Xin ciao amigo's !

Ja, tegenwoordig doen we ons best om onze taalkennis te verbreden. We zijn immers al een tijdje in Vietnam! Wat een verandering! En dat is goed want verandering houdt ons scherp. Na negen maanden reizen kom je toch op een punt dat de natuur en of een stad flink z'n best moet doen om ons onder de indruk te krijgen. We proberen dan ook af te stappen van de standaard reisroute in een land en dingen te zoeken die we echt nog willen zien of doen. We hebben nog een dikke vier maanden te gaan en we gaan er alles uithalen wat er nog in zit. In dit verhaal echter nog niks over Vietnam. Over een paar dagen krijgen we namelijk hoog bezoek! Joke's vader Lubin komt langs met een maat van hem evenals haar zussen Sarah en Laura met hun chickies Terry en Raymen. We kijken er zo naar uit om hun weer te zien! En we willen alles nog een verrassing houden dus Vietnam houden we nog even stil. In dit verhaal hebben we het enkel over onze bevindingen in de stad met vele bijnamen. The big apple, the city that never sleeps, concrete jungle, the city so nice they named it twice. We hebben het natuurlijk over New York !

New York.
We lopen richting het busstation en een auto stopt naast ons en opent het raampje. Hij zet de radio op vol volume en het nummer NewYork van JayZ en Alicia Keys galmt door de straat. Wat een toeval we krijgen er kippenvel van. De wet van de aantrekkingskracht laten we maar zeggen.

Voor de derde en laatste keer verlaten we het busstation in Cancun. Op naar het vliegveld van Cancun. Hier wanen we ons al direct een beetje in Amerika want het vliegveld heeft bijna een complete terminal gereserveerd voor vluchten naar de 'States'. Je merkt het hier al aan alles. Een extra controle poortje hier en daar en alle grote Amerikaanse fastfoodketens zijn hier sterk vertegenwoordigd. Het wachten duurt niet lang en voor we het weten zitten we in het vliegtuig en laten we latijns-Amerika achter ons. We worden ook in het vliegtuig al opgewarmd voor de Amerikaanse betalings cultuur. In de rugleuning van de stoel voor ons bevindt zich een scherm waar je doormiddel van het 'swipen' van je creditcard een film kunt kopen. Dit scherm kun je echter niet uitzetten en na elk kwartier word je herinnerd met de woorden 'just swipe your card' dat het nog steeds niet te laat is om je favoriete 'blockbuster' aan te schaffen. We moeten er maar om lachen en nog steeds gebruiken we deze zin regelmatig als er ons op één of andere manier geld wordt gevraagd. Was dat dan het mooiste van deze vlucht? Of waren het de twee kotsende babietjes die voor ons zaten en zo de volledige bekleding van de stoelen en het gangpad voorzagen van een aangenaam geurtje? Nee het was ongetwijfeld de blinde vrouw uit Belize die naast ons zat. De vrouw is in de 60 en door diabetis is zij al acht jaar blind. Ze gaat haar dochter opzoeken. We leggen haar uit wat we aan het doen zijn, wat we gezien hebben, maar ook hoe wij er uit zien. Een superaardige vrouw die ondanks haar tekortkomingen nog altijd geniet van het leven. Maar oh wat zou ze nog graag kunnen zien. Het herinnert er ons aan hoe hard het kan gaan en hoe we moeten genieten, genieten nu het nog kan!

We landen op het vliegveld Newark, net buiten de stad. Het is hier zo druk dat het vliegtuig nog een uur moet aanschuiven in de rij voor we uit kunnen stappen en richting de gevreesde Amerikaanse 'bordercontrol' kunnen gaan. En we hadden al zo een donkerbruin vermoeden dat we niet zonder een complete ondervraging het land zouden binnenkomen. Niet alleen door de stempels van Peru, Ecuador, Colombia, Cuba en Mexico in ons paspoort. Maar ook door het feit dat we geen retourticket hebben geboekt, omdat we al een ticket van NewYork naar Vietnam in ons bezit hebben. Ze laten je er echt niet zomaar door en je moet met een kloppend verhaal aankomen. Dat hebben we gelukkig en ook tonen we onze reisblog. Dit ontkracht dat we gevreesde drugssmokkelaars of werkstelende grensarbeiders zijn. De douane beambte gelooft ons graag en is jaloers op onze reis. Toch moeten we nog even mee naar een ondervragings kantoor. Hier worden we nog getrakteerd op een paar vragen zoals . Wat is jullie werk? Waneer verlaten jullie Amerika? Hoe betalen jullie je reis? Je werk opgezegd? Hoe kan dat? Waar verblijven jullie? En nog een keer Waneer verlaten jullie Amerika? We hebben niks te verbergen en kunnen alles makkelijk beantwoorden en de ambtenaren geloven ons al snel. We laten ze onder de indruk en met een stempel in ons paspoort verlaten we het kantoor. Eindelijk we zijn in NewYork!

Terug in de beschaving.
Alle straten zijn verlicht, en overal rijden moderne auto's zonder gaten er in. Het is even wennen en het licht doet pijn aan onze ogen. Net of iemand van uit een lange diepe slaap het licht in ééns aanknipt. We slapen bij Simone, een vriendin van Joke. Simone woont in New Jersey recht tegenover Manhattan. De taxi gaat ons ongeveer 30 dollar kosten. Een wijze les die we echter hebben geleerd na al onze reizen is dat er altijd een goedkopere weg is. En meestal een veel goedkopere. En zo geschiede. Via een bus, een trein en weer een bus waarmee we worden geholpen door de supervriendelijke Newyorkers komen we voor 3 dollar de man aan bij het appartementen complex genaamd Summit House. We nemen de lift naar de tiende verdieping en Siem staat al op ons te wachten. Simone heeft een heel open karakter, en altijd wel wat zinnigs te vertellen. Ook daarom is voor mij het ijs al gelijk gebroken en we voelen ons meteen thuis. Ze woont hier samen met haar vriend Gabriël een super-relaxte kerel waar we ook veel raakvlakken mee hebben die tegenwoordig aan de weg timmert als personal trainer. Het uitzicht vanaf het balkon is adembenemend. We staren onze ogen uit door al dit westerse geweld. Het appartement staat bijna aan de rand van de Hudson rivier en we zien dus bijna heel Manhattan. Wat een plek om te wonen! We besteden de avond met gezellige praat, reisverhalen, en een wandeling naar de rand van de rivier. Van een oude Cubaanse film zijn we beland in een moderne Sci-fi film. Nu al zijn we onder de indruk van NewYork.

Na een goede nachtrust op eindelijk weer een goede matras worden we opgewekt wakker. Simone heeft vandaag vrij van haar drukke baan als senior convention manager in het Marriott hotel op times square. Dus we gaan er lekker met zijn 3-en op uit. Na een fijn stukje hardlopen (iets wat veel Newyorkers graag doen) gaan we naar de wallmart dicht in de buurt. Je kan hier het leven zo digitaal leven als je wilt. Het kan je leven een stuk makkelijker maken, maar in ieder geval een stuk sneller. Met de app op je gsm van Über bestel je een chauffeur en waar je naar toe moet. De creditcard gekoppeld aan je account betaalt automatisch en binnen 5 minuten staat de chauffeur (die dit meestal als bijbaan doet) voor je deur. Na een voor ons (na 8 maanden enkel in roestbakken te hebben gezeten) uiterst flexibele rit komen we aan bij de Wallmart. Simone beoordeelt de 'driver' op de app met het maximaal aantal punten (een goede beoordeling is meer klanten) en we gaan naar binnen. Het is nog steeds alsof we wakker worden. Alles is hier zo modern, en er is alles. Alles in één winkel. Het klinkt mischien raar, maar ik denk dat we bijna waren vergeten hoe alles er thuis uit zag. De winkels, auto's de hygiëne noem maar op. Zelfs nu we enkel boodschappen doen in de winkel (wallmart is wel echt een gigantische winkel) worden onze hersenen maximaal geprikkeld. Heerlijk deze cultuurshock. Met onze tot de rand toe gevulde kar komen we lachend aan bij de kassa waar we de volgende realiteitscheck krijgen, namelijk de prijs. Samen met al deze moderne vooruitgang gaat natuurlijk de prijs ook omhoog. We laten het in ieder geval de pret niet drukken. We zijn hier maar een week, dan gaan we er van genieten ook! De rest van de dag besteden we met gezelligheid. Samen met Simone kunnen we goed praten over de toekomst en het verleden. Ze is enorm ambitieus en ik ben best wel impressed. Vroeger verkocht ze nootjes op de markt in Vlijmen, nu leeft ze de (vele zouden het iig zo noemen) American dream. Werken op times square. Genoeg gespreksstof dus. Morgen duiken we de stad in.

Het is Zondag en Gabriël en Simone nodigen ons uit voor een typisch New Yorkse brunch in Harlem (een beroemde wijk in NewYork). De bus naar het centrum duurt ongeveer 20 minuten. En je voelt de energie stijgen. De stad straalt zo veel uit. En hoe dichterbij je komt hoe sterker dat gevoel wordt. Na de bus wandelen we een klein stukje en duiken dan weer snel de metro in, om in Harlem er weer uit te stappen. In het hippe restaurant zien we er een beetje 'zwerverachtig' uit in onze ondertussen redelijk afgeleefde kleren, maar dat mag de pret niet drukken. De Soul en R&B die de Dj draait knalt door de speakers. En we genieten van het uiterst lekkere eten in de moderne setting te midden van uiterst goed geklede mensen. Van eten in Cuba met enkel rijst op je vork... Naar brunchen met de Jetset in New York. Heerlijk.

We wandelen nog wat rond met hen in Harlem waarna Gabriël en Simone lekker naar huis gaan. We gaan nu zelf de stad verkennen. Vanavond komt zij echter terug om typisch New Yorks op stap te gaan. Wij nemen de metro en stappen uit bij de halte times square. Het metro systeem werkt echt heel goed en dit is ook essentieel voor het vervoer van de miljoenen mensen per dag. Binnen no-time reis je hier dan ook van een buitenwijk naar het hartje van de stad. En dat hebben wij dus net gedaan. Op het beroemdste plein ter wereld wordt je bijna gehersenspoeld. Overal reclame op de grootste, hoogste billboards die we ooit hebben gezien. Hier moet je gewoon je geld spenderen ! Het duurt dan ook niet lang voordat Joke nieuwe schoenen en een zonnebril te pakken heeft, terwijl ik mijn zinnen meer heb gezet op een go-pro stick. Waar in andere landen de twijfel meestal resulteerde in niet kopen. Swiped onze card er hier soepeltjes doorheen. Geniaal, wat een atmosfeer met je kan doen. Het is ook French day op times square. Van Franse kaas tot verzekeringen, alles uit frankrijk is hier vandaag te koop. Ook spotten we de Franse president, Dominic Ollande. Tussen al de beveiligers en journalisten zien we dit wel erg kleine presidentje zich een weg door de menigte wurmen. President spotten op reis? Check! Na een bezoek aan de enorme speelgoedwinkel ' Toys 'r us' voelen we ons weer een klein kind en we besluiten onze honger daarom te stillen in de meest winstgevende McDonald's ter wereld. Na wat duw en trekwerk hebben we ons eten en al snel hebben we er ook weer genoeg van. De Mac is dus overal ter wereld hetzelfde, lekker ranzig. Noe voelen we ons weer kind en daarnaast voelen we ons na dit avondmaal erg 'vatsig' dus we wandelen het er weer uit en we meeten Simone weer voor Carlo's bake shop, beroemd van het discovery programma cake boss. Ze neemt ons mee naar een beroemde jazz/soul club, waar het vanavond open mic is. Iedereen kan zich dus opgeven om daar te komen zingen begeleid door de huisband. Het niveau ligt hier wel erg hoog. De band speelt de spreekwoordelijke pannen van het dak en geregeld komt er ook een zanger(es) voorbij waarvan we erg onder de indruk zijn. Dit alles terwijl je geniet van een drankje in een typische jazz setting. Donker-blauw verlicht met luxe banken. Een heel leuke avond in een heel mooie club waar we zonder hulp van een local nooit terecht waren gekomen.

Vol energie worden we de volgende dag weer wakker, dat is namelijk belangrijk in deze wereldstad. En dat doen wij dan ook. Na een heerlijk stukje hardlopen langs de Hudson river maken we ons klaar voor weer een dag de stad ontdekken. Het is toevallig dat de VN top overlegt in het VN gebouw in de stad en naast de vele presidenten waaronder Obama en Poutin is ook onze eigen koning aanwezig. De moeite waard om eens te gaan kijken dachten we. Inderdaad dachten we, want na een heerlijk bakje koffie in een park bij de Universiteit lopen we richting het VN gebouw. Eenmaal in de buurt aangekomen blijkt het niet mogelijk te zijn om ook maar iets van het VN gebouw te zien. De complete straat stond al vol met undercover politie auto's en privé beveiligers met de grootste auto's en uiteindelijk worden we dan ook tegen gehouden door de politie die ons verteld dat we niet verder kunnen gaan. Even twijfelen we. Overmeesteren we deze agenten en banen we ons dan een weg 'Bonnie en Clyde' style door de zwaar bewapende beveiligers? (Een selfie met Willempie en Barrack is ons immers wel wat waard) of knikken we braaf ja en maken we rechtsomkeer? We besluiten voor dat laatste te gaan, er zijn nog meer dingen te zien dan deze mannen in pak.

We bezoeken het nabijgelegen klassieke Central Station en lopen via een typische commicbookstore naar het Rockerfeller center. Het is redelijk bewolkt dus de mogelijkheid om hier naar boven te gaan benutten we niet. De LEGO store maken we nog wel even onveilig en na twee dagen kunnen we al concluderen; je hebt hier echt alles en in deze stad kan ook alles. Ondertussen is de VN top duidelijk afgelopen, want meer dan eens komen de 'undercover cops' de straat doorgescheurd om midden op de weg alles blokkerend te stoppen. Snel laden ze iemand uit die dan door een man of 20 begeleid wordt naar een hotel. We vinden het een beetje overdreven, maar blijkbaar is het nodig en het is toch leuk om het zo een keer te zien. Na een heerlijke pasta maken we rechtsomkeer. New York is ook erg vermoeiend en morgen hebben we weer een dag.

Al vroeg zitten we weer op de bus en duiken we de metro in richting China Town. De chineese gemeenschap was vroeger de gevaarlijkste buurt van de stad. Tegenwoordig is het een geweldige plek om te bezoeken. Alles is in het Chinees en je waant je echt in een andere wereld. Aan China Town grenst de wijk Little Italy. Een wijk vol met typische italliaanse restaurantjes en winkeltjes. We eten wat en splitsen ons daarna op. Joke gaat verder met de metro en ik besluit 70 bloks te lopen richting central park. We spreken om 8 uur af bij de Apple store, handig toch? Ik doorkuis bijna de halve stad. De route is makkelijk, enkel rechtendoor. Het leven gaat hier zo snel, iedereen is hier constant bezig. Het is lastig uit te leggen maar als je er eens geweest bent zal je begrijpen wat we bedoelen. Het is een gevoel.

Eenmaal aangekomen bij Central Park neem je een duik in rust. Hemelse rust. Het park is zo groot en na een stukje lopen heb je niet meer het idee je in een metropool te bevinden. Ik loop richting Strawberry fields de plek waar de as van John Lennon is uitgestrooid rondom een mozaïk met zijn beroemde uitspraak IMAGINE. En wie zit daar? Alsof het lot het heeft bepaald, mijn boterbloempje gevuld met honingdruppeltjes ons allerliefste Joke (kwijl,kwijl) Net aangekomen in dit inmense park. Nou toevallig en makkelijk, hoeven we ook niet meer te meeten. We rusten even op het bankje en een muzikant speelt nummers van John Lennon. We verkennen het park en gaan naar de Apple store. De ingang is een glazen kubus op een plein. Een ronde lift neemt je mee onder de grond en hier kun je alles proberen en kopen van Apple. De telefoons en computers van dit merk zijn erg populair in deze stad. Iedereen loopt er mee. Je kan er ook moeilijk om heen. Deze winkel is 24uur per dag 365 dagen per jaar geopend. Gestoord! Via de M&M's winkel gaan we terug (3 verdiepingen vol met M&M's gestoord gewoon). Time's flying in the big appel 2 days to go !

We hebben nog twee dagen en er is nog zo veel te zien. Dus vandaag doen we het op z'n New Yorks. Veel en snel! Kilometers maken! Ready set go zeg ik tegen Jo. We nemen de ferry naar Staten island heen en terug in een flow. De ferry is gratis en daar houden we van. Onderweg zie je ook het vrijheidsbeeld, gewoon omdat het kan. Voor het vervolg van onze weg hoeven we niemand te storen. We lopen recht door naar het allergrootste gebouw, de One World Trade Center! Hieronder vind je een indrukwekkend gedenksmonument. Het teken doet je herrineren aan Osama zijn streken. 2 watervallen storten naar beneden, dat ter ere van alle mensen die hier hebben geleden. Ground zero snoert ons de mond. Stil en onder de indruk betreden we de vervanger van de voormalige twin towers. De lift doet 100 verdiepingen in 47 seconden en geen seconde langer. Eenmaal boven kan je de hele stad bekijken. Deze stad is voor iedereen, voor de armen en voor de rijken. Hierboven voelen we ons enorm klein. Maar vooral hierboven heb je het gevoel hoe sterk de wil van een mens kan zijn. We verlaten met een goed gevoel deze toren. We vervolgen onze weg naar de plek waar de economische crisis is geboren. Wallstreet is de naam, iedereen weet van zijn bestaan. De plek waar het allemaal om geld gaat. Tevens ook de plek waar de beroemde Wallstreet Bull staat. Al dat geld en al die zaken dat is eigenlijk iets wat ons niet zo kan raken. We hebben nog meer te doen vandaag, en daarom gaan we vliegensvlug, naar een wereldberoemde brug. Vroeger was deze brug de langste op aarde. Het is een brug waar al een miljard mensen naar staarde. Brooklynn Bridge is het naam-kaartje eraan. Je kan er ook te voet, de auto of met de fiets overgaan. Gebouwt van hout en staal. Oh New York heb jij het dan echt allemaal? Wat een dag, een dag om van te smullen. Een dag waar we nog vaker over zullen lullen. Een dag om nooit meer te vergeten. Hé maar wacht eens moeten we niet eten? Samen met Joke eten kopen in China stad. Daarna lekker eten bij Simone thuis dat leek ons wel wat. Met z'n allen smullen we van Joke haar couscous. Haar kookkunsten gaan verder dan de standaard chocolademousse. Na al dit geweld waar we ons aan hebben kunnen vergapen. Bedenken we ons morgen nog een dag, maar nu eerst lekker slapen!

The final day

Alweer onze laatste dag in New York en we zijn helemaal tevreden met wat we allemaal hebben gezien. We laten deze dag echter niet zomaar schieten. Vanavond gaan we naar de beroemdste concert/sportzaal ter wereld. De Madison Square Garden. Voor een concert van Stromae! Inmiddels wereldberoemd in Nederland, België en Frankrijk. Maar ook hier timmert hij aardig aan de weg. Hij is de eerste franstalige artiest ooit die hier zal optreden. Maar dat is pas vanavond. Via whatssapp hoorde we dat John uit Ierland ook in de stad is. Met John hebben we twee weken in Chili gereisd zo een zeven maanden geleden. Wat een toeval dat hij er ook is en we spreken af voor Carlo's bake shop (makkelijk meeting point) op het einde van de middag. Voor die tijd gaan we even bij Simone op haar werk langs. Een indrukwekkend hotel. Waar we met behulp van onze insider makkelijk even een kijkje kunnen nemen. De collega's van Simone zijn onder de indruk van onze reis. Maar wij zo hebben zo iets van. Hallo? Jullie wonen in NewYork en iedereen heeft de kans om te reizen. Als je er maar voor gaat en doet wat je leuk vind. Maar goed. Vanuit de bovenste verdiepingen heb je natuurlijk een geweldig uitzicht over times square waar uiteraard even een fotootje van gemaakt moet worden. De aanwezige beveiliging kijkt ons met onze gatenkaaskleding een beetje raar aan ;) Maar dat mag de pret niet drukken. De bovenste verdieping bestaat uit een restaurant met een bijzondere eigenschap. De complete eetzaal draait in één uur om zijn as zodat je uitzicht al etend veranderd. En na een uur ben je helemaal rond. Impressive en dit hebben we nog nooit gezien. Ronddraaiend restaurant op de 55e verdieping in New York? Check. We danken onze vriendin voor de rondleiding en na een stevig bakje koffie meeten we John. Ja wat heerlijk om hem weer te zien. Ongetwijfeld één de meest relaxte mensen die we op onze reis zijn tegengekomen (samen met zijn vriendin Aoife, maar zij is inmiddels al terug thuis. Hij reist ook al meer dan een jaar maar volgende week vertrekt hij naar huis. We duiken snel het café in en het is gelijk als vanouds. Lachen, gieren brullen en met een pilsje er bij. John en Aoife we gaan jullie zeker opzoeken in Ierland ! We nemen afscheid en begeven ons naar Madison Square. Niet voor niks noemen ze dit de beste concertzaal. We zitten op de tribune op een heerlijke stoel. Voor eten, drinken of de wc moet er nooit gewacht worden en de kwaliteit van het geluid is uitmuntend. Komt nog er nog eens bij dat Stromae een geweldig concert geeft met al zijn hits als : Alors on dance en Papaoutai en zijn nieuwe singles Carmen en Quand c'est? Hij krijgt de uitverkochte zaal op de planken. En terecht want zijn nummers klinken live nog beter als op de radio. Zijn band speelt ook super, echt alle muziek is live. Bijzonder om mee te maken een knaller als afsluiter. Moegestreden voor de laatste keer terug naar het appartement. Een ideale stad voor een citytrip of doorreis. New York is geweldig! Samen met Buenos Aires onze nummer één stad tot nu toe. Morgenvroeg in alle vroegte vertrekken we richting JFK airport voor onze 25 uur durende reis naar Viëtnam.

Simone en Gabriël geweldig dat we bij jullie konden verblijven. We weten zeker dat jullie al jullie verdere dromen nog gaan waarmaken. Jullie zijn geweldige mensen. En wij? Wij moeten weer gaan op naar het volgende hoofdstuk.

Binnekort reizen we met 8 man door Vietnam. Gekkenhuis !

Hou jullie goed mensen

XxX

Doke