabang, maar ook onze tijd in Laos. We nemen dezelfde nachtbus terug naar huis en leren we Annabelle (een prettige gestoorde, maar relaxte chick)  kennen met wie we nu op de trein zitten te wachten. Het was een relatief korte, maar fantastische ervaring in Laos (2 1/2e week). En nu zijn we onderweg naar Bangkok vanwaar zondag onze vlucht naar Myanmar vertrekt! We blijven maar gaan en in de laatste maanden staat ons nog veel meer geweldigs te wachten. 5 januari zijn we weer terug, dus alvast een heel fijn kerstfeest toegewenst en een goed oud en nieuw. Schiet een pijl voor ons de lucht in of kiep een fles champagne voor ons leeg (wel in de keel uiteraard) en wij zullen ook zeker aan jullie denken!!

Nog even volhouden! Nog een dikke twee maanden en we komen naar huis!

Fuck war, make love !
XxX Doke