Thailand en het gouden land Myanmar

De 13 uur durende treinreis die ons recht door Thailand naar de hoofdstad Bangkok brengt is op z'n vriendelijkst kut (kwalitatief uitermate teleurstellend) te noemen.  We nemen de 3de klas en die kost ons omgerekend 5 euro. Al snel hebben we spijt dat we niet een beetje meer hebben betaald, want in plaats van een bed krijgen we houten bankjes. De trein stopt regelmatig en hij wordt ook steeds voller. We zijn als enige reizigers ingepakt tussen de lokale mensen die het liefst zoveel mogelijk meenemen richting Bangkok. Naar mate de nacht vordert en de urine uit de wc stroomt waarna de geur onze hele coupé vult, vallen we dan toch uiteindelijk in slaap. De thai-en hebben hier minder last van, urine of niet meerdere mensen krullen zich comfortabel op, op de grond en slapen de hele nacht door. Na 13 uur komen we dan uiteindelijk aan in Bankok en de treinreis is al snel vergeten. Het is een ervaring geworden, zo leven de meeste mensen hier nou eenmaal. Ook zal de volgende reis mentaal een stuk makkelijker worden, alles beter dan dat houten bankje.

Bangkok

De hoofdstad en met ruim 8.000.000 geregistreerde inwoners  tevens de grootste stad van Thailand. De bevolking van de hele regio Bangkok, die zich tot buiten de grenzen van de gelijknamige provincie uitstrekt, wordt geschat op zo'n 15 miljoen inwoners. 
Bangkok ligt in de rivierdelta van de Chao Phraya. Deze rivier mondt zo'n 25 kilometer ten zuiden van de stad uit in de Golf van Thailand. De stad ligt in een vlak gebied, ongeveer 1,5 meter boven zeeniveau. Het grootste deel van het gebied was voorheen drasland. Stukje bij beetje werd de moerassige grond vanaf de 16e eeuw geschikt gemaakt voor landbouw en bebouwing. Hiertoe werden de vele kanalen aangelegd voor de afwatering.

Opnieuw een wereldstad dus waarin we ons bevinden. Het is nog vroeg in de ochtend als we arriveren op het centraal station en we hebben er zin in! Het is gelukkig nog rustig op de weg, dus een tuktuk brengt ons voor een habbekrats naar Khao San road. Het touristische centrum van Bangkok. Er zwalken nog wat dronken mensen over straat en al snel besluiten we dat dit niet de straat is waarin we zullen slapen.  Het is echter ook niet makkelijk om een goedkope accommodatie te vinden rondom dit centrum dus we besluiten ons te verwennen met een 'ietwat boven ons budget accommodatie'. Wel zo lekker na de trein. We slapen nog even bij, frissen ons op en trekken de stad in op verkenningstocht. Het is te laat om ons visum te regelen voor Myanmar dus dat zijn zorgen voor morgen. Het straatbeeld van Bangkok vult zich met winkeltjes, restaurants en bars. De brede hoofdstraten staan geregeld vast, maar de zijstraten zijn goed begaanbaar en te voet kom je hier al een heel eind. De Thai-en zijn ook gek op hun koning, al dan niet vrijwillig. Zijn afbeelding en die van zijn zoon vind je letterlijk overal terug. In ieder huis of winkeltje hangt een foto en langs de weg zijn overal metershoge posters gehangen van deze ongetwijfeld geweldige man. Het begint ons ook al op te vallen dat Thailand het meest ontwikkelde land is van zuid-oost Azië. Niet alleen zijn de prijzen daar naar. Ook de auto's en de mensen. Het voelt allemaal wat meer 'verwesterd' aan. Wat een contrast met het buurland Myanmar, maar dat zal later pas blijken. We vinden in een leuke buurt een hostel wat wel binnen ons budget past, daar brengen we morgen eerst onze spullen heen. We struinen de straten af en drinken nog een drankje in de beroemde Khao San road. Een knotsgekke bedoeling en een mix van extravagante westerlingen en partygangers die hier komen om goedkoop te zuipen en als opstap voor de party-eilanden. En natuurlijk voor het sekstourisme , dat overigens beter dan verwacht wordt verborgen voor de gemiddelde toerist. Een leuke ervaring om hier wat te drinken, maar om hier echt los te gaan zijn we toch al wat jaar te oud. Ook zijn de mensen hier minder vriendelijk (ongetwijfeld door alle problemen die hier dagelijks met dronken mensen gebeuren) daar waar we de rest van de lokale mensen super aardig en gastvrij zijn.

Al vroeg staan we op om ons visum voor Myanmar te regelen. De ambassade is te ver om te lopen dus we nemen de boot die over de rivier vaart die dwars door Bankok loopt. Al snel blijkt dat dit een veel gebruikt vervoersmiddel is voor zowel lokale mensen als toeristen. Begrijpelijk ook, want het kost bijna niks en het is een makkelijke manier om alle files te omzeilen. Vanuit de boot heb je een prachtig uitzicht over de skyline van de stad en voor we het weten komen we op ons station aan. Vanuit hier nemen de skytrain (een trein die op hoge betonnen palen is gebouwd die door de stad loopt) deze brengt ons tot vlak bij de ambassade. Wat blijkt nu, vandaag is een feestdag in Thailand en dus ook de Myanmaraanse ambassade is gesloten. Geen probleem morgen hebben we nog een dag om het te regelen en de bewaker vertelt ons dat het morgen gewoon open is. We hebben dus de hele dag om deze buurt te verkennen en we besluiten onder het genot van het traditionele gerecht pad-thai (noodles met groenten en pinda's) dat we dat in de nabijgelegen winkelcentrums gaan doen. Hier blijkt maar weer hoe modern Bangkok is. De skytrain stopt middenin een winkelcentrum dat zo gigantisch is, ik heb het nog nooit zo gezien. En het bizarre is dat dat winkelcentrum omgeven is door nog veel meer winkelcentrums. Alles is hier te krijgen. Kleding, electronica, noem maar op. Goedkoop en alles namaak. Maar ook alle echte producten vind je hier. Een winkelcentrum vol met de duurste merken en als je hier dan toch bent kun je gelijk je Masarati of Lamborghini uitkiezen in de showroom. De rijkere Thaise jeugd shopt er lustig op los en wij kijken vooral onze ogen uit. Van wortelparaplu tot masker dat je op kunt zetten die de zuurstof wegneemt zodat het lijkt alsof je op grote hoogte traint. Van Gucci tot H&M. Een neppe Iphone 6 of een echte. Alles is hier, ongekend. De dag vliegt voorbij en we zijn kapot van al het windowshoppen. We drinken nog een pilsje in onze gezellige meer lokale straat en beseffen dat morgen het visum toch echt geregeld moet zijn.  Het is donderdag en zondag vliegen we.

En dat gaat ook gebeuren! Ondanks dat we er vroeg bijzijn moeten we toch een nummertje trekken. We vullen de vragenlijst in die voor een visum redelijk divers is. Van je beroep en je voorgaande beroep tot je geloof, huidskleur en beroep van je vader. Het gaat hier natuurlijk voornamelijk om het geld en als we dan uiteindelijk aan de beurt zijn verzekert de medewerkster dat het het in de namiddag zeker geregeld is. Nog een dagje rondwandelen dus. Het blijkt de verjaardag van de koning te zijn dus zo goed als alles is gesloten. Het evenement dat wordt gehouden heet 'Bike for dad' en iedereen draagt het geel blauwe shirt met daarop die tekst. Het houdt eigenlijk in dat iedereen tegelijk op de fietst stapt en een ronde door Bangkok fietst, met de prins voorop. Het wemelt vandaag dus van de beveiliging overal staan mensen met oortjes 'undercover' verkleed in datzelfde shirt. Alle straten zijn afgesloten dus het wordt nog een lange wacht voor ons. Gelukkig vinden we nog een klein winkelcentrum dat open is en een oud-Chineese antiek winkeltje met prachtige meubels. Jammer dat alles zo verschrikkelijk duur is anders hadden we zeker een ongekende, mooie salontafel laten verschepen.  We doden de tijd met koffie en eten en voor we het weten is het tijd om onze visum op te halen. Missie geslaagd, niks of niemand kan ons nu nog in de weg staan. Over twee dagen vliegen we naar Yangon, de grootste stad van Myanmar!

We hebben nog één dag en die besteden we goed, op de grootste markt ter wereld de Chatuchak weekend markt. Al vroeg komen we aan en eigenlijk hebben we geen idee naar wat we op zoek zijn en waar we moeten beginnen. Maar onze dag slaagt wel ! We hebben flink souveniers en herinneringen gekocht van onze fantastische reis.  Jurkjes, truien, broeken, shirts noem maar op voor een 'prikkie'. Zelfs een geweldige bestekset die bij ons voor de hoofdprijs over de toonbank zou gaan. Na al het rondgewandel over de ontzettend drukke en warme markt besluiten we dat we na terugkomst uit Myanmar dit gaan opsturen naar huis. De markt is inderdaad gigantisch en de temperatuur in de stad (35 graden is normaal) en hoge vochtigheid heeft ons de das om gedaan en we nemen de taxi naar huis. Het is altijd even zoeken naar een taxi, want als blanke word je meestal een prijs voor de rit aangeboden. Daar moet je natuurlijk nooit mee akkoord gaan dus we zoeken naar een taxi die op de meter wil rijden. Met de vlucht van morgen in ons hoofd hebben we eigenlijk helemaal nergens meer zin in. We pakken één backpack in en laten de andere, gevuld met souveniers achter in bewaring in ons hostel. Wij zijn er in ieder geval klaar voor, Myanmar here we come!

Myanmar

Vóór 1989 Birma, zoals het nog veel wordt genoemd is een land in Zuidoost-Azië. Het ligt aan de Bengaalse Baai en de Andaman-zeekust, met Bangladesh en India aan de westkant, China ten noorden, en Laos en Thailand ten oosten.

De oost- en westgrenzen van het land worden gevormd door gebergtes die de uitlopers vormen van de Himalaya. De hoogste berg ligt in de "punt" in het noorden van het land en heet de Hkakabo Razi (5881 meter). In de afgelegen hoogste delen is eeuwige sneeuw.
Tussen deze gebergtes ligt de laagvlakte die gevormd wordt door de rivier de Irrawaddy en andere rivieren. In het centrale gedeelte van Myanmar ligt ook een droog gedeelte met weinig regenval.  Verder is er nog de strook land op het schiereiland Malakka in het zuidoosten, de Tenasserimstrook. Ook liggen er veel eilanden voor de kust van Myanmar.

In 1824 werd het huidige Myanmar als kolonie ingelijfd door het Britse Rijk onder de naam Burma. Toen het land in 1948 onafhankelijk werd bleef het aanvankelijk deze naam gebruiken in het internationale verkeer. In 1989 gaf het toenmalige militaire bestuur te kennen dat het land zich voortaan ook in internationaal verband Myanmar zou noemen.

In het kader van' deze elle lange verhalen moeten toch een beetje origineel blijven' heb ik besloten om van dit land een ABC'tje te maken. Ja, je hoort het goed een ABC'tje. Nog nooit vertoond in de Nederlandse literatuur maar nu dan toch eindelijk hier op het reisblog van Doke.

  - A  Alex en Katie. Dit super relaxte koppel uit San Diego, California leren we kennen in Bagan. Bagan is een historische locatie met meer dan 2000 pagoda's. Met hun rijden we rond door het mooie gebied en zien we een prachtige zonsopgang en zonsondergang. Vanaf de top van een pagoda  heb je een prachtig uitzicht. Als de eerste zonnestralen zich laten zien beginnen de vogels te fluiten en de honden te huilen. De mist verdwijnt langzaam terwijl er verschillende luchtballonen opstijgen die als een schaduw boven de pagoda's hangen. Zulke mooie dingen dat schept toch een band, en het zou zeker leuk zijn om hun in California op te zoeken.
  
  - B  Bij de B zou ik ook natuurlijk voor Birma kunnen gaan. Mischien wel boerka, batcave of natuurlijk boeddhisme en Boeddha. Maar er is één ding dat nog meer typisch is voor dit land dan al die dingen bij elkaar en dat is betel nut! Wat? Ja betel nut! Overal in het land vind je aan de kant van de weg kraampjes waar je je dagelijkse portie betel nut kan halen. Inderdaad het is hartstikke verslavend, maar je maakt het als volgt : Men meemt een betel leaf (het blad van de betel nut) en smeert dit in met een citroenachtige lijm. Vervolgens voeg je betel nut, kouwtabak, een brokje kleurstof, en maanzaad toe (een flinke portie maanzaad, want dit staat hier beter bekend als opium). Opium wordt gewonnen uit de klaproos en die word hier fanatiek gegroeid. Als eenmaal alles is toegevoegd vouw je het blaadje dicht en steek je het voor twee uur achter je kiezen terwijl je er zachtjes op kauwt. De werkende stoffen komen hierdoor vrij en je zou er een oppeppend maar tegelijkertijd relaxed gevoel van moeten krijgen. Er zitten natuurlijk wel een aantal nadelen aan. Zoals ik al eerder vernoemd heb is het verslavend, maar ook beginnen na een aantal jaar je tanden ervan te rotten. Je ziet dus ontzettend veel mensen lopen jong en oud met een verrot gebit. De directe bijwerking is toch wel dat je er ontzettend veel slijm van krijgt en dat is door de kleurstof donkerrood van kleur. De straten liggen bezaaid dus met 'betel spitt' (donkerrood spuug) en iedereen spuugt er lustig op los. Het is hier zelfs meer normaal dan roken. Waar mensen hier een rokende vrouw walgelijk vinden, is het voor haar heel normaal om een betel nut te knauwen. Op het begin keken we er even raar van op, maar al snel is het heel normaal dat iedereen lekker zijn keel ophaalt om vervolgens zijn betelspitt uit te spugen. Zelf heb ik het ook een keer geprobeerd en gelukkig is het bij die éne keer gebleven. Het is walgelijk! Afschuwelijke smaak en ik ondervond er geen effect van, gelukkig en ik heb al mijn tanden nog! Het maakt de mensen hier echter nog blijer dan ze al zijn, het is legaal dus het is hun goed recht. Een voorbeeld van dat de tijd hier toch een beetje stil heeft gestaan.
  
  - C  Cultuur. Myanmar is een land vol cultuur. De mensen zijn heel gelovig voornamelijk boeddhistisch, maar ook de islam en het christendom is hier terug te vinden. Alle geloven gaan hier hand in hand samen. Naast de vele boeddhistische pagoda's, monasteries en tempels vind je hier ook vele kerken en moskeeën. Gelijk is dit een mooie gelegenheid om iets over de traditionele kledij te vertellen. De rok wel te verstaan. En dit keer geen rok voor vrouwen. Nee de mannenrok, ookwel de longyi genaamd. Ik geef toe ook wij stonden bij aankomst even te kijken van 'dragen alle mannen hier nou een rok', maar het is nou eenmaal zo. En ook dat is na twee dagen normaal. Het is natuurlijk geen minirokje maar een rok van boven de heupen tot de enkels. Het is lekker luchtig en ontzettend comfortabel. Ook ik heb dit een keer noodgedwongen gedragen, omdat ik bij het bezoeken van een pagoda een korte broek aanhad. De mensen bleven uiterst vriendelijk en boden mij een mannenrok met bijpassend traditioneel shirt aan. Een leuke bijkomstigheid was dat er enkele families met mij op de foto wilden voor een familiefoto. Dit is ons wel vaker overkomen en het is erg grappig. De meeste mensen poseren met een erg serieus gezicht naast je, en op dat moment weet je het gewoon. Wij komen vast in de woonkamer te hangen! In Myanmar is het verschil tussen man en vrouw helaas ook nog onderdeel van de cultuur. De top van sommige pagoda's is verboden terein voor vrouwen (zo ondervond Joke in Bagan, die dit vanzelfsprekend toch even moest doorslikken). Het is uit den boze te zwemmen in bikini en sowieso  niet heel vanzelfsprekend om te zwemmen. Dus Joke droeg een grote doek om haar heen tijdens het zwemmen in de buurt van Hpa-an. En roken voor vrouwen is een no-go en als de vrouw uitdagend gekleed gaat, kan ze ook op scheve blikken rekenen, vooral van de oudere generatie. Een vrouw is in Myanmar iets minder dan een man, maar gelukkig heeft Joke daar gedurende ons verblijf niets van gemerkt. Iedereen was super vriendelijk.
  
  - D Drinken. De lokale bevolking houdt wel van een drankje. Of het nu vroeg in de ochtend of later op de dag is. Als je hier woont is er altijd wel een reden om met je motorbike langs het lokale restaurant of café te gaan. Voor een shotje van suikerriet gestookte Myanmar rum of een originele Myanamar pils. Overigens hebben we nooit problemen gehad met dronken mensen. Het lijkt er op dat deze van nature vrolijke mensen een goede dronk hebben. Wel even goed opletten in het verkeer, want het reactievermogen van de gemiddelde barganger wordt er natuurlijk niet beter op.
  
  - E Electriciteit. Ja, met de stroom hebben ze hier nog wel eens problemen. Het is geen uitzondering dat die meerdere keren per dag uitvalt. Gelukkig is de generator sterk vertegewoordigd in dit land en ondervinden de toeristen er niet al te veel last van. De straten konden daarentegen wel wat langer donker blijven.
  
  - F Festival. We bezoeken het bloemenfestival in Pyin oo Lwyn. Een ontzettend mooi park gevuld met bloemen. We bezoeken dit park samen met medereiziger Sam. Die als werk op de brug van een cruiseschip werkt en dus al heel wat gezien heeft, wat interessante gesprekken oplevert. De lokale mensen picknicken hier en genieten van de bloemen en het water in het park. Ook is hier een zone met verschillende vogels. Gelukkig is dit een gigantische kooi waardoor het toch enigzins op de natuur lijkt. Wij houden namelijk niet van vogels in kooien! Hier zien we onze eerste neeushoornvogel en nog verschillende bijzondere soorten uit deze streek. Ook is er een groot muziek festival aan de gang en als we dat op voorhand hadden geweten waren we zeker langer gebleven. We nemen nog een kijkje bij de ingang. En terwijl een aapje in een boom hangt voor de ingang, stroomt de feestvierende jeugd naar binnen. We moeten de bus halen dus er zit niks anders op dan dit feestje te skippen. Onderweg naar het hostel wordt ons duidelijk wat voor impact dit festival heeft en waarom bijna alle hotels volzaten waardoor we geen nacht langer konden blijven. Tienduizenden mensen rijden in een grote file richting het festival. Jong en oud. Met motorbike, auto, pickup of volgeladen bussen. Jammer dat we het feest hebben moeten missen, want de muziek klonk echt heel goed. Maar het was zeker de moeite waard om richting Pyin oo Lwyn te komen.
  
  - G Goud.  De mensen in Myanmar houden van goud. Of beter gezegd Boeddha houdt van goud. Er zijn tempels die compleet bedekt zijn met goud en edelstenen. Waar heel veel mensen leven in armoede komt Boeddha niks te kort. Er worden (door de overheid gesubsidieerde) gouden tempels met bosjes uit de grond gestampt en de lokale bevolking brengt elke dag offers door middel van voedsel, goud of geld. Ook lopen monniken elke morgen hun dagelijkse route om overal geld op te halen. We bezoeken het beroemde gouden Boeddhabeeld in Mandalay dat al sinds 1905 wordt beplakt met bladgoud, de mahamuni Boeddha tempel. Uiteraard mogen enkel mannen bladgoud op deze Boeddha plakken. Het standbeeld is na meer dan 100 jaar zo gigantisch geworden en compleet uit vorm. Het is indrukwekkend om te zien en één van de meest blinkende standbeelden die we ooit hebben gezien.
  
  - H Hygiene. Aan hygiene wordt niet echt gedaan in Myanmar. En dat kan even wennen zijn. Van het onophoudelijke roggelen op straat tot de grote markten waar vis, vlees, kip en groenten door elkaar in de brandende zon liggen. De vliegen maken hier dankbaar gebruik van en vliegen van het vuilnis op de straat, richting de verse producten. Na mijn eerste maaltijd waar ik kip bestelde in Yangon heb ik besloten het voorbeeld van Joke te volgen en in ieder geval in dit land vegetarisch te eten. En ik moet zeggen het is goed te doen! Zeker nadat je een hele golf van bloed uit je vers gebakken kippetje ziet stromen bedenk je je de volgende keer wel en ga je voor de pikante vegetarische wrap of fried noodles en of rijst met groenten. Een pikante vegetarische curry is ook een goed alternatief en zo kwamen we niks te kort in dit land. Ondanks alle voorzichtigheid kregen we toch enkele keren last van onze buik. Maar gelukkig hadden we geen strak tijdschema en ondervonden we hier voor de rest geen problemen mee. Ook de hotels laten zich some te wensen over, zeker wanneer we de prijzen vergelijken met andere Aziatische landen. Een gemiddelde hotelkamer kost hier 18 dollar en dan krijg je niet wat je wel zou krijgen in onze andere bezochte landen. Maar hé, we zijn in Myanmar en we vinden het super fijn hier. \

   - I Internet. Anders dan verwacht, maar er kon gewoon verbinding worden gemaakt met het internet. Het was erg traag, maar in de meeste guesthouses waren we gewoon verbonden. De smartphone was hier ook al erg populair, ons soms afvragend hoe het kon dat er geen geld is voor eten, maar wel voor de peperdure gsm. Meer dan eens gaan we op de foto en zeker en vast zijn we op verschillende facebook profielen verschenen met daaronder de tekst : what a great day today. De meeste jongeren zijn hier erg verlegen naar westerlingen toe, maar een foto met ons op hun profiel trekt hun toch over de drempel en zorgt voor toenadering. Miss, Can I take a picture with you? Sir, You want photo? Het is ontzettend schattig en soms voelde we ons wel filmsterren.

  - J Jos. Jos of op z'n belgisch gezegd Zjos. Hij hoort bij het selecte groepje van meest memorabele mensen die we op onze reis zijn tegen gekomen. Naast Beat en Mike. Met onder andere Jos en Beat vieren we kerstavond in Pyin oo Lwyn en we hebben hem ontmoet in Hsi-Paw en zien hem nog een keer terug in Inle Lake. Deze naar Canada ge-emigreerde Brabander is voor mij een beetje het voorbeeld van, als je maar doet waar je gelukkig van wordt. Studeerde voor accountant, bleek dat al snel niks te vinden en besloot in Israël in de kibboets te gaan werken. Na een reis naar Egypte vond hij de vrouw van zijn leven en besloot voor haar naar Canada te emigreren, waar zij vandaan komt. Ze kochten een oude kerk, waar ze een antiekhandel begonnen. Konden blijven reizen om antiek te zoeken. En toen Jos 50 was jaagde hij letterlijk de kogel door de kerk en ging vervroegd met pensioen door hun succesvolle handel te verkopen aan een brouwerij. Jos je bent een inspirerend persoon!
  
  - K Kinderen. De kinderen in Myanmar zijn geweldig! Ze zijn zo vriendelijk, willen met je praten en op de foto. Ze spelen met een bamboobal (de traditionele sport is een soort voetvolley met een bamboobal genaamd chinlone) op straat of met knikkers. Hier geen 'gangster-bontkraagjes-jeugd' die het liefst doet aan kopschoppen, maar echte pure en blije kinderen. Geweldig.
  
  - L Lesgeven. Bij het bezoeken van de Schwedagon pagoda in Yangon benadert een boeddhistische monnik ons of we geïntereseerd zijn in het lesgeven van Engels aan zijn klas. Uiteraard kunnen we dit aanbod niet afslaan en de volgende ochtend staan we dan ook om zeven (!!) uur in het klaslokaal. We krijgen ieder ons groepje jongeren en de vragen vliegen om ons hoofd. Een geweldige manier om je te mengen onder de bevolking en na de eerste groep krijgen we nog een groep toegewezen. De vragen gaan over Nederland en wat we daar allemaal doen, over de plekken die we bezocht hebben en wat we van het land vinden. Een goede manier om ook hun vragen te stellen over Myanmar aangezien we toen net waren aangekomen en ondanks het soms moeilijk communiceren was, was het een geweldige ervaring.
  
  - M Mensen. Na vele verhalen waren de verwachtingen hoog over de mensen van Myanmar en die maakten ze meer dan waar (behalve een enkele hebberige taxichauffeur dan). Iedereen begroet je (Mingalabar) en bedankt je (Tizutemare) voor wat dan ook. Meer dan ééns delen de mensen hun eten met ons, terwijl ze zelf al bijna niks hebben. Het gaat hier (nog) niet om de grootste auto, de beste baan of het grootste huis. Maar om vriendschap, familie en een dak boven je hoofd.
  
  - N Natuur. Toen de schoonheid voor natuur werd uitgedeeld stond Myanamar zeker vooraan in de rij. Zeker tijdens onze hike van het plaatsje Kalaw naar het magische Inle Lake worden we er constant aan herinnerd wat een prachtig land dit is. De heuvelige groene landschappen zijn eindeloos. Met bloemenvelden en heldere rivieren. Grote ravijnen en kleine zandweggetjes zo ver het oog rijkt. Frisse lucht, want in geen velden of wegen is een fabriek te bekennen. We slapen deze drie dagen in een traditioneel bamboo huisje en in een monastry, waar de jonge mannen opgeleid worden tot monnik. Mensen werken op het land of snijden bamboe tot smalle stroken om er vervolgens grote manden van te maken. We passeren tientallen dorpjes waar de tijd echt heeft stil gestaan. Hier wordt nog niet gewerkt voor een salaris. Hier wordt gewerkt door zowel mannen als vrouwen voor eten voor de familie. Het was een geweldige hike met een fantastische groep. Onder leiding van onze gids met een ietwat zeeuwse naam 'Salaai' (makkelijk te onthouden dat wel).
 

 - O Oud en nieuw. Oud en nieuw vieren we nabij Inle Lake. Het boeddhistische nieuwjaar valt op een andere datum maar desondanks weten we er toch een goede avond van te maken. Samen met de Nederlandse Matthijs en zijn duitse vriendin Marie en het belgische koppel Gerrit en Liesbet eten we eerst een hapje en trekken dan door de straten op zoek naar vertier. Gelukkig heeft vertier zich niet te ver verstopt vandaag en lopen op het kabaal af in een donkere straat naast een pagoda. Hier staan tientallen lokale mensen gemengd met reizigers te dansen en springen op zelfgemaakte muziek. Er is een drumstel, bekkens, een gong, een tamtam en een soort klappers van bamboo. Al snel nemen wij de band over en maken onze eigen herrie. De lokale mensen delen hun drank met ons en steken vuurwerk af. Een dolle boel. We gaan knallend het nieuwe jaar in en gelukkig hebben we de foto's en filmpjes nog, want die zelfgebrouwen whiskey is niet voor de poes.

  - P Pagoda. Hiervan vind je er letterlijk duizenden verdeeld over heel myanmar. Sommigen zijn ook duizenden jaren oud. Ze staan overal en sommigen zijn bekleed met bladgoud met in de top diamanten en robijnen. Myanmar bezit namelijk over de puurste robijnen en dat laten ze graag zien. De monniken komen elke dag om onderhoud te plegen of om te offeren en te bidden tot Boeddha. Ook veel lokale mensen komen hier om te offeren en bidden. Je hebt pagoda's in alle soorten en maten.
  
  - Q Qualtity of life. Het gaat hier voor de meeste mensen niet zozeer om wat je bent of om hoeveel je hebt. Gezondheid en geluk staan hoger in het vaandel dan materialisme. En dat is echt een kwaliteit van het leven, ontzettend leerzaam. De hygiene mag dan ver te zoeken zijn, maar hier kunnen de mensen daar tegen. Mensen leven boeddhistisch in het hier en het nu. Bewustzijn van waar je nu staat en wat je nu aan het doen bent in plaats van alleen maar te focussen op de toekomst en hoe alles beter kan. Je merkt wel dat electronica en nieuwe auto's langzaam invloed beginnen krijgen, maar in Myanmar geldt vooral nog : Less is more.
  
  - R Regering. In het verleden werd de bevolking van dit schitterende land onderdrukt en uitgebuit. Het land is twee keer bezet geweest en ook de huidige regering (het leger) staat er om bekend niet het beste voor te hebben met het volk. Echter in alles lijkt verandering te komen. De verkiezingen van vorig jaar zijn gewonnen daar de nobelprijs van de vrede winnaar Aau Sang Suu Kyi. Een vrouw! Zij vecht al haar hele leven tegen de onderdrukking in Myanmar. Echter heeft zij een kind met een Engelse man en daardoor zou zij geen president kunnen worden. Maar ze heeft 80% van de stemmen behaald, dus is er geen ontkomen meer aan. Ze heeft daarom gezegd dat ze boven de benoemde president zal staan. In april gaat de machtswisseling plaats vinden, dus we houden het nieuwschierig in de gaten.
  
  - S Sloppenwijken. In Yangon nemen we de circle train. Dat is een tergend langzame, maar interessante trein die je in drie uur rond de stad brengt. Een uur daarvan kom je langs en door de sloppenwijken die rondom de stad gevestigd zijn. Het is schokkend om te zien hoe mensen hier nog leven in huisjes van plastic en golfplaten. Erg confronterend met onze westerse gedachten. En hoe het mogelijk is, ik weet het niet, maar zelfs de meest hongerige uitgemergelde mensen lachen en zwaaien nog maar ons zonder te schooien. We hopen dat de 'the lady' deze mensen voorrang gaat geven op alle gouden bouwwerken en ervoor gaat zorgen dat niemand honger heeft en iedereen een echt dak boven het hoofd krijgt.
  
  - T Treinreis. De mooiste treinreis uit ons leven! We hebben geleerd van onze derde klasse naar Bangkok en reizen dit keer 'upperclass' van Mandalay naar Hsi-paw. De trein tuft vooruit en in totaal brengt hij ons in zo een 13 uur langs wonderbaarlijke landschappen en valleien. We passeren onder andere het hoogste viaduct van Myanmar, het Goteik viaduct wat een ongeloofelijke ervaring was. En we zetten een wagon gevangen af bij een dorpje wat iets meer schokkend was. De trein stopt meerdere malen waar lokale mensen eten proberen te verkopen. Je kan gewoon uit de deur hangen en iedereen is ontzettend aardig. We nemen deze trein ook terug richting Pyin oo Lwyn en ontmoeten hier de uiterst aardige Zwitserse reiziger Beat. Wij hebben alle foto's al op de heenweg genomen dus kunnen nu wat meer ontspannen en optimaal genieten van het uitzicht
  
   - U Uitzichten. Het uitzicht, ja daar is het uitzicht weer. Wat worden we af en toe toch verwend. En zeker in Myanmar als je buiten de steden komt. De lucht is er helder en de uitzichten wonderbaarlijk schoon en uitgestrekt. Soms als we de foto's terug kijken kunnen we nog niet geloven dat we zulke mooie dingen hebben gezien.
  
  - V  Het verkeer in Myanmar is echt een gekkenhuis. Nu zijn we na Viëtnam, Cambodja en Laos wel wat gewend, maar dit slaat echt alles. Een oude leger generaal heeft besloten dat er in het aan de rechterkant rijdende land enkel auto's met het stuur aan de 'jawel' rechterkant verkocht mogen worden. De eerste keer dat we dit hoorden dachten we , dit moet een grapje zijn. Maar na zelf deel te hebben genomen in het verkeer bleek niks minder waar. Auto's, bussen en vrachtwagens overal zit het stuur aan de verkeerde kant (of wordt er aan de verkeerde kant gereden). Dit levert ontzettend gevaarlijke situaties op. We hebben in Mandalay, Hsi-paw en Hpa-an een motorbike gehuurd en de enige manier om daar goed door het verkeer te gaan, was claxoneren en gaan! Go with the flow en vooral niet stil blijven staan. Het lijkt hier af en toe meer op een race spelletje, alleen dan met in de wetenschap dat je maar één leven hebt. Alles is goed gegaan en we hebben ook niks fout zien gaan, ook zonder al te veel regeltjes lijkt alles dus goed te kunnen komen.
  
  - W Waterval. In Hsi-paw bezoeken we een waterval en weer worden we deze keer verbaasd.  Ten eerste, hij was gratis en we hoefden dus niks te betalen. Hoe raar het ook klinkt het verwachtingspatroon gaat daardoor naar beneden. De rit er naartoe alleen al was geweldig. Met een onze schakelbrommer (ja ja weer wat geleerd) tuffen we naar de waterval. De rit brengt ons eerst dwars door een gigantisch groot kerkhof en daarna door een plastic-verbrandingsplaats. Als de zwarte rook is opgestegen kom je in prachtige natuur en als er een riviertje ons pad kruist besluiten we verder te lopen. De hoge, maar smalle waterval is in de verte al zichtbaar. Het groen is zo groen, de bloemen zo paars, het is ongelofelijk. Eenmaal aangekomem bij de waterval ligt Jos daar alléén te relaxen en ik besluit een duik te nemen in de ijskoude waterval. Heerlijk zo een natuurduik. Er komt nog een lokale familie aan die hun fruit met ons deelt en dat maakte deze kleine, maar bijzondere waterval tot een ontzettend goede herinnering.
  
  - X X-rated. Myanmar is ons zo goed bevallen. De mensen en natuur zijn ongeëvenaard. Daarom komt dit land zeker in onze top van bezochte landen. Echt één van onze favorieten, zeker van Azie.

  - Y Yangon
   Niet de hoofdstad maar wel de grootste stad van het land. Met 8 miljoen mensen is dit opnieuw een stad van wereldformaat. Het centrum is redelijk modern maar de sloppenwijken eromheen zijn gigantisch en een broedplaats voor problemen.  Zoals verteld geven we in de stad Engelse les, maar ook bezoeken we het park waar onder andere een tv-show wordt opgenomen. Maar het hoogtepunt is toch wel de swedagon pagoda. Bekleed met wel 50.000 kilo goud en een diamant van 64-karaat in de top is dit de grootste en meest indrukwekkende pagoda van Myanmar en die wij ooit met ons blote oog hebben mogen aanschouwen. Het is een bedevaartsoort voor alle boeddhisten die hier eenmaal in hun leven geweest moeten zijn. Ze zeggen dat acht haren van Boeddha hieronder begraven liggen en het dus een echte heilige plek is.

  - Z Zonsondergang. De laatste avond in Myanmar, tegen zonsondergang bevinden we ons in de buurt van het pitoreske stadje Hpa-an. De prettig gestoorde Nederlandse reiziger Mike is ook bij ons en we zitten te wachten op een gedenkwaardig moment. Net als in Cambodja bevinden we ons naast een batcave, op aanraden van John, onze Ierse vriend. Een grot waar na de laatste zonnestraal duizenden vleermuizen uit komen vliegen. Althans dat dachten we. Dit keer zijn het er echter miljoenen. In een grote eindeloze stroom vliegen ze over de naastgelegen rivier richting de grote stalen brug. Niet normaal indrukwekkend. De roofvogels in de buurt zijn zich ook bewust van dit schouwspel. Na enkele minuten komen er vijf in een V formatie overgevlogen en pikken ze er enkele vleermuizen uit als avondmaal. De slachtoffers weten dat het hun beurt is en geven zich over. Een wonderlijk schouwspel van de natuur. 

Myanmar was fantastisch! Een geweldig land vol geweldige herinneringen en personen die we ontmoet hebben. 
Onze route ging van Yangon,   Pagan,  Mandalay,   Hsipaw,  Pyin Oo Lwin,  Kalaw, Inle Lake,  Hpa-an en terug naar  Yangon. En we hadden nog meer plaatsen kunnen doen,  maar we wilden niks rushen en gewoonweg genieten van de momenten die we hadden. Het nieuwe jaar is inmiddels aangebroken en het einde van onze reis komt in zicht. We vliegen terug naar Bangkok waarna we vandaar nog de natuur intrekken en naar het strand gaan.

Bangkok 2.0.
We zijn terug in Bangkok! We zo veel ervaringen rijker. Onze opgeslagen backpack staat nog in het hostel en er is ruimte voor ons om te slapen. Gelukkig, want we komen om twee uur 's nachts aan en hadden geen zin meer om een andere plek te zoeken. De twee dagen die we hier opnieuw zijn besteden we goed en we zwerven door de buurten van Bangkok waar normaal geen tourist komt. Ook gaan we naar de elektronica markt en kopen nog wat souveniers. Uiteindelijk bij het postkantoor kunnen we ongeveer 10 kilo opsturen voor 40 dollar (verschepen) en daar zijn we erg blij mee. Nu hebben we weer meer plek voor meer souveniers! 
Na lang wikken en wegen besluiten we naar het natuurpark Khao Sok te gaan. Het is al richting het tropische zuiden en daar hebben we nog een kans om dieren te spotten, althans dat is wat we op het internet kunnen lezen. We boeken een busticket online en nemen de bus richting een voorstadje van het natuurpark.

Khao sok
De bus komt vroeg in de ochtend aan in Surat Thani. We besluiten hier een goedkoop hotel te zoeken en uit te vogelen hoe we naar het park gaan. Uiteraard zoals in elk touristisch land is dit geen probleem en al snel vinden we een office die ons een busticket en verblijfplaats voor een goede prijs aanbied. De nightmarket in Surat thani was erg gezellig en lokaal, maar een dag was zeker genoeg, op naar de natuur.
Eenmaal aangekomen in onze 'jungle hut' in Khao sok blijkt al snel dat het tourisme hier heeft toegeslagen. De prijzen om een meerdaagse trektocht in het park te doen zijn ontzettend hoog en we zijn niet van plan die te betalen. Tijdens een natuurlijke zwempartij in de rivier bedenken we ons dat we zelf wel onze weg kunnen vinden, voor een lange dag dan ieder geval. In de vroege ochtend betalen we de entreé voor het natuurpark en gewapend met water en eten gaan we zonder gids op pad. Al snel zien we apen en enkele hagedissen. We zwemmen in de rivier en maken onze eigen drinkbeker van bamboo. De geur in het park is heerlijk, vers water, dennen, natuur. Zo veel frisser dan bangkok. Er lopen families en koppels met een gids, maar wij zijn zeker niet de enige zonder. Eigenlijk is het pad best makkelijk te volgen en we besluiten naar de verste waterval te lopen. Er wordt gewaarschuwd dit niet zonder gids te doen, maar het voelt allemaal een beetje als geldklopperij. Zonder twijfel besluiten we te gaan en een heerlijk junglepad met veel rotsen brengt ons langs de rivier. Onderweg komen we de Nederlander Klaas tegen die vanaf Nijmegen is vertrokken op de fiets en nog steeds aan het fietsen is. Wonderbaarlijk. Uiteindelijk vinden we de waterval en nemen een heerlijk verfrissende duik. Na een wandeling van 7km sterken we ons weer aan met het meegebrachte eten en besluiten om terug te gaan. Zonder moeite vinden we weer de weg en ondanks dat het een mooie dag was stellen we ons voor hoe het hier 15 jaar geleden was. Voor het toerisme. Toen de olifanten hier nog vrij leefden, toen de exclusieve tours niet alleen voor mensen met geld waren (naar de dierenzone betaal je zo een 250 euro). We besluiten het te waarderen, waarderen wat we toch hebben gezien en hopelijk wordt al het geld goed besteed voor de conservatie van het wildlife in dit park. Wij hebben nog een junglekans in Sri Lanka dan gaan we daar maar All-in. Nu gaan we eerst lekker bakken aan de kust.

Krabi

Op het moment van schrijven zijn we in Krabi. Ik ben ontzettend blij dat het verhaal weer is bijgewerkt, maar ergens besef ik nu ook dat dit toch echt het voorlaatste verhaal is. Over minder dan 5 weken komen we thuis. De herinneringen en de wijze lessen zullen blijven, net als de foto's en verhalen. De tijd is echt snel gegaan en we kunnen niet wachten om iedereen te zien. Het laat ons nog meer genieten van elk moment dat we nog hebben. 
Krabi is een plaatsje zo een 20 kilometer verwijderd van touristische stranden zoals Ao Nang beach. We slapen in Krabi een stuk goedkoper en authentieker in het guesthouse van een superaardige vrouwtje, ze lijkt wel een moeder voor ons. Altijd geïntereseerd en bezorgd. Ook zit er een radiostation in het guesthouse en dat maakt het nog een beetje meer speciaal. Met de scooter rijden we rond en zo genieten we van de zon en het strand. We hebben ook nog een natuurhike gedaan met als hoogtepunt een berg op het einde met een fantastisch uitzicht. Hang Nak heet de berg en opnieuw zitten we in een schilderij van onze wonderlijke wereld!

Resteren ons nog een paar dagen in Thailand. We gaan nog naar het tropische en paradijselijke eiland Koh Lanta. Wat in tegenstelling tot veel andere eilanden in de golf van Thailand niet bekend staat als een feesteiland.

Maar dat en meer in ons laatste verhaal! Geschreven vanuit Sri Lanka, gepost vlak voor thuiskomst.  Wij gaan nog even heel veel genieten. Zet de champagne maar al koud en tot over 5 weken!

Maak er wat moois van en geniet nog even van de rust.

Tot snel ! 

XxX Doke