Ecuador

Ecuador

Oeps.! Tot zo ver mijn goede voornemens om eerder te beginnen met het bijhouden van het reisverhaal. Ondertussen zijn we al in Mexico, in Playa del Carmen om precies te zijn. Hier houden we een vakantie tijdens onze vakantie, in een all-in hotel dat een stukje boven ons budget ligt, maar ach je leeft maar één keer heh! Joke's broer Willem en zijn vriendin Evy zijn hier ook op bezoek, heel gezellig en tevens een tiental dagen rust die zij heel goed kunnen gebruiken. Dit verhaal word dus grotendeels geschreven vanaf een strandbedje op een hagelwit strand met een blauwe zee, enig minpuntje is het door een storm naar de kust gedreven zeewier. Maar dat mag de pret niet drukken !. Al duikend in de foto's en mijn geheugen zal ik dus alles weer moeten opvissen. Maar het gaat zeker lukken, want we maken zo veel mee, dat willen we niet vergeten. Beter laat dan nooit.

In Ecuador halen we na 2 dagen Margot en Ilona op van het vliegveld van Quito. Met hun bezoeken we deze hoofdstad en reizen we daarna door naar; Baños, Guayaquil, Montañita, Puerto Lopéz en Canoa. Een relaxte jungle en strand vakantie. Hierna bezoeken wij Mindo en gaan daarna door naar de Galapagos eilanden. Opnieuw vanalles dat niet op de planning stond, maar het moge duidelijk zijn dat we die al lang overboord hebben gegooid.

We beginnen dus in Quito, alweer een nieuwe stempel in ons paspoort. Quito is de hoofdstad van Ecuador en van de Ecuadoraanse provincie Pichincha. De stad ligt twintig kilometer ten zuiden van de evenaar, op de oostelijke helling van de Pichincha, een actieve vulkaan in de Andes. De stad heeft een gemiddelde hoogte van 2850 meter boven zeeniveau. Volgens de laatste telling (2004) wordt de stad bevolkt door ruim 1,8 miljoen mensen. Daarmee is het de tweede stad van het land, na Guayaquil. De stad is met zijn 70 km lengte en slechts 4 km breedte uitzonderlijk lang gerekt.

Na een lange busreis komen we aan bij het busstation van deze stad. Deze ligt nog redelijk uit de stad dus we proppen ons in het openbaar vervoer onderweg naar het centrum. We redden ons tegenwoordig redelijk goed in het spaans en de mensen hier vinden het geweldig dat je met hun in hun eigen taal kan aanspreken. Ons hostel is dan ook snel gevonden, deze keer zitten we in de Blue house. We installeren ons en zijn erg enthousiast, onze vrienden komen ons morgen immers opzoeken! De was wordt gedaan, spullen uitgezocht en in een mum van tijd zijn we weer helemaal geinstalleerd. De avond valt echter al en we zijn weer kapot van de reis, we eten een hapje en lopen wat artesenale winkeltjes af. Hier vind ik mijn jongleerballen, iets waar ik nog veel tijd in zou gaan steken. Voor de rest zitten hier nog superaardige mensen in het hostel, we drinken nog een biertje en spelen een potje biljart. Voor we gaan slapen gebeurt er tijdens het skypen met de vader van Joke nog iets grappigs. De man komt in België net uit zijn bed en ziet tijdens het gesprek een andere Amerikaanse hostelgast zo knock-out tegen de vlakte gaan. Gelukkig staat zij snel op en komen we er achter dat de combinatie van alcohol en hennep niet helemaal voor haar is weggelegd, een hilarisch skype momentje dit keer dus. Al lachend vallen we voldaan in slaap, we zijn weer een hoofdstuk verder in onze reis !
De volgende dag houdt Joke zich bezig met een welkomsspandoek te maken voor de vanacht arriverende dames. Een groot laken wat we van het hostel krijgen dat we omhoog kunnen houden met onze hike-stokken. Ondertussen krijg ik een bericht van onze franse vrienden Poulin en Geoffrey dat hun tot onze verassing zich ook in Quito bevinden. De afspraak is dus snel gemaakt en al snel zitten zij ook in ons hostel. Het is ook nog Geoffrey's verjaardag dus we gaan ons vermaken vanavond voor Ilona en Margot aankomen. We bezoeken de 'foodmarket' en belanden al snel in een bar waar de eerste drankjes met onze vrienden worden gedronken. Tegen de avond koken we in het hostel, spelen we op de ukellele ( kleine Hawaiiaanse gitaar met vier snaren) en lachen er op los. Heerlijk om dezelfde slag mensen tegen te komen ! Na het eten begeven we ons naar het uitgaanscentrum, het is echter laagseizoen en niet heel druk, we zullen ons zelf moeten vermaken dus. Tegen middernacht is het voor Joke en mij tijd om naar het vliegveld te gaan, spandoek in de taxi en op naar de dames ! Het vliegveld ligt wat ons betreft veel te ver uit de stad, liefst 45 minuten rijden niet erg handig dus. Eenmaal aangekomen is de spanning te snijden. We moeten echter nog even wachten maar gelukkig is het op het vliegveld ook 'happy-hour' dus we drinken een biertje en gaan daarna klaarstaan met ons spandoek.

Jaaaa daar zijn ze ! Een kreet van vreugde en een innige omhelzing. Wat raar, maar heerlijk om vrienden na 4 maanden weer te zien. We gaan een hoop lol beleven en ontzettend veel moois zien.

Terug in het hostel wordt de verjaardag van Geoffrey nog gevierd dus we willen nog een drankje doen. Helaas denkt de 'draak' van een nachtwaker er anders over en met een hoop bombarie eindigt hij het feestje. Beetje jammer maar ach morgen weer een dag.

De volgende dag ons eerste ontbijt met de jetlaggende dames we hebben natuurlijk veel te vertellen dus het is geen moment stil. We besluiten om wat 'jungletour' informatie te gaan zoeken. Al snel komen we er achter dat we de twee weken die we met de chickies hebben anders willen besteden en laten de jungle voor wat het is. We zullen immers nog genoeg natuur tegenkomen. We halen ons frans duo op bij het hostel en begeven ons naar het historisch centrum van Quito. Quito is gebouwd tussen de bergen dus het is een stevige wandeling. De oude bouwwerken maken het een groot contrast tussen hier en het nieuwe centrum waar ons hostel zich bevindt. We lopen tussen de mooie gebouwen en historische pleinen. Ik maak driftig gebruik van de go-pro, wat een geweldige foto's en filmpjes zijn hier mee te maken, ideaal. Na onze wandeling belanden we in een soort van huiskamer café en drinken we lekker een pilsje. Ilona heeft echter wat last van de hoogte en heeft even slaap nodig. Terug in het hostel gaan wij om de grootste pizza die ik ooit heb gezien en we besluiten de avond op het balkon van onze kamer. Lekker liedjes spelen op de ukellele van onze franse vrienden, relaxed !

De volgende dag beklimmen we de vulkaan waaromheen de stad is gebouwd. Eerst met de teleferico een stuk omhoog. En daarna een bar stuk omhoog wandelen. De stad onder ons wordt steeds kleiner en dat levert prachtige plaatjes op. Wat is de wereld toch divers. Een wereldstad onder ons en wij staan op een groene inactieve vulkaan, heerlijk. Er vallen zelfs kleine vlokjes sneeuw op deze hoogte, sneeuw op vakantie lekker heh dames ;). We genieten van het uitzicht en begeven ons terug naar beneden. We hebben nog een groot deel van de dag over en we besluiten naar het middelpunt van de aarde te gaan. Ecuador is namelijk het spaanse woord voor evenaar en haar hoofdstad bevindt zich dan ook precies op dit punt. Dus op naar het gps punt 00.00.00. Het is een openluchtmuseum waar je wat kunt leren over de verschillende inheemse stammen in de buurt. Ook doen we een paar activiteiten waar aan je kunt zien dat je je precies op het middelpunt van de aarde bevindt. Zo gooi je aan de linkerkant van de lijn water door de gootsteen, hier draait het rechtsom (naar de evenaar toe). Sta je echter aan de rechterkant van de lijn dan draait het water linksom. Heel apart. Ook als je precies op de lijn staat is het lastig om evenwicht te bewaren. Ook heel apart. Het balanceren van een ei op een spijker is daarintegen weer makkelijker. Ook al is Joke de enigste die dit voor elkaar krijgt. Ze verdient hiervoor een certificaat. Pro eier balanceerder, hebben we die ook in de familie. Op deze plek is het precies 12 uur licht en 12 uur donker per dag. Een heel jaar door. Wat een bijzondere plek, en ben je ooit in Quito. Dan raad ik zeker aan hier even naar toe te gaan !

Een overvolle dag dus, en we zijn nog niet klaar, want vanavond nemen we de nachtbus naar Baños. Nu nemen we echt definitief afscheid van onze franse vrienden. Maar zeg nooit nooit, we komen jullie vast nog wel eens tegen. Aangekomen in het enorm hectische busstation van Quito, ongekend een mierennest. Ook een cultuurschok voor Marg en Iloon maar gelukkig helpt een aardige bewaker ons aan onze tickets. En na een typisch zuidamerikaanse maaltijd (kip met rijst) zitten we in de bus met flatscreen tv voor onze neus. Op naar Baños!

Baños.

Baños de Agua Santa, ook wel kortweg Baños genoemd, is een kleine stad in het oosten van de provincie Tungurahua in Ecuador. Het is een toeristische stad, in het dal van de Pastaza-rivier. De weg vanuit Baños door het Pastaza-dal naar Puyo is een veelgebruikte route naar het Amazonegebied. De stad staat dan ook bekend als de Toegang tot de Amazone.
Het klimaat is er vochtig, met een gemiddelde temperatuur van 17°C. Jaarlijks valt er omstreeks 1.300 mm regen, in korte harde regenbuien.
De naam Baños de Agua Santa betekent Baden van het Heilige Water, waarmee verwezen wordt naar de vulkanische warmwaterbronnen die rondom Baños ontspringen.

We komen ruim voor middernacht aan en al snel hebben we een hostel gevonden met een superaardige eigenaar. We hebben nog tijd voor een biertje en besluiten hierna in ons bed te kruipen. De volgende ochtend begeven we ons naar de tour agency van de hosteleigenaar en we boeken onze twee dagen hier vol. Zometeen gaan Ilona en ik bungeejumpen van een 100 meter hoge brug en daarna gaan we met z'n allen 'canyoping' abseilen van watervallen. Een extreem dagje dus. Morgen doen we een dagtour, de nabijgelegen jungle in. We maken een goede prijs voor het totaal pakket. Hierna is het slechts tien minuten lopen naar de brug vanwaar we gaan springen dus voor ik het weet sta ik bovenop de plank met de elastiek aan m'n benen. Ik met lichte twijfel en een golf van adrenaline later, maar toch spring ik naar beneden. Een grote rivier onder me en na het laagste punt slinger je zo boven de andere kant van de brug uit. Kicken ! Na mij is Ilona en voor haar hetzelfde verhaal. Adrenaline ! Heel tof dat je het ondanks je twijfel toch hebt gedaan Iloon, respect!

Hierna worden we opgehaald voor het abseilen. Wet-suit aan, abseil-uitrusting erbij en we zijn vertrokken. Na aankomst nog een stevige klim en hierna krijgen we instructie hoe het in zijn werk gaat. In totaal doen we vijf afdalingen die steeds een stukje moeilijker worden. Het water gutst met kracht over je heen maar doormiddel van je goed vast te houden aan het veiligheidstouw en je benen steeds links en rechts te verplaatsen slagen we er alle vier in de afdalingen te voltooien. Klasse dames ! Ondanks het koude water en af en toe even te moeten wachten hebben we het toch weer geflikt. Abseilen van watervallen? Geen punt, deze kan weer van ons lijstje. Op het einde nog even van een natuurlijke glijbaan naar beneden en we ploffen zo in het zwembad. Na deze avontuurlijke dag hebben we nog genoeg energie over voor een etentje en een dansje in het nachtleven van Baños. Morgen worden we echter in de vroege ochtend opgepikt voor onze jungletour dus dat gaat even zeer doen.

Piepiep, oh een wekker. Ja die bestaan ook nog. Na het ontbijt gaan we samen met onze kater het busje van de touropperator in. Het is ongeveer 2 uur rijden naar het eerste punt dus we hebben nog even de tijd om te herstellen.
We stoppen eerst bij een inheemse stam. Hier leren we schieten met de traditionele blaaspijp en Margot en Joke worden traditioneel beschilderd. Marg wordt zelfs aangekleed als een vrouw van de stam en dat levert weer leuke foto's op.

Hierna begeven we ons in een kano over de rivier naar het punt waar we gaan eten. De natuur is geweldig. Het is hier zo groen, werkelijk geen enkel punt is onbegroeid. De rivier is alles behalve rustig en na een aantal heftige stroomversnellingen komen we op het punt waar we gaan eten. Een prachtige omgeving met een grot en een heuvel waar we na het eten ons op zullen begeven. Voldaan (na een overheerlijk taai haantje of wat het ook geweest mag zijn) en eenmaal boven aangekomen kijken we over de jungle uit. We klimmen in de hangmatten die boven hangen en werkelijk overal om ons heen zien we jungle en rivieren, ongekend!! Boven op deze heuvel bevindt zich ook een 'liaan' (een touw dat aan een boom is vast gemaakt die boven de afgrond hangt) en hier mogen we allemaal een keer op schommelen. Adrenaline opnieuw! Deze schommel wil ik ook thuis zo een meter of 50 met niks onder ons. Gelukkig let de groep goed op en komen we allemaal heelhuids terug aan de kant. Geweldig de dag is nu al geslaagd. Maar hij is nog niet voorbij. We gaan nu naar een huis waar enkele dieren vrij kunnen leven. Althans bijna vrij. Want inderdaad de papagaaien vliegen vrolijk rond en een aapje smikkelt lekker van zijn voer. Hier zit echter ook een annaconda in een veel te klein hokje, heel zielig voor dit machtige beest. Verder zien we hier nog landschilpadden en een aantal kaaymannen die in de vijver rondzwemmen. De eigenaar van dit huis heeft echt een geweldige tuin. We zijn jaloers, alleen de slang hadden we graag vrijgelaten. Op naar het laatste deel van de tour. We gaan wandelen door de jungle. De dames zitten in de bus en ik zit met een stel Colombianen en een amerikaan op het dak van het busje. Heerlijk de wind door m'n haren, sigaretje erbij al dan niet gekruid en het busje kronkelt door de bochten. Aangekomen krijgen we laarzen aan en gaan we aan de wandel. Tijdens de wandeling zien we de grootste bomen en planten die we nog nooit hebben gezien. Zo is er een plant en wanneer je deze aanraakt sluit hij direct maar langzaam zijn bladeren, deze valt in slaap. En ook een plant die je op je huid drukt enzo een witte afdruk achter laat, een soort tatoo. Er wordt ook geslingerd over een modderplas aan een echte liaan. En we geven ons gezicht een kleimasker met natuurlijke klei. Volgens onze schoonheidspecialiste Marg zou je hier in het salon 20 euro voor betalen, dus ook ik besluit maar mee te doen. Op het einde van de tocht komen we aan bij een waterval dus kleren uit en zwemmen ! De straal is echter zo krachtig dat hij je gewoon onderduwd, een natuurlijke douche die konden we wel gebruiken na deze zweterige dag.

Terug in Baños aangekomen hebben we nog een uur voor de bus vertrekt naar Guayaquil, even snel eten en bijtanken voordat we gaan. Deze busrit zal ongeveer acht uur duren, slapen in de bus dus. We reizen in sneltreinvaart omdat we met ons bezoek gewoon zoveel mogelijk willen zien. We komen om vier uur in de ochtend aan in de stad met de meeste inwoners van Ecuador. We zijn onvoorbereid en hebben nog geen hostel geboekt. Maar gelukkig weet de taxichauffeur een goed en goedkoop hotel, dus voor we het weten liggen we weer in bed om nog even te slapen.

Guayaquil.

We hebben hier een volle dag voor we doorreizen naar Montañita, dan komen we eindelijk bij de kust aan. Dus we proberen vandaag zoveel mogelijk te doen. Eerst gaan we naar het iguanapark. Een park vol, met je raad het al iguana's. De soms 20 jaar oude beesten lopen rustig rond en trekken zich niks van je aan en dat in het midden van deze grote stad. Heel mooi dat iedereen hier zo aardig is voor de dieren. Hierna lopen we over de pas geronoveerde boulevard van de stad. De stad ligt immers aan een baai en een rivier. Het is bloedjeheet maar het water nodigt helaas niet uit om te zwemmen. Het word meer voor transport gebruikt. Joke en ik gaan nog in 2 opblaasballen waarin je moet proberen op het water te lopen. Grappig, voor drie minuten dan. We drinken een drankje aan een vijver en besluiten naar het historisch park te gaan en nemen een taxi. Eenmaal aangekomen blijkt dat het park vandaag gesloten is wegens het verzorgen van de dieren. Jammer, maar wel goed voor de diertjes. Maar toen we rond het park liepen hebben we toch enkele apen en vogels gezien. Op naar eigenlijk het laatste wat je in deze ietwat grauwe stad kunt doen, La Paleña. De oude wijk van de stad met enkel gekleurde huizen gebouwd op een heuvel. Deze heuvel beklim je in 450 treden en daarbovenop staat een vuurtoren die je een geweldig uitzicht over de stad geeft. Langs de weg naarboven vind je verschillende barretjes em restaurants. De nostalgie druipt er vanaf en ondanks de sluitingsdag (jammer weer pech) is er boven toch voldoende open en zijn er een hoop lokale mensen op straat om er een gezellige avond van te maken. Onze buik volgegeten en gedronken waggelen we naar huis.

Montañita

De volgende dag gaan we op naar Montañita. Een uur of vijf bussen en alweer de vierde plaats in een week. En nu komen we aan bij de kust ! Montañita is de partystad voor reizigers van Ecuador. Het stadje is opgebouwd uit straten met houten barretjes en clubs. Het is zoals gezegd echter laagseizoen dus het is redelijk rustig. Het strand is een droomstrand dat in een bocht loopt. Naast het strand bevindt zich een betonnen verhoging waar je naast de zee kan lopen. De zee van Montañita is perfect om te surfen de golven zijn zo hoog. De frequentie is dat echter ook. De ene na de andere golf klapt hier met enorme kracht op het strand. Het is dan ook niks voor beginners maar het valt te proberen. We nemen een hostel aan de boulevard met een zwembad ! Wat een luxe en vooral voor de dames kan de strandvakantie nu beginnen ! We doen geen tours in of rondom de stad. We vullen onze drie dagen hier met luieren op het strand (een strand vol partyzoekende reiziger, happybrownies, drankjes en postzegelkes vliegen hier om je oren), cocktails drinken, in de golven spelen en toch ook een keer proberen surfen. Helaas zijn mijn skills hier nog niet goed genoeg voor. Blijven oefenen en wie weet kom ik hier ooit terug en lukt het me wel. Aan de pacific coast zie je de zon letterlijk zakken in de zee en dat levert prachtige plaatjes op. Na drie dagen bakken, verbranden en drinken willen we weer door. Gelukkig hebben we de foto's nog, maar voor nu op naar Puerto Lopez.!

Puerto Lopez

Het stadje ligt op slechts een half uur rijden van Montañita. We nemen dus de gewone lijnbus. Een zwart rokende kabaalmakende lijnbus. Die ons dankzij de ietwat gestoorde chauffeur in sneltrijnvaart naar Puerto Lopez brengt. Hier vinden we al snel een superchil hostel, waar we voor een goede prijs een grote kamer met maar liefst twee badkamers krijgen. Ongekende luxe voor ons dan. Via het hostel boeken we twee tours. Één naar Isla de la Plata ook wel the poor-mans galapagos genoemd. Hier krijgen we bij het afdingen een taxirit naar Las Freiles bij. Een natuurpark met stranden. Hier bevindt zich volgens de boekjes het mooiste strand van Ecuador. Ook boeken we nog een walvissenspot tour. Gaan we ze dit keer dan echt zien?

De eerste dag gaan we in de ochtend richting Isla de La Plata. Ongeveer een uur varen vanuit de kust. Onderweg spotten we in de verte al enkele walvissen. Wat een gevoel. Helaas wil de boot er niet achter aan gaan. Gelukkig gaan we ze nog op een aparte tour spotten. Isla de La Plata is een eiland met ongerepte natuur. Je moet hier begeleid rondlopen en tijdens de wandeling, waar je steeds wordt verrast met het ene na het andere andembenemende uitzicht, zie je de blauwvoetige jan van gents en de roodborstige fragates. Prachtige vogels die alleen hier en op de Galapagos eilanden voorkomen. Je merkt ook hier al dat de vogels zich niks van mensen aantrekken. Je kan heel dicht bij komen en soms lijkt het wel of ze genieten van de aandacht. Na een flinke wandeltocht te hebben gemaakt waar ik een andere route heb gelopen dan de dames gaan we terug richting de boot. In de buurt van isla de la plata wordt nog gesnorkeld. Helderblauwe vissen, geel, groene en een hoop krabjes zien we zwemmen tussen het kleine koraalrif gelegen bij het eiland. Een leerzame dag vol herrineringen, morgen walvisspotten !

Rond tien uur vertrekken we op onze walvistour. De verwachtingen zijn hoog. Gaan we nu eindelijk walvissen van dichtbij zien? We gaan de opnieuw ruwe zee in (de boot klapt op en neer, net als onze magen) en het duurt niet al te lang voor we er op worden gewezen dat er walvissen in de buurt zijn. Ilona, Margot, Joke en ik bevinden ons naar het voordek en al snel zien we een enorme staart uit het water komen. De rug van de walvis komt ook boven en hij spuit al het water metershoog omhoog. En net als we links blijven staren op zoek naar nog een walvis horen we rechts een machtig geluid. Een walvis springt met zijn gehele lijf boven het water en komt met een enorme klap neer in het water. We hebben het allemaal gezien, maar het aan de enorme reactiesnelheid van Joke te danken dat we er ook een foto van hebben, hulde ! Tijdens de tocht zien we nog een tiental walvissen. Het was al met al meer dan de moeite waard, zeker nu ik er zo aan terugdenk denk ik dat we met z'n allen bevoorrecht zijn dit te mogen zien.

De volgende dag op naar de laatste tour die we in Puerto Lopez gaan doen. Las Freiles. Het natuurpark met het mooiste strand van Ecuador. Met wat biertjes in onze tas stappen we in de gratis taxi. De taxichauffeur verteld echter dat het niet toegestaan is om met bier het park te betreden. Dit is echt een ramp natuurlijk, maar gelukkig verteld hij dat er een drie kilometer lange hike is zonder controle. Ik zal deze hike gaan lopen terwijl de dames al lekker naar het strand gaan. Tijdens de hike met het verlijdelijk koude bier op m'n rug kom ik langs verschillende stranden waar niemand is. Enkel het witte zand, krabbetjes, vogeltjes en het uitzicht. Iets wat nooit zal wennen denk ik. Achter elke hoek bevindt er zich weer één. Gelukkig heb ik de gopro bij en zeker op het laatste stuk omhoog heeft dat wat mooie foto's opgeleverd. Vanaf de top zie ik het strand beneden waar Marg, Iloon en Joke liggen. Ik besluit nog even te genieten van dit 360 graden uitzicht en loop dan naar ze toe. Smokkelroute compleet, het bier is veilig. Het mooiste strand van Ecuador doet zijn naam inderdaad eer aan het is hier echt enorm mooi. Rotspartijen aan beide kanten en kraakhelder water. We snappen het dat hier geen rotzooi gemaakt mag worden en we smokkelen onze lege flesjes dan ook braaf naar buiten....
Terug van het strand, opnieuw enorm verbrand maar niks aan de hand. Nog een laatste maal bij het restaurant van een familie waar we al een avondje gedronken hebben en hop weer de bus in. Op naar Canoa de laatste bestemming samen met ons hoog bezoek.
Tegen de avond komt de bus aan op een plaatsje waar we eigenlijk zouden moeten overstappen. Hier kregen we het nieuws dat we nog een paar keer zouden moeten overstappen, of een nacht moeten wachten. Ja hier hebben we dus geen zin in na zo een vermoeiende dag, ik vraag een taxi hoeveel de twee uur durende resterende rit moet kosten. En dat was verassend 50 dollar. Gedeeld door vier een koopje dus. We proppen ons in de taxi, tassen op onze schoot en de taxichauffeur is hilarisch. Een typisch, erg gezette ecuadoriaan vol met onverstaanbare grappen en grollen. Zo een twee uur later komen we na een vermoeiende dag eindelijk aan in Canoa.

Canoa.
Hier gaan de lokale mensen op vakantie. De laatste bestemming en de laatste paar dagen van ons bezoek. Een beetje rustig uitbollen dus. Een groot strand, een straat met barretjes en restaurantjes en natuurlijk dat uitzicht is er ook weer. Heerlijk. Na wat rondvragen komen we aan in het superchille hostel van een Spaans koppel. Per twee onze privé kamer met badkamer en vlak bij het strand. De laatste dagen vullen we met dronken worden, postzegelke erbij en vooral lachen, gieren en brullen. Het dorpje stikt van de schatige zwerfhonden, waar vooral hondenvriend nummer 1 Margot heel goed mee is. Onze eigen hond genaamd Sientje volgt ons trouw en heeft de tijd van z'n leven doormiddel van de vele feestmalen die wij haar voorschotelen. De dagen zijn echter voorbij gevlogen en de tijd is gekomen dat we terug gaan naar Quito. We nemen de ochtendbus, de koudste ochtendbus ooit terug naar de hoofdstad, waar we ons bezoek weer naar het vliegveld gaan brengen. En daar met dezelfde innige knuffel als ze gekomen zijn weer afscheid nemen. Tot snel dames

Ilona en Marg ik hoop dat jullie hebben genoten van jullie vakantie, en van ons. Wij hebben dat in ieder geval, zeker van het land, maar vooral ook van jullie gedaan. Super dat jullie langskwamen, iets wat we nooit zullen vergeten. Ilona succes met het opzetten van je bedrijf, ik ben er zeker van overtuigd dat je het gaat redden. Als je er zelf maar in gelooft. En Marg succes met werk en school maar vooral succes met het missen van je trouwe viervoeter Bikkel, gelukkig heeft hij nog op je gewacht en ben je er nog bij geweest. We kunnen met zekerheid zeggen dat hij niet op een betere plek is, want de beste plek was bij jou. Sterkte Marg. En doei dames !

Nou aan elk avontuur komt een einde, maar nog niet aan dit verhaal. We gaan namelijk nog een paar dagen naar Mindo voor we naar de Galapagos vliegen. Mindo ligt ongeveer twee uur van Quito, maar wat we eigenlijk doen is omlaag rijden. Het is hier echt weer jungle en het staat bekend om zijn vele vogels en vlinders.

Mindo

We zijn weer met z'n twee, maar we reizen gewoon door. We nemen een goedkoop hostel bij aankomst en Joke heeft al uitgevonden waar de kolibrietuin is en voor 3 dollar mogen we naar binnen. De eigenaar heeft daar aan bomen speciale bakjes met suikerwater opgehangen waar alleen de snavel van een kolibrie in past. De vogeltjes maken daar dankbaar gebruik van. Al meer dan dertig soorten kolibries zijn in deze tuin gespot. Op het moment dat wij er waren vlogen er 8 soorten en soms wel met twintig gelijk. De kolibrie is de enige vogel die stil kan hangen in de lucht en achteruit kan vliegen doormiddel van zijn razendsnelle vleugelslag. Al deze vogels bij elkaar maken een zoemend geluid, en alhoewel het bijna niet te doen is deze kanjers scherp op foto te krijgen is het toch aardig gelukt.

In de avond gaan we wandelen en komen we voorbij heel mooie lodges, we besluiten hier de volgende nacht te spenderen om eens lekker te relaxen.
De volgende morgen doen we eerst een hike, op deze hike door de bossen zien we onder andere doorzichtige vlinders, een aantal grote vogels en zelfs een toekan wordt gespot. Hierna pakken we onze tassen en gaan naar de lodge. Lekker relaxen in de whirlpool en na een heerlijke, regenachtige nacht bezoeken we in de ochtend nog de vlindertuin. Hier zien we vele verschillende soorten. Van heel klein, naar heel groot. Met alle kleuren van de regenboog. We zien ze in alle stages van ei tot rups tot pop en vlinder. Sommige poppen zijn zelfs goud, goud als een ketting. Super! Maar nu is het eindelijk tijd om naar de Galapagos te gaan dus we begeven ons voor de derde keer naar Quito (we hebben het nu wel gehad hier) en de volgende dag opnieuw naar het vliegveld, maar nu voor ons. Vamonos a Galapagos !

De Galapagos eilanden.

De Galapagoseilanden (kortweg Galapagos, in het Spaans: Islas Galápagos, officieel Archipiélago de Colón) zijn een verspreide groep eilanden ter hoogte van de evenaar in de Stille Oceaan. Ze liggen in open zee op ongeveer 1000 km van de westkust van Zuid-Amerika en behoren staatkundig tot Ecuador.
De eilanden zijn geologisch gezien erg jong: enkele miljoenen jaren. Ze zijn van vulkanische oorsprong. Er komen veel unieke dieren en planten voor, die per eiland verschillende soorten hebben gevormd. Elk eiland heeft dus zijn eigen soort die zelf zo geėvolueerd zijn, echt ongelofelijk.

Puerto Villamil 
Puerto Ayora
Isabela 4588 km²Santa Cruz 986 km


We naderen de Galapagos vanuit de lucht. Van hier zie je al goed de kraakheldere blauwe zee. We zien een vulkaan uit het water komen en daar naast landen we. Vanuit het raam op de landingsbaan zie ik al een zeeleguaan, een soort die enkel hier voorkomt. Na de landing moet je toegang betalen voor het park en word je bagage zorgvuldig gescand. Niks van organisch materiaal is toegestaan. En dat is maar goed ook om de unieke natuur hier te beschermen. Na het vliegveld moet je in een bus om daarna een rivier over te steken met een taxiboot. Nu zijn we op het hoofdeiland. Van hier neemen we een taxi naar de hoofdstad. We delen de pickup-taxi met een Australische en een Amerikaanse. Ik zit in de laadbak met de bagage en we gaan op weg naar het hostel. Dit hostel hebben onze Ierse vrienden die we in Chili ontmoet hebben John en Aoife aangeraden. De hostels kunnen hier superduur zijn, maar wij hebben hier voor dertig dollar een ruim appartement voor z'n twee. De Australische en Amerikaanse hebben het appartement boven ons. Carlos de zoon van de eigenaresse legt ons uit wat we kunnen doen op het eiland en wat blijkt, komende zondag ben ik jarig en hij ook dat wordt een feestje.! We eten in de 'vis-straat' een straat vol met restaurants met stoelen en tafels op straat. Hier eet je je verse hele vis of kreeft voor tien dollar en dat smaakt super. Dezelfde avond lopen we op de pier van het stadje en in het water zien we haaien en mantarays (roggen), lekkere binnenkomer op de pier liggen ook enkele zeeleeuwen te slapen, mensen lopen voorbij maar het doet de dieren niets. We besluiten geen tours van te voren te boeken maar gewoon dag tot dag te bekijken wat we gaan doen.

De eerste dagen verkennen we het eerste eiland. We gaan met de taxi naar een reuzenschildpadden gebied. Deze dieren zijn soms 150 jaar oud en zijn echt gigantisch, geweldig om hier zo dicht bij in de buurt te kunnen komen. Ook zien we de tweelingkrater. Enorme putten die verzakt zijn in de grond. Daarna lopen we door lava-tunnels, een tunnel die gemaakt is omdat op die plek lava uit de aarde spuwde en zo zich een weg naar buiten baande. Op loopafstand van het stadje kunnen we nog drie dingen doen. Los grietas, hier gaan we snorkelen met Paul een nederlander die we hier hebben leren kennen. Los grietas is een kloof gevuld met kraakhelder water. Het is veertien meter diep en er zwemen grote mooie vissen rond. Ook bezoeken we het CharlesDarwin centre een ode aan Charles Darwin (die hier zijn evolutie theorie bedacht) maar vooral een breeding centre voor de reuzeschildpad en marine iguanu. Heel indrukwekkend. En op het strand gelegen aan dit centrum vind je overal op de rotsen marine iguanus. Het lijken een soort mini dino's al zijn sommige best groot. Het laatste wat we voor nu doen is een bezoek aan tortuga beach. Het witste strand waar ik ooit ben geweest. Het zand voelt aan als meel en de golven zijn meters hoog. Wat een hemelse plek. Op het strand zijn ook veel marine iguanus, na een tijdje voelt het gewoon normaal om tussen deze dieren te zijn. En dieren zijn ook cool met ons. We snorkelen nog in de baai maar helaas is het hoog water en is het water in deze baai niet helemaal helder.

Na alles te hebben gezien op Santa Cruz bezoeken we het volgende eiland op zo een twee uur varen. Geen rustige twee uren. Twee wilde uren waarin de boot op en neer stuitert. Galapagos bevindt zich namelijk op duizend kilometer uit de kust van Ecuador en we zitten dus op volle zee en zien we nog een groepje dolfijnen. Na deze twee uur zijn we blij dat we op isla Isabella zijn aangekomen. Wat een rust, hier zien we bijna niemand. Enkel palmbomen en uitgestrekte witte stranden. We volgen opnieuw de raad op van onze Ierse vrienden en nemen hetzelfde hostel als waar dat hun in hebben gezeten. De eigenaar verteld ons ons over het eiland. Iedereen kent hier elkaar en woont in het hoofdstadje Villamil. We besteden onze tijd hier met bakken op het strand, eten, drinken en zwemmen in het heldere water. Er gaat geen moment voorbij of we zien een bruine pelikaan vliegen, een fragerate, krabben met een helderblauwe borst of de marine iguana's die liggen de chillen in de zon. We huren hier een mouintainbike en fietsen langs flamingo's en opnieuw een schilpaddencentrum, hier zitten er werkelijk honderden. Als ze acht jaar zijn zijn ze klaar om in het wild uitgezet te worden. Verder fietsen we langs de kust langs verschillende stranden, af en toe loopt er een schildpad op de weg en de stranden liggen vol met iguana's. De route eindigt bovenop een heuvel waar we het hele dorpje zien, een vulkaan en de jungle er om heen. Elke avond zijn we gesloopt maar gelukkig is het hier erg rustig zodat we in de morgen weer fris zijn. We gaan snorkelen in de baai. We zien hier vissen met gele lippen, pinguïns en zeeleeuwen. We gaan op een snorkeltour naar Los Tunneles. Hier zien we de blauwvoetige jan van gent en onderwater zie ik mijn eerste haaien. Dit zijn white reefs sharks. Ze liggen te chillen in een tunnel onderwater en je kan er zo langs zwemmen. Ze doen verder niks maar toch een beetje raar. We zien op de tour ook nog waterschildpadden. We zwemmen naast ze en trekken zich niks van ons aan. De tour was geweldig eigenlijk te veel om op te noemen, eigenlijk is alles hier te veel om op te noemen om niet in herhaling te vallen.

We varen terug naar het eerste eiland en we zijn weer in Puerto Ayora. Hier gaan we duiken, Joke heeft al vaker gedoken voor mij is het de eerste keer. We gaan dus met hetzelfde schip maar duiken in aparte groepen. Joke ziet onder andere een hamerhaai en ze heeft er ook een foto van lang leve de gopro, de rest van de zee is letterlijk gevuld met visjes wat een gevoel om zo onder water te ademen. Ik zie white en black reef sharks en een galapagos haai. Ik krijg enkel wat last van m'n oor, maar m'n zuurstof is op dus tijd om omhoog te gaan. Echt super en als m'n oor het toelaat wil ik het zeker vaker doen.

We hebben nog een paar dagen over en vanavond vieren we mijn verjaardag ! We vieren het samen met Carlos die ook jarig is in het huis van z'n vader samen met bijna iedereen die we hebben leren kennen op de Galapagos. Het huis is heel bijzonder. De vader van Carlos is een kunstenaar en het hele huis is een soort Galapagos onderwaterwereld, alles compleet bezet met koraal en alle soorten schelpen en botten van het eiland. Al met al hebben we het goed gevierd, zeker niet zoals thuis zoals elk jaar een knalfeest maar voor een keer is dit een waardige vervanger.

De laatste dagen vullen we met het verwerken van onze kater. We hebben nog vier geweldige Argentijnen leren kennen met wie we gaan eten en drinken en onze laatste dag besteden we op tortuga beach. Galapagos is een droom en ik kan het iedereen aanraden ! We nemen dezelfde route terug naar het vliegveld en vliegen via Guayaquil naar (voor de vierde keer) Quito. Hier bussen we naar de Colombiaanse grens en zo door naar Bógota, de hoofdstad. Het klinkt simpel maar dit is toch een kleine 40 uur reizen waarvan 30 uur in de bus. Afzien dus. Maar het is het allemaal waard want van Bógota vliegen we naar Cancun, Mexico. Na vijf maanden en een week nemen we afscheid van Zuid-Amerika en zijn we nu in Centraal-Amerika. Hier doen we de landen Mexico, Belize en Guatamala aan en reizen we naar Cuba. Althans dat is de planning !

En nu zijn we in Mexico, Playa del Carmen. Samen met Willem en Evy in een all-in resort. Wat een contrast met de (overigens prima) hostels waar we al geweest zijn. Hier genieten we van de luxe en al het eten. Even wat reserves opslaan voordat we verdergaan. En wat is het leuk om Willen en Evy terug te zien. We hebben natuurlijk zo veel bij te praten en daar hebben we ook alle tijd voor. Een groot zwembad, een bar, verschillende restaurants en een beachclub op het witte strand. Een drukbevolkte stad die eigenlijk nooit slaapt, Heerlijk een vakantie van onze vakantie ! We hebben het verdiend;)

Ondertussen zijn we bijna zes maanden van huis en wat ben ik blij dat we nog zo goed contact met thuis hebben. Na al dit moois blijven familie en vrienden toch het belangrijkst. Maar we hebben er veel geleerd, gezien en gedaan. En we gaan nog veel meer doen!

Ik ben blij dat alles weer geschreven is en nu snel terug naar het buffet.. Señor, un gin tonic por favor !

Hasta Luego amigo's

XxX

Doke